Η επίδραση των ορμονών του λιπώδους ιστού σε ασθενείς με κολπική μαρμαρυγή

Abstract

Background. Adipose tissue dysfunction results in dysregulated adipokines production increasing cardiovascular risk. The expression of more non-cardioprotective and less cardioprotective adipokines contributes to arrhythmiogenesis through structural and electrical heart remodeling. The aim of this study was to calculate resistin, chemerin, visfatin, apelin, omentin-1 and adiponectin in patients with atrial fibrillation (AF) and without AF investigating any potential correlation of these factors with the presence of the arrhythmia and to create a more detailed metabolic profil of this population.Methods. Overall, 100 patients (50 with AF and 50 without AF) were included and six hormones were studied in all patients. Demographic characteristics and cardiovascular risk factors were recorded. In turn, venous blood samples were collected and transthoracic echocardiography was performed. Adipokines plasma levels were measured by the Elisa method. Results. Compared to non-AF patients, adiponectin, resistin, visfatin and chemerin levels were increased in AF patients whereas omentin-1 and apelin levels were decreased. However, these differences were significant only for apelin, adiponectin and visfatin. ROC curve and multivariate statistical analysis showed that apelin was most strongly correlated with the arrhythmia among the other measured adipokines. Moreover, NT-proBNP, left atrial (LA) size and aorta (Ao) diameter had also significant discrimination ability on the presence of the arrhythmia. A substantial cut-off value of 200pg/ml for apelin derived from the direct comparison to a control without AF group was displayed. The cut-off values for NT-proBNP, LA size and Ao diameter were 90pg/ml, 35.5mm and 35.5mm, respectively. Notably, the risk of AF was multiplied when apelin levels <200pg/ml were combined with ≥1 of the following criteria: (1) NT-proBNP >90pg/ml, (2) LA size >35.5mm and (3) Ao diameter >35.5mm. Conclusions. In AF, adiponectin and visfatin levels were significantly increased while apelin levels were significantly decreased demonstrating a convincing link between adipose tissue dysfunction and the arrhythmia. Of them, apelin was by far most strongly associated with the presence of AF. The cut-off value of 200pg/ml for apelin was displayed and the AF risk increased when apelin beyond this level was combined with ≥1 of the following criteria: (1) NT-proBNP >90pg/ml, (2) LA size >35.5mm and (3) Ao diameter >35.5mm. Adipokines might presumably have a role as biomarkers infiltrating patients at higher risk for developing the arrhythmia.

Εισαγωγή. Η δυσλειτουργία του λιπώδους ιστού διαταράσσει τη φυσιολογική έκκριση των λιποκινών αυξάνοντας τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Η αυξημένη παραγωγή των μη καρδιοπροστατευτικών ορμονών σε συνδυασμό με τη μειωμένη παραγωγή των καρδιοπροστατευτικών ορμονών φαίνεται ότι συμβάλλει στην αρρυθμιογένεση προκαλώντας δομική και ηλεκτρική αναδιαμόρφωση της καρδιάς. Ωστόσο, η ακριβής επίδραση αυτών των λιποκινών και ειδικότερα της ρεζιστίνης, της βισφατίνης, της χεμερίνης, της απελίνης, της ομεντίνης-1 και της αδιπονεκτίνης, στην ΚΜ δεν έχει επαρκώς μελετηθεί. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η ενδεχόμενη συσχέτιση των ορμονών του λιπώδους ιστού με την αρρυθμία προκειμένου να δημιουργηθεί ένα πιο λεπτομερές μεταβολικό προφίλ αυτού του πληθυσμού. Υλικό και Μέθοδοι. Συνολικά συμμετείχαν 100 ασθενείς (50 με ΚΜ και 50 χωρίς ΚΜ) και σε όλους μελετήθηκαν και οι έξι ορμόνες. Σε κάθε ασθενή έγινε καταγραφή των δημογραφικών χαρακτηριστικών του και τυχόν παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου. Ακολούθως, πραγματοποιήθηκε αιμοληψία και υπέρηχος καρδιάς. Τα επίπεδα των λιποκινών στο πλάσμα τους μετρήθηκαν με τη μέθοδο Elisa. Αποτελέσματα. Η αδιπονεκτίνη, η ρεζιστίνη, η βισφατίνη και η χεμερίνη ήταν αυξημένες στους ασθενείς με ΚΜ συγκριτικά με τους ασθενείς χωρίς ΚΜ, ενώ η απελίνη και η ομεντίνη-1 ήταν μειωμένες. Ωστόσο, στατιστικώς σημαντικές διαφορές παρατηρήθηκαν μόνο για την αδιπονεκτίνη, τη βισφατίνη και την απελίνη. Η ROC ανάλυση και η πολυπαραγοντική στατιστική ανάλυση έδειξαν ότι από τις λιποκίνες που μελετήθηκαν μόνο η απελίνη σχετιζόταν πιο ισχυρά με την αρρυθμία. Επίσης, το NT-proBNP, το μέγεθος του αριστερού κόλπου και η διάμετρος της αορτικής ρίζας ήταν εξίσου σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες για την εμφάνιση της ΚΜ. Βρέθηκε η τιμή cut-off 200pg/ml για την απελίνη επισημαίνοντας ότι ασθενείς με τιμές κάτω από αυτό το όριο είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν ΚΜ. Οι αντίστοιχες τιμές cut-off για το ΝΤ-proBNP ήταν 90pg/ml, το μέγεθος του αριστερού κόλπου 35.5mm και τη διάμετρο της αορτικής ρίζας 35.5mm. Σημειωτέον ότι ο κίνδυνος ΚΜ πολλαπλασιαζόταν όταν τα επίπεδα της απελίνης <200pg/ml συνδυάζονταν με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα κριτήρια: (1) NT-proBNP >90pg/ml, (2) μέγεθος αριστερού κόλπου >35.5mm και (3) διάμετρος αορτικής ρίζας >35.5mm. Συμπεράσματα. Οι ασθενείς με ΚΜ είχαν υψηλά επίπεδα αδιπονεκτίνης και βισφατίνης και χαμηλά επίπεδα απελίνης καταδεικνύοντας την πιθανή συσχέτιση της δυσλειτουργίας του λιπώδους ιστού με την αρρυθμία. Μεταξύ αυτών η απελίνη συσχετίστηκε πιο ισχυρά με την ΚΜ. Επίσης, βρέθηκε η τιμή cut-off 200pg/ml, η οποία όταν συνδυάζονταν με ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα κριτήρια: (1) NT-proBNP >90pg/ml, (2) μέγεθος αριστερού κόλπου >35.5mm και (3) διάμετρος αορτικής ρίζας >35.5mm, αυξανόταν κατά πολύ η πιθανότητα εμφάνισης της αρρυθμίας. Δυνητικά οι ορμόνες του λιπώδους ιστού θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην πρώτη διαλογή ασθενών με μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν την αρρυθμία.