Θεωρώντας τον Δον Κιχώτη του Miguel de Cervantes με βάση το πρώτο μέρος του έργου The Long Revolution του Raymond Williams

Abstract

Our research effort aims at applying concepts and methods proposed by Raymond Williams regarding creativity, culture, individuals and societies, and images of society on Don Quixote de Miguel de Cervantes, highlighting the sometimes total or partial success or failure of the identification of the two distinct descriptions and perspectives. The individual aims of the study, therefore, are initially focused on the identification and understanding of the two perspectives, on their following comparison, where this is possible, and on the application of Williams’ theory to the whole work of Don Quixote in the cases where corresponding and proposed concepts on the part of Cervantes are not identified. By broadening the concept of “culture”, the Welsh theorist succeeds in including areas of reality that until then were unable to penetrate the various theoretical descriptions and definitions, offering us a comprehensive perspective, which contributed, in turn, to a more complete understanding of man and society. A brief assessment of the two distinct perspectives emphasized the invaluable contribution of art to the study of cultural issues, as well as the need to broaden the approach with which we study cultural and social issues, in general, and with which we seek ways of interpreting and understanding society.

Η ερευνητική μας προσπάθεια αποτελεί ένα εγχείρημα εφαρμογής των εννοιών και μεθόδων που προτείνονται από τον Raymond Williams σχετικά με τη δημιουργία, την κουλτούρα, τα άτομα και τις κοινωνίες και τις εικόνες της κοινωνίας στον Δον Κιχώτη του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, αναδεικνύοντας την άλλοτε ολική ή την τυχόν μερική επιτυχία ή αποτυχία της ταύτισης των δύο διαφορετικών περιγραφών και οπτικών. Οι επιμέρους σκοποί της εργασίας, κατ’ επέκταση, επικεντρώνονται αρχικά στον εντοπισμό και στην κατανόηση των δύο οπτικών, στην ακόλουθη αντιπαραβολή τους, όπου αυτό είναι δυνατό, αλλά και στην εφαρμογή της θεωρίας του Williams στο σύνολο του έργου του Δον Κιχώτη στις περιπτώσεις όπου δεν εντοπίζονται αντίστοιχες και προτεινόμενες έννοιες από την πλευρά του Θερβάντες. Διευρύνοντας την έννοια της «κουλτούρας», ο Ουαλός θεωρητικός επιτυγχάνει να συμπεριλάβει περιοχές της πραγματικότητας που μέχρι τότε αδυνατούσαν να εισχωρήσουν στις ποικίλες θεωρητικές περιγραφές και στους σχετικούς ορισμούς, προσφέροντάς μας μια ολοκληρωμένη οπτική, η οποία συνέβαλε, με τη σειρά της, στην πληρέστερη κατανόηση του ανθρώπου και της κοινωνίας. Η συνοπτική αποτίμηση των δύο διακριτών οπτικών ανέδειξε την ανεκτίμητη συμβολή της τέχνης στη μελέτη των πολιτιστικών ζητημάτων, καθώς και την ανάγκη διεύρυνσης της οπτικής, με την οποία μελετάμε τα πολιτιστικά και, θα τολμούσαμε να ισχυριστούμε, τα κοινωνικά ζητήματα, εν γένει, και με την οποία αναζητούμε τρόπους ερμηνείας και κατανόησης της κοινωνίας.