ΜΕΛΕΤΗ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΝΤΕΡΟΚΟΚΚΟΥ ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΕΣ

Abstract

THE PURPOSE OF THIS STUDY WAS TO ESTABLISH THE PREVALENCE OF HIGH-LEVEL AMINO-GLYCOSIDE RESISTANCE IN CLINICAL ISOLATES OF ENTEROCOCCI AT A UNIVERSITY HOSPITAL IN ATHENS AND DETERMINE THE NATURE OF RESISTANCE IN THESE ISOLATES. THE MATERIAL CONSISTED OF 242 ENTEROCOCCI ISOLATED FROM CLINICAL SPECIMENS SUBMITTED TO THE MICROBIOLOGY LABORATORY. MOST STRAINS WERE ISOLATED FROM INFECTED URINE182 (75,2%0, 29 (12%) FROM WOUNDS INFECTIONS, 11 (4,5%) FROM BLOOD AND 20 (8,3%) FROM MISCELLANEOUS INFECTIONS. ACCORDING TO BIOCHEMICAL TESTS: 211 (87,2%)ISOLATES WERE E. FAECALIS, 25 (10,3%) E. FAECIUM, 4 (1,7%) E. DURANS AND TWO (0,8%) E. AVIUM. ALL STRAINS WERE SCREENED FOR HIGH-LEVEL RESISTANCE TO FIVE AMINOGLYCOSIDES WAS FOLLOWS: STREPTOMYCIN 18,1%, TOBRAMYCIN 7%, GENTAMICIN 5,8%, NETILMICIN 2,1% AND AMIKACIN 1,7%. TIME-KILL STUDIES SHOWED THAT THE COMBINATION OF AMPICILLIN PLUS GENTAMICIN OR ISEPAMICIN DID NOT EXHIBIT SYNERGY. SEVENTY-NINE OF 242 ISOLATES WERE PRODUCING B-HEMOLYSIN, WHILE RESISTANCE TO PENICILLIN AND AMPICILLIN WAS FOUND IN SEVEN STRAINS (MIC > 8 ΜG/ML) AND DID NOT PRODUCE B-LACTAMASE. MATING EXPERIMENTS WERE PERFORMED BY CROSS-STREAK MATING AND FILTER MEMBRANCE TECHNIQUE. HLGR WERE OBTAINED FROM EIGHT (57%) OF 14 ISOLATES TESTED BY CONJUGATION PLASMID ANALYSIS ON AGAROSE GEL ELECTROPHORESIS FROM WILD TYPE STRAINS AND TRANSCONJUGANTS SHOWED THAT MOST ISOLATES HAD MORE THAN ONE. HOWEVER, A PLASMID OF ABOUT 40-50 MD WAS HARBOURED BY ALL ISOLATES TESTED.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΘΕΙ Η ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΤΩΝ ΚΛΙΝΙΚΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΕΝΤΕΡΟΚΟΚΚΟΥ ΣΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΥΚΝΟΤΗΤΕΣ ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΩΝ ΣΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ "ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ" ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΟΧΗΣ ΑΥΤΩΝ. ΤΟ ΥΛΙΚΟ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΑΝ 242 ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΝΤΕΡΟΚΟΚΚΟΥ ΠΟΥ ΑΠΟΜΟΝΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΣΤΑΛΗΣΑΝ ΓΙΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ. ΟΙ ΟΥΡΟΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΗΤΑΝ ΣΥΧΝΟΤΕΡΗ ΠΗΓΗ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗΣ ΜΕ 182 ΣΤΕΛΕΧΗ (75,2%) ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΠΥΟ-ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ ΜΕ 29 (12%), 11 (4,5%) ΑΠΟ ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ 20 (8,3%) ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΗΓΕΣ. ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΒΙΟΧΗΜΙΚΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΗΚΑΝ ΤΕΣΣΕΡΑ ΕΙΔΗ ΕΝΤΕΡΟΚΟΚΚΟΥ: E. FAECALIS ΜΕ 211 ΣΤΕΛΕΧΗ (87,2%), E. FAECIUM ΜΕ 25 (10,3%), E. DURANS ΜΕ 4 (1.7%) ΚΑΙ ΔΥΟ E. AVIUM 2 (0,8%). ΕΛΕΓΧΘΗΚΕ Η ΥΨΗΛΗ ΑΝΤΟΧΗ (MIC > 2000 ΜG/ML) ΣΕ ΠΕΝΤΕ ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΤΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΤΟΧΗΣ (18,1%) ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΣΤΡΕΠΤΟΜΥΚΙΝΗΣ. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ Η ΤΟΜΠΡΑΜΥΚΙΝΗ ΜΕ 7%, ΓΕΝΤΑΜΙΚΙΝΗ ΜΕ 5,8%, ΝΕΤΙΛΜΙΚΙΝΗ ΜΕ 2,1% ΚΑΙ ΑΜΙΚΑΣΙΝΗ ΜΕ 1,7%. Η ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΕΝΙΚΙΛΛΙΝΗ ΚΑΙ ΑΜΠΙΚΙΛΛΙΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΑΝ ΜΟΝΟ 7 ΣΤΕΛΕΧΗ E. FAECIUM (ΠΟΣΟΣΤΟ 2,9%) ΚΑΙ ΔΕΝ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΓΩΓΗ Β-ΛΑΚΤΑΜΑΣΗΣ. ΟΤΑΝ ΕΞΕΤΑΣΤΗΚΕ ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΓΕΝΤΑΜΙΚΙΝΗΣ Η ΙΣΕΠΑΡΜΙΚΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΜΠΙΚΙΛΛΙΝΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΒΙΟΥ ΚΑΙ ΕΔΕΙΧΘΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ. ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ E. FAECALIS ΜΕ ΥΨΗΛΗ ΑΝΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΓΕΝΤΑΜΙΚΙΝΗ ΥΠΕΒΛΗΘΗΣΑΝ ΣΕ ΣΥΖΕΥΞΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΜΕΤΑΒΙΒΑΖΑΝ ΤΗΝΑΝΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΜΙΝΟΓΛΥΚΟΣΙΔΕΣ 8 ΑΠΟ ΤΑ 14 ΣΤΕΛΕΧΗ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΣΘΗΚΑΝ (ΠΟΣΟΣΤΟ 57%). (ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗΣ)