Η βηματοδότηση στην πρόληψη της κολπικής μαρμαρυγής

Abstract

The Pacing for Atrial Fibrillation PreventionSummaryThe ability of pacemaker KM prevention algorithms in patients with tachycardia-bradycardia syndrome (Sick sinus syndrome) who have an indication of DDDR pacemaker implantation has not been fully evaluated. The aim of the present observational study was to determine the pacemaker parameters related to the AF burden and to identify a group of patients with the maximum benefit from the pacing prevention algorithms in terms of symptomatic AF burden improvement. A total of 346 patients (69 ± 5 years old, 215 males) with symptomatic bradycardia and with documented AF episodes (Sick sinus syndrome) were studied. Patients received a DDDR bipolar pacemaker with various AF prevention pacing algorithms. The electrodes were implanted at conventional sites. The follow-up was done every 6 months for 36 months. The parameters evaluated were: the total number of AF episodes, the total time spent in AF, the maximum duration of AF episodes, the average duration of AF episodes, the PACs burden and the atrial and ventricular pacing percentage. The study showed a statistically significant reduction in the maximum and mean duration of AF episodes in the first 18 months (ANOVA P <0.01). At the same time, there was a reduction of the symptomatic AF burden and a reduction in morbidity, the need for hospitalization and an improvement in the quality of life of these patients. The total number of AF episodes, the total time spent in AF and the PACs burden did not show a significant change during the follow-up. Significant variation in treatment response was observed between patients (inter-individual variability) and at the same patient during follow-up (intra-individual variability), it is necessary the evaluation and, if needed, the reprogramming of the device parameters every 6 months. AF prevention pacing algorithms have a large response variation and have a relatively short-term benefit that mainly concerns certain features of AF episodes, without affecting the total AF burden. Due to the complexity of the AF mechanisms and the large variations in the response to the prevention pacing algorithms, even in the same patient, regular monitoring and analysis of parameters and their appropriate adjustment are necessary to maximize the benefit of this therapy. The conclusions of this study are applicable to the new generation devices with AF prevention pacing algorithms.

Η βηματοδότηση στην πρόληψη της κολπικής μαρμαρυγής Περίληψη Η ικανότητα των βηματοδοτικών αλγόριθμων πρόληψης ΚΜ σε ασθενείς με σύνδρομο ταχυκαρδίας-βραδυκαρδίας που έχουν ένδειξη εμφύτευσης διπλοεστιακόυ βηματοδότη DDDR δεν έχει αξιολογηθεί πλήρως. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης παρατήρησης ήταν να προσδιορίσει τις βηματοδοτικές παραμέτρους που σχετίζονται με το φορτίο της ΚΜ και να προσδιορίσει μια ομάδα ασθενών με το μέγιστο όφελος από τους βηματοδοτικούς αλγόριθμους πρόληψης ΚΜ. Συνολικά μελετήθηκαν 346 ασθενείς (69±5 ετών, 215 άρρενες) με ένδειξη εμφύτευσης μόνιμου βηματοδότη λόγω βραδυαρρυθμίας και με τεκμηριωμένα επεισόδια ΚΜ. Οι ασθενείς έλαβαν διπλοεστιακό βηματοδότη DDDR με διάφορους αλγόριθμους πρόληψης ΚΜ. Η εμφύτευση των ηλεκτροδίων έγινε στις συμβατικές θέσεις. Η παρακολούθηση έγινε ανά 6μηνο για 36 μήνες. Οι παράμετροι που αξιολογήθηκαν ήταν ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων ΚΜ, ο συνολικός χρόνος σε ΚΜ, η μέγιστη διάρκεια επεισοδίου ΚΜ, η μέση διάρκεια των επεισοδίων ΚΜ, το φορτίο των ΚΕΣ και το ποσοστό της κολπικής και κοιλιακής βηματοδότησης. Η μελέτη έδειξε στατιστικά σημαντική μείωση της μέγιστης και μέσης διάρκειας των επεισοδίων ΚΜ στους πρώτους 18 μήνες (ANOVA P<0.01). Παράλληλα, παρατηρήθηκε μείωση του φορτίου της συμπτωματικής ΚΜ και μείωση της νοσηρότητας, της ανάγκης για νοσηλεία και βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων ΚΜ, η συνολική διάρκεια σε ΚΜ και το φορτίο ΚΕΣ δεν παρουσίασαν σημαντική μεταβολή κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Παρατηρήθηκε σημαντική διακύμανση της ανταπόκρισης στη θεραπεία τόσο ανάμεσα στους ασθενείς, όσο και στον ίδιο τον ασθενή κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, κάνοντας απαραίτητο τον τακτικό επαναπρογραμματισμό των παραμέτρων λειτουργίας των συσκευών. Οι βηματοδοτικοί αλγόριθμοι πρόληψης ΚΜ έχουν μεγάλη διακύμανση της απόκρισης και έχουν σχετικά βραχυπρόθεσμη ωφέλεια που αφορά κυρίως ορισμένα χαρακτηριστικά των επεισοδίων ΚΜ, χωρίς να επηρεάζουν το συνολικό φορτίο ΚΜ. Λόγω της πολυπλοκότητας των μηχανισμών της ΚΜ και τις μεγάλης διακύμανσης στην ανταπόκριση στη θεραπεία, ακόμα και στον ίδιο ασθενή, ο τακτικός έλεγχος και η ανάλυση των παραμέτρων και η ανάλογη προσαρμογή τους είναι απαραίτητα για τη μεγιστοποίηση του οφέλους από τη θεραπεία.