Σύσταση μάζας σώματος σε ασθενείς με χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και άσθμα: συσχετίσεις με μεταβολικές και λειτουργικές παραμέτρους

Abstract

The aim of the current study is to estimate the prevalence of metabolic syndrome in a COPD cohort without cardiovascular comorbidities and assess the characteristics of this specific group. Moreover, the aim of this study is body composition assessment of patients with SRA, and comparison with COPD patients and healthy smokers. The results of the current study indicate that metabolic syndrome is common among COPD patients without cardiovascular disease, as the prevalence of metabolic syndrome was 21%. Patients with COPD and metabolic syndrome were younger and were distributed mainly at stage I and II of the disease. Moreover, they had better lung function and better quality of life compared to patients with COPD without metabolic syndrome. However, patients with COPD and metabolic syndrome have higher levels of leptin, lower levels of adiponectin and higher HOMA index compared to COPD patients without metabolic syndrome. These findings were correlated with the existence of metabolic syndrome. Concerning patients with SRA, it was concluded that, although these patients had higher values of BMI, they had lower values of FFMI, compared to patients with mild-to-moderate asthma, stage I, II and III COPD patients and healthy smokers. FFMI values in these patients were comparable with FFMI values of stage IV COPD patients. The results of the current study indicate that patients with COPD and metabolic syndrome, without cardiovascular disease, may represent a different phenotype of the disease with better lung function but more intense metabolic impairment and increased cardiovascular risk. Moreover, patients with SRA demonstrated loss of FFMI which is one systemic complication of COPD and is attributed to the systemic inflammation of the disease. The prognosis of patients with COPD and metabolic syndrome remains to be determined in large prospective studies. Moreover, the effects of SRA on body composition should be further investigated.

Στην παρούσα μελέτη διερευνάται η επίπτωση του μεταβολικού συνδρόμου σε πληθυσμό ασθενών με ΧΑΠ χωρίς άλλο καρδιαγγειακό νόσημα, καθώς επίσης και τα χαρακτηριστικά των ασθενών που πάσχουν από ΧΑΠ και μεταβολικό σύνδρομο σε σχέση με ασθενείς που πάσχουν μόνο από ΧΑΠ. Επίσης διερευνάται η σύσταση του σώματος ασθενών που πάσχουν από SRA, οι οποίοι συγκρίνονται με ασθενείς με ΧΑΠ και υγιείς καπνιστές. Από τα αποτελέσματα της μελέτης διαπιστώθηκε ότι το μεταβολικό σύνδρομο διαγιγνώσκεται συχνά στους ασθενείς με ΧΑΠ χωρίς καρδιαγγειακό νόσημα, εφόσον στο 21% των ασθενών με ΧΑΠ που μελετήθηκαν διαπιστώθηκε η ύπαρξη μεταβολικού συνδρόμου, με βάση τα κριτήρια του ATP III. Οι ασθενείς που έπασχαν από μεταβολικό σύνδρομο και ΧΑΠ, ήταν νεότεροι σε ηλικία και κατατάσσονταν κυρίως στα αρχικά στάδια (στάδια Ι και ΙΙ) της ΧΑΠ, ενώ είχαν λιγότερο επηρεασμένες όλες τις λειτουργικές παραμέτρους που χρησιμοποιούνται για την αποτίμηση της αναπνευστικής λειτουργίας, σε σχέση με τους ασθενείς που έπασχαν μόνο από ΧΑΠ. Ωστόσο, οι ασθενείς με ΧΑΠ και μεταβολικό σύνδρομο είχαν εντονότερες διαταραχές σε μεταβολικές παραμέτρους, όπως στη συγκέντρωση λεπτίνης και αδιπονεκτίνης στον ορό του αίματος, ενώ στους ασθενείς αυτούς παρατηρήθηκε και αυξημένη αντίσταση στην ινσουλίνη. Οι διαταραχές αυτές σε αυτούς τους ασθενείς συσχετίστηκαν με την ύπαρξη του μεταβολικού συνδρόμου. Όσον αφορά του ασθενείς με SRA, διαπιστώθηκε ότι, παρόλο που οι ασθενείς αυτοί είχαν υψηλότερες τιμές ΒΜΙ, είχαν χαμηλότερες τιμές FFMI, σε σχέση με τους ασθενείς με ήπιο-μέτριο άσθμα, ΧΑΠ σταδίου Ι,ΙΙ και ΙΙΙ και υγιείς καπνιστές (ενεργούς και πρώην). Οι τιμές του FFMI των ασθενών αυτών ήταν αντίστοιχες με τις τιμές του FFMI των ασθενών με ΧΑΠ σταδίου IV. Τα αποτελέσματα της μελέτης συνηγορούν στην διατύπωση της υπόθεσης ότι οι ασθενείς με ΧΑΠ και μεταβολικό σύνδρομο, χωρίς καρδιαγγειακό νόσημα, ίσως αποτελούν έναν ξεχωριστό φαινότυπο της νόσου με ηπιότερου βαθμού απόφραξη της ροής του εκπνεόμενου αέρα, αλλά εντονότερου βαθμού μεταβολικές διαταραχές και αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο. Επίσης, στους ασθενείς με SRA διαπιστώθηκε η ύπαρξη μιας συστηματικής εκδήλωσης που παρατηρείται στους ασθενείς με πολύ σοβαρού βαθμού ΧΑΠ και αποδίδεται στην ύπαρξη συστηματικής φλεγμονής. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες για τον προσδιορισμό της έκβασης της νόσου σε ασθενείς με ΧΑΠ και μεταβολικό σύνδρομο, όπως επίσης είναι απαραίτητο να διερευνηθεί η επίδραση του SRA στην σύσταση του σώματος των ασθενών.