Emotional narratives at holocaust exhibitions in the UK: exploring visitors' engagement and experience

Abstract

My thesis analyses the ways in which individuals experienced and responded to Holocaust history exhibitions in the UK, immediately after their visit by interpreting their emotional and personal narratives. This research aims primarily to understand what triggers people to visit/revisit Holocaust exhibitions, the nature of the visitors' experience within Holocaust exhibitions, as well as understanding both how and why individuals engage with the difficult past in certain ways. Consequently, the thesis examines how emotional responses were contextualised within museum and whether emotional engagement has any significance in visitors' thoughts, feelings and attitude, in relation to the past and its contemporary meaning. The fieldwork took place in two museums in the UK: The National Holocaust Centre and Museum in Nottingham and the Jewish museum in London. The use of interpretative qualitative approach, and open-ended interviews were conducted to enhance the exploration and understanding of how visitors responded to difficult past. The visitors' diverse emotional responses shed light on the ways in which they related and interpreted historical narratives within museums' exhibitions. The contribution of this thesis is also enhanced by providing insights regarding the extent in which individuals used the museum exhibitions to reinforce their established ideas and values, and/or validate their identities, and how this engagement shaped their museum experience. Furthermore, by bridging together theories and methodologies from different disciplines (museum studies, media psychology, theory of emotions and socio-cultural paradigms) the research has enriched our understanding of how the emotions work and how visitors used them within the museum space. Finally, this research questions the assumption that creating Holocaust exhibitions encourages visitors to engage effectively in ideas that affect their thoughts and actions in the future.

Η διατριβή αυτή αναλύει τους τρόπους με τους οποίους οι επισκέπτες βίωσαν και ανταποκρίθηκαν σε εκθέσεις ιστορίας του Ολοκαυτώματος στο Ηνωμένο Βασίλειο, αμέσως μετά την επίσκεψή τους, ερμηνεύοντας τις συναισθηματικές και προσωπικές τους αφηγήσεις. Αυτή η έρευνα στοχεύει πρωτίστως να κατανοήσει τι ωθεί τους ανθρώπους να επισκέπτονται ή να επισκέπτονται ξανά τις εκθέσεις του Ολοκαυτώματος, τη φύση της εμπειρίας των επισκεπτών στις εκθέσεις του Ολοκαυτώματος, καθώς και να κατανοήσει πώς και γιατί τα άτομα ασχολούνται με το «δύσκολο» παρελθόν με συγκεκριμένους τρόπους. Συνεπώς, η διατριβή εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι συναισθηματικές αντιδράσεις ενσωματώθηκαν στο μουσείο και εάν η συναισθηματική εμπλοκή έχει κάποια σημασία στις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη στάση των επισκεπτών, σε σχέση με το παρελθόν και τη σύγχρονη σημασία του. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε δύο μουσεία στο Ηνωμένο Βασίλειο: το Εθνικό Κέντρο και Μουσείο Ολοκαυτώματος στο Νότιγχαμ και το Εβραϊκό μουσείο στο Λονδίνο. Η χρήση ερμηνευτικής ποιοτικής προσέγγισης και συνεντεύξεις ανοιχτού τύπου πραγματοποιήθηκαν για να ενισχυθεί η ανάλυση και η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι επισκέπτες ανταποκρίθηκαν στο «δύσκολο» παρελθόν. Οι ποικίλες συναισθηματικές αντιδράσεις των επισκεπτών ρίχνουν φως στους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους συσχέτισαν και ερμήνευσαν ιστορικές αφηγήσεις στις εκθέσεις των μουσείων. Η διατριβής επίσης εξετάζει τον βαθμό στον οποίον τα άτομα χρησιμοποίησαν τις μουσειακές εκθέσεις για να ενισχύσουν τις ιδέες και αξίες τους και πως η ταυτότητά τους επηρέασε την μουσειακή εμπειρία τους. Επιπλέον, συνδυάζοντας θεωρίες και μεθοδολογίες από διαφορετικούς κλάδους (μουσειακές σπουδές, ψυχολογία των μέσων, ψυχολογία) η έρευνα έχει συμβάλει στην καλύτερη κατανόησή μας για το πώς λειτουργούν τα συναισθήματα και πώς τα χρησιμοποιούσαν οι επισκέπτες στον χώρο του μουσείου. Τέλος, αυτή η έρευνα εξετάζει την υπόθεση ότι οι μουσειακές εκθέσεις για το Ολοκαύτωμα μπορεί να λειτουργήσουν ως «μάθημα» για τις μελλοντικές γενιές με σκοπό να μην επαναληφθούν παρόμοια γεγονότα, επηρεάζοντας τις σκέψεις και τις πράξεις των επισκεπτών αυτών των μουσείων.