Η επίδραση των βιολογικών συγκολλητικών στεγανοποιητικών παραγόντων σε πειραματικό μοντέλο διάτρησης εντέρου

Abstract

Background: During the last decades, surgeons of several specialties, that present different level of expertise in colon handling, have been involved in laparoscopic procedures. The aim of the present experimental study was to investigate the feasibility of TISSEEL™ versus the conventional suture placement technique on confined bowel lesions in rats.Methods: Twenty-four Sprague-Dawley rats underwent confined bowel perforation and were divided into three groups: SUTURE group (sutures were used), SUTURE + TISSEEL™ group (sutures and TISSEEL™ were utilized) and TISSEEL™ group (only TISSEEL™ was used). Blinded histopathologic analysis followed animal sacrifice.Results: The median weight of rats was 526 ± 50 gr. A single animal had hematochezia on the first postoperative day. Cessation of bleeding at the perforation margin was indicated intraoperatively after TISSEEL™ application. Animals in TISSEEL™ group presented less intraperitoneal adhesions and lower hemorrhagic infiltration compared to animals of the two other groups. In addition, animals in TISSEEL™ group showed thrombus formation at the bowel perforation site compared to animals of the two other groups (p=0.042). Histopathologic analysis demonstrated reduced inflammatory reaction (p=0.003), diminished fibrosis (p=0.001) and better tissue regeneration (p=0.000) in the TISSEEL™ group compared to the other two groups. Conclusion: Application of TISSEEL™ at the site perforation was associated with increased regeneration of the intestinal wall and less inflammatory and fibrotic reaction compared to suture placement. However, more experimental and clinical studies should be conducted before implementation in humans.

Στόχος: Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες χειρουργικές ειδικότητες, με κυμαινόμενη κατάρτιση στη χειρουργική του εντέρου, εμπλέκονται στη λαπαροσκοπική χειρουργική. Ο σκοπός της παρούσας πειραματικής μελέτης ήταν η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της χρήσης TISSEEL™ αντί για τοποθέτηση ραμμάτων σε εντερικές κακώσεις περιορισμένης έκτασης σε επίμυες. Μέθοδος: Είκοσι τέσσερις επίμυες γένους Sprague-Dawley υπεβλήθησαν σε διάτρηση εντέρου περιορισμένης έκτασης και χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: ΡΑΜΜΑ, ΡΑΜΜΑ + TISSEEL™ και TISSEEL™. Μετά την ευθανασία των πειραματόζωων ακολούθησε ιστοπαθολογική ανάλυση. Αποτελέσματα: Το μέσο βάρος των επιμύων ήταν 526 ± 50 gr. Ένα πειραματόζωο παρουσίασε αιματοχεσία την 1η μετεγχειρητική ημέρα. Μετά τη χρήση TISSEEL™ ήταν έκδηλη η ελάττωση της αιμορραγίας στο σημείο της κάκωσης διεγχειρητικά. Στην τρίτη ομάδα επιμύων (TISSEEL™) παρατηρήθηκαν λιγότερες ενδοπεριτοναϊκές συμφύσεις και αιμορραγικές διηθήσεις σε σχέση με τις άλλες δύο ομάδες. Επιπλέον, η ομάδα TISSEEL™ παρουσίασε σχηματισμό θρόμβου στο σημείο της διάτρησης σε σχέση με τις άλλες δύο ομάδες (p=0.042). Η ιστοπαθολογική ανάλυση έδειξε μειωμένη φλεγμονώδη διήθηση (p=0.003), ελαττωμένη ίνωση (p=0.001) και καλύτερη ιστική αναδόμηση (p=0.000) στην ομάδα TISSEEL™ σε σχέση με τις άλλες δύο ομάδες. Συμπέρασμα: Η χρήση TISSEEL™ για την αντιμετώπιση περιορισμένων εντερικών κακώσεων φαίνεται να είναι μια ασφαλής και αποτελεσματική επιλογή. Ωστόσο απαιτούνται περεταίρω πειραματικές και κλινικές μελέτες.