Συσχέτιση οξέων ισχαιμικών επεισοδίων και διαλυτές μορφές κυτταρικών μορίων προσκόλλησης

Abstract

Background: Adhesion molecules have been suggested as mediators of atherosclerotic inflammatory process. They may contribute to the pathogenesis of stable and unstable angina and acute coronary syndromes. It is also known that the extent of myocardial damage contributes to the elevation of serum vascular endothelial growth factor (sVEGF). We hypothesized that soluble forms of cellular adhesion molecules (CAMs) and sVEGF may be useful biochemical markers for the follow-up of patients during an acute coronary syndrome. Methods: The study group consisted of 63 patients with coronary artery disease: 36 patients with unstable angina (UA), 27 patients with acute myocardial infarction (AMI) and 30 healthy persons acted as controls. Serum levels of soluble Intercellular Adhesion Molecule 1 (sICAM-1), Vascular Cell Adhesion Molecule 1 (sVCAM-1), sE-selectin, and also soluble Vascular Endothelial Growth Factor (sVEGF) were measured at 1st and 4th day following admission. Results: In patients with UA and AMI , serum sE-selectin, sICAM-1 and sVCAM-1 levels during admission were higher when compared to those found in controls. The levels of the soluble molecules sICAM-1 and sVCAM-1 remained elevated at the 4th day following admission. The levels of sVEGF were increased during the 1st day of admission in patients with UA and during the 4th day following admission in patients with AMI. Conclusions: These findings support the pathogenic role of inflammation in UA and MI and indicate that the inflammatory response is sustained for at least 72 hours after acute presentation. The decrease of sVEGF in patients with UA may reflect the uncomplicated course of these patients and may be used as a risk stratification marker in patients with ACS. The mechanisms which are responsible for the disturbance of the microcirculation in myocardial ischaemia are not fully understood. The study of cell activation may serve as a key to develop a systematic model of vascular disease.

Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ανομοιογενή αποτελέσματα ως προς την έκφραση των μορίων προσκόλλησης στα οξέα στεφανιαία σύνδρομα. Τα μόρια αυτά σχετίζονται με τις φλεγμονώδεις και θρομβογόνες διαδικασίες που συμμετέχουν στην παθογένεση της ασταθούς στηθάγχης και του οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου. Επιπρόσθετα, ο αυξητικός παράγοντας του αγγειακού ενδοθηλίου (VEGF) έχει πρόσφατα συσχετισθεί με την ύπαρξη μυοκαρδιακής ισχαιμίας και αποτελεί κακό προγνωστικό δείκτη. Σκοπός της μελέτης ήταν να προσδιοριστούν τα επίπεδα των κυκλοφορούντων στον ορό μορίων ICAM-1 (διακυτταρικό μόριο προσκόλλησης 1), VCAM-1 (μόριο προσκόλλησης αγγειακού ενδοθηλίου 1), και Ε- Σελεκτίνης καθώς και του VEGF, ως πιθανοί βιοχημικοί δείκτες παρακολούθησης ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα. Υλικά και μέθοδοι: Μετρήθηκαν τα επίπεδα των ICAM-1, VCAM-1, Ε- Σελεκτίνης και VEGF στον ορό 63 ασθενών (47 άνδρες, 16 γυναίκες, μέση ηλικία 72.87 ± 7 έτη) από τους οποίους 36 έπασχαν από ασταθή στηθάγχη (μέση ηλικία 71.47 ± 4 έτη) και 27 από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (μέση ηλικία 69.3 ± 7 έτη). Στη μελέτη συμμετείχαν επίσης 30 υγιής μάρτυρες (18 άνδρες, 11 γυναίκες, μέση ηλικία 64.2 ± 4 έτη). Οι αιμοληψίες έγιναν την 1η και 4η ημέρα νοσηλείας.. Επίσης προσδιορίστηκαν οι τιμές των CPK, CPK-MB, LDH, και τροπονίνης Ι (ΤnΙ) τις αντίστοιχες ημέρες. Για την μέτρηση των ICAM-1, VCAM-1, Ε- Σελεκτίνης, και VEGF χρησιμοποιήθηκε η ανοσοενζυμική μέθοδος ΕLISA. Αποτελέσματα: Όλοι οι ασθενείς εξήλθαν μετά από νοσηλεία 5±1.5 ημερών, ενώ τον πρώτο μήνα μετά την νοσηλεία, κανένας ασθενής δεν υπέστη νέο οξύ στεφανιαίο επεισόδιο. Τα επίπεδα ICAM-1 και VCAM-1 βρέθηκαν αυξημένα στον ορό ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα τόσο την 1η όσο και την 4η ημέρα νοσηλείας σε σχέση με τους μάρτυρες. Στον ορό ασθενών με οξέα στεφανιαία σύνδρομα παρατηρήθηκε αύξηση της E-Σελεκτίνης κατά την 1η ημέρα νοσηλείας. Τα επίπεδα του VEGF στον ορό ασθενών με ασταθή στηθάγχη βρέθηκαν αυξημένα την 1η ημέρα, σε σχέση με τους μάρτυρες, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση των επιπέδων VEGF στον ορό ασθενών με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά την 4η ημέρα νοσηλείας. Συμπεράσματα: Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν τον ρόλο της φλεγμονής στην παθογένεια των οξέων στεφανιαίων συνδρόμων και υποδηλώνουν ότι η φλεγμονώδης απάντηση διατηρείται τουλάχιστον για τέσσερις ημέρες μετά την έναρξη του οξέος στεφανιαίου συνδρόμου. Η ελάττωση του VEGF στους ασθενείς με ασταθή στηθάγχη πιθανόν να αντανακλά την ανεπίπλεκτη πορεία των ασθενών της ομάδας αυτής. Είναι δυνατόν τα επίπεδα του VEGF στον ορό κατά την οξεία φάση ενός ισχαιμικού συμβάματος να αποτελούν ένα παροδικό δείκτη της πρόγνωσης των ασθενών με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο. Οι μηχανισμοί που είναι υπεύθυνοι για την διαταραχή της μικροκυκλοφορίας στην ισχαιμία του μυοκαρδίου δεν έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί. Η μελέτη της κυτταρικής ενεργοποίησης είναι δυνατόν να μας οδηγήσει στη ανάπτυξη ενός συστηματικού μοντέλου της αγγειακής νόσου.