Ηλεκτρική διασπορά του κολπικού επάρματος P: ένας νέος ηλεκτροκαρδιογραφικός δείκτης πρόβλεψης παροξυσμικής κολπικής μαρμαρυγής

Abstract

The prolongation of atrial conduction time and the inhomogeneous propagation of sinus impulses are well known electrophysiological characteristics in patients with paroxysmal atrial fibrillation. The aim of this study was to test the ability of new ECG markers to discriminate between patients with prior history of paroxysmal lone atrial fibrillation and healthy controls. Maximum Ρ wave duration (Pmax), minimum Ρ wave duration (Pmin), the difference between the maximum and the minimum duration, which was defined as P-wave dispersion (Pdis), the mean Ρ wave duration (Pmean) and the standard deviation of Ρ wave duration (Psd) were calculated from a digital surface 12-lead ECGs of 100 patients with a history of paroxysmal lone AF and 49 age -matched healthy controls. All indices were significant higher in the patient's group than in the control. A Pmax value of 113 msec separated patients from controls with a sensitivity 88% and specificity 75% and positive predictive accuracy of 84%. A Pdis value of 39% separated patients from controls with a sensitivity 85% and specificity 83% and positive predictive accuracy of 89%. Pdis is a new simple ECG marker that could be possibly used for the identification of patients with a previous history of paroxysmal lone atrial fibrillation.

Η κολπική μαρμαρυγή αποτελεί την πιο συχνή αρρυθμία γι’ αυτό και η πρόγνωσή της αποτελεί ερευνητικό πεδίο. Στις αναίμακτες προγνωστικές προσεγγίσεις συγκαταλέγεται και το ηλεκτροκαρδιογράφημα 12 απαγωγών (ΗΚΓ), όπου η διάρκεια του P επάρματος εκφράζει ενδοκολπική και διακολπική αγωγή του ερεθίσματος χωρίς μεγάλη ευαισθησία. Έτσι, θέλοντας να εφαρμόσουμε καινούργιους δείκτες, χρησιμοποιήσαμε τη μέγιστη και ελάχιστη διάρκεια, τη διασπορά τη σταθερή απόκλιση και τη μέση τιμή της διάρκειας του επάρματος στις 12 απαγωγές μεταξύ ομάδας ελέγχου και αναταγμένων ατόμων από ιδιοπαθή κολπική μαρμαρυγή (PAF). 100 ασθενείς με ιστορικό PAF εξετάσθηκαν και συγκρίθηκαν με 49 υγιή άτομα. Όλα τα άτομα υποβλήθηκαν σε ψηφιακό ΗΚΓ και μετρήθηκαν όλα τα επάρματα. Η μέγιστη και ελάχιστη διάρκεια του P, η διασπορά του P, το μέσο P και η σταθερή απόκλιση του P ήταν στατιστικά μεγαλύτερη στην ομάδα των ασθενών απ’ ότι στην ομάδα ελέγχου. Τιμή μέγιστης διάρκειας του Ρ ίση με 113 msec διέκρινε με πολύ καλή ευαισθησία και ειδικότερα τους ασθενείς που είχαν ιστορική PAF στην διασπορά ίση με 39 msec είχε επίσης πολύ καλή ειδικότητα και ευαισθησία. Συνδυασμός των 2 αυτών δεικτών ξεχώριζε με πολύ καλή ευαισθησία και ειδικότητα. Συμπερασματικά, η μελέτη αυτή ανέδειξε την ύπαρξη νέων, αξιόπιστων ΗΚΓ δεικτών για την πρόγνωση PAF.