Χρήση μη επεμβατικού μηχανικού αερισμού κατ' οίκον σε ασθενείς με χρόνια υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια

Abstract

Non-invasive Ventilation (NIV) has effectively been used in the treatment of Chronic Respiratory Failure (CRF) of different origin. However, there is not enough evidence to support its use in COPD and Obesity Hypoventilation Syndrome (OHS). The aim of this study was to evaluate the effect of NIV in health-related quality of life (HRQoL) of patients with CRF and to identify parameters associated with changes in HRQoL. In the 1st protocol, NIV was offered to 49 patients, of whom 22 comprised the standard treatment group whereas 27 received NIV. Quality of life was assessed with the SF-36 questionnaire. Additional measurements included blood gases, pulmonary function tests, dyspnea, daytime sleepiness, exacerbations and hospitalizations. The NIV group showed a significant improvement in quality of life in the 3rd month, both in the Physical (p<0.0001) and the Mental Component Summary Score (p=0.009), that was maintained until the12th month. PaCO2 decreased by the 1st month in the NIV group (p<0.0001), and PaO2 rose during the 6th month (p=0.004). Dyspnea and diurnal sleepiness improved significantly. No significant improvements were observed in the control group. Patients on NIV spent less days in the hospital compared to controls. In the 2nd protocol, 91 patients with CRF (35 COPD; 17 restrictive thoracic disorders, RTD; 28 obesity-hypoventilation syndrome, OHS; 11 neuromuscular disease, NMD) participated. HRQoL was assessed with the SF-36 questionnaire. Improvements in Physical Component Summary (PCS, p<0.0001) and Mental Component Summary (MCS, p<0.0001) scores in RTD and MCS in OHS (p=0.01) and COPD (p=0.003) were observed by the 3rd month. PCS in OHS and COPD patients improved by the 6th month (p=0.003 and p<0.0001 respectively). NMD patients did not present improvements in HRQoL. Improvements in HRQoL were associated with improvements in PaO2 and dyspnea in COPD patients, and with total hours of daily ventilator use, improvement in dyspnea, pressure support and EPAP in RTD patients. Home NIV is consistently effective in improving HRQoL and physiological parameters in patients with CRF. Improvements in arterial blood gases and dyspnea, the total hours of ventilator use and the amplitude of pressure support account for the improvements seen in quality of life.

Ο μη Επεμβατικός Μηχανικός Αερισμός (μη ΕΜΑ) έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς στην αντιμετώπιση της υπερκαπνικής αναπνευστικής ανεπάρκειας (ΑΑ ΙΙ) που οφείλεται σε ποικίλες παθήσεις. Για τους ασθενείς με ΧΑΠ και Σύνδρομο Παχυσαρκίας Υποαερισμού (ΟΗS) τα δεδομένα στη βιβλιογραφία είναι αντικρουόμενα. Σκοπός την παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη της επίδρασης της εφαρμογής μη ΕΜΑ σε ασθενείς ΑΑ ΙΙ και η αναγνώριση παραγόντων που συμμετέχουν στη μεταβολή της ποιότητας ζωής. Στο 1ο πρωτόκολλο ο μη ΕΜΑ προσφέρθηκε σε 49 ασθενείς, οι 22 αποτέλεσαν την ομάδα ελέγχου, ενώ οι υπόλοιποι 27 έλαβαν μη ΕΜΑ κατ’ οίκον. Η ποιότητα ζωής εκτιμήθηκε με το ερωτηματολόγιο SF-36 και καταγράφηκαν τα αέρια αίματος, εξετάσεις πνευμονικής λειτουργίας, η δύσπνοια, η ημερήσια υπνηλία, οι παροξύνσεις και οι νοσηλείες. Η ομάδα του μη ΕΜΑ παρουσίασε σημαντική βελτίωση τόσο στη Φυσική (p<0.0001) όσο και την Ψυχική (p=0.009) παράμετρο του ερωτηματολογίου. Η PaCO2 μειώθηκε σημαντικά από τον 1o (p<0.0001) και η PaO2 αυξήθηκε κατά τον 6ο μήνα (p=0.004). Η δύσπνοια και η ημερήσια υπνηλία βελτιώθηκαν επίσης σημαντικά. Η ομάδα ελέγχου δεν παρουσίασε καμία σημαντική μεταβολή στις ελεγχόμενες παραμέτρους. Ασθενείς με μη ΕΜΑ είχαν λιγότερες ημέρες νοσηλείας συγκριτικά με τους ασθενείς της ομάδας ελέγχου. Στο 2ο πρωτόκολλο συμμετείχαν 91 ασθενείς (35 ΧΑΠ, 17 περιοριστικά νοσήματα του θώρακα, 28 Σύνδρομο παχυσαρκίας υποαερισμού και 11 νευρομυϊκά νοσήματα). Παρατηρήθηκε σημαντική βελτίωση στην Φυσική (PCS, p<0.0001) και Ψυχική παράμετρο (MCS, p<0.0001) στα περιοριστικά νοσήματα καθώς και στο MCS στο OHS (p=0.01) και τη ΧΑΠ (p=0.003) κατά τη διάρκεια του 3ου μήνα. Η PCS στο OHS και τη ΧΑΠ βελτιώθηκε τον 6ο μήνα (p=0.003 and p<0.0001 αντίστοιχα). Ασθενείς με νευρομυϊκά νοσήματα δεν παρουσίασαν βελτίωση στην ποιότητα ζωής τους. Η βελτίωση της ποιότητας ζωής σχετίστηκε με τη βελτίωση στην οξυγόνωση και τη δύσπνοια σε ασθενείς με ΧΑΠ και τις συνολικές ώρες χρήσεις του αναπνευστήρα, τη βελτίωση της δύσπνοιας, το μέγεθος της αναπνευστικής υποστήριξης και την ΕΡΑΡ στους ασθενείς με περιοριστικά νοσήματα. Συμπερασματικά, η χρήση του μη EMA μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής και τις φυσιολογικές παραμέτρους ασθενών με υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια που οφείλεται σε ποικίλες παθήσεις. Η αποκατάσταση των αερίων αίματος και της δύσπνοιας, οι ώρες χρήσης του αναπνευστήρα και το μέγεθος της αναπνευστικής υποστήριξης αποτελούν τους κυριότερους παράγοντες που συμμετέχουν στη βελτίωση της ποιότητας ζωής.