Μελέτη της τμηματικής μυοκαρδιακής λειτουργικότητας και της ινότροπης εφεδρείας σε ασθενείς με αμφικοιλιακό βηματοδότη με τη χρήση ιστικού doppler κατά τη διάρκεια της ηχωκαρδιογραφίας φόρτισης με δοβουταμίνη

Abstract

AIM Biventricular pacing (BivP) is an established modality for heart failure treatment. Aim of the study was to assess the acute and long term (1 year) effects of BiVP on total and regional longitudinal LV function using conventional echocardiographic indices and tissue Doppler imaging (TDI) derived deformation parameters. Additionally we investigated the relationship between the dynamic performance of regional LV deformation following ldDob and the acute and chronic effects of Bivp. METHODS Thirty five (35) consecutive patients (mean age 64±9 years, 25 males-10 females) with moderate to severe chronic heart failure [NYHA III (30) or IV (5), left ventricular (LV) ejection fraction (EF) 27±7%] due to dilated (20) or ischemic (15) cardiomyopathy, who underwent BivP, were prospectively included in the study. All patients were studied after the implantation of BivP and a year later on. The echocardiographic study was performed before (BivP-) and after (BivP+) the activation of pacemaker at rest (R) and at low dose dobutamine (ldDOB) (10μg/kg/min), using a commercially available ultrasound system (VIVID 7). The follow up study was performed at R and ldDOB during BivP status only. Left ventricular end-diastolic (EDVLV) and end-systolic (ESVLV) volumes (cm3) were estimated (Simpson’s rule) as well as the respective ejection fraction EF (%). Using TDI, longitudinal velocities (Vel:cm/sec), time to peak velocities (T),strain (SI:%) and strain rate (SR: 1/sec) were measured at basal (B), mid (M) and apical(Ap) regions of septal (S) and lateral (LAT) wall from the four chamber apical view RESULTS All patients completed the echocardiographic protocol without complications. During the 1 year follow up 4 patients had died and the remained 31 underwent echocardiographic examination at rest and post ldDOB. BivP+ induced acute decrease in both left ventricular volumes and increase in EF compared to BivP- (EDVLV: 249±114 vs. 268±116 cm3, p<0.001, ESVLV: 173±98 vs. 198±97 cm3, p<0.001 and EF: 32±9 vs. 27±7% p<0.01). While on BivP+, dobutamine induced further decrease in both ventricular volumes and a respective increase in EF (EDVLV: 232±96 vs. 249±114 cm3, p<0.001, ESVLV: 155±75 vs. 173±98 cm3, p<0.001, EF: 35±9 v 32±9, p<0.01). One year later, the beneficial effects of BivP remained at rest (EDVLV: 229±116 vs 268±116 cm 3, p <0.001, ESVLV:157±96 vs 198±97 cm3, p<0.001 and EF: 34±8 vs 27±7% p<0.01). There was significant shortening of QRS duration after BivP+ compared with BivP- (141±29 vs. 174±34 msec, p<0.001). The application of BivP acutely reduced the lateral-septal time delay (TD) mainly in the mid and apical levels compared to the basal one with no changes in the timing of peak systolic velocities at the respective septal levels. The dysynchrony (dys) further improved after the administration of ldDob while a year later the better synchronization between septal and lateral wall still remained. BivP improved regional strain in the apical segment of septum, whereas it improved in all 3 segments of the lateral wall. The basal lateral segment showed the greater increase during BivP. Dobutamine increased further the strain only at the apical lateral segment. During follow up the improvement of S and SR in M and Ap Septum and in the whole lateral wall remained (p<0.01). ................................................................................................................................

ΣΚΟΠΟΣ Στην τρέχουσα μελέτη διερευνήθηκαν οι άμεσες και οι μακροπρόθεσμες (1 έτος) επιδράσεις της αμφικοιλιακής βηματοδότησης (ΑΜΒΗΜ) στη συνολική και τμηματική συστολική καρδιακή λειτουργικότητα και την ινότροπη εφεδρεία ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια χρησιμοποιώντας τόσο τους συμβατικούς όσο και τους νεώτερους ηχωκαρδιογραφικούς δείκτες. Μελετήθηκε επίσης η επίδραση της ινότροπης εφεδρείας στα άμεσα και μακροπρόθεσμα αποτελέσματα από την αμφικοιλιακή βηματοδότηση. ΜΕΘΟΔΟΣ-ΥΛΙΚΟ Μελετήθηκαν 35 διαδοχικοί ασθενείς (μέσης ηλικίας 64 ±9 ετών, 25 άνδρες - 10 γυναίκες), με σοβαρού βαθμού καρδιακή ανεπάρκεια [ NYHA ΙΙΙ (30) ή IV (5) , κλάσμα εξώθησης (ΚΕ) 27±7%] οι οποίοι υποβλήθηκαν σε καρδιακό επανασυγχρονισμό άμεσα μετά την εμφύτευση ΑΜΒΗΜ και 1 έτος αργότερα Με το διδιάστατο υπερηχογράφημα υπολογίστηκαν οι όγκοι και το ΚΕ της αριστερής κοιλίας (ΑΚ) με την μέθοδο Simpson. Με το ιστικό Doppler, υπολογίστηκαν οι μέγιστες ταχύτητες (Vel) και το χρονικό διάστημα (ΧΔ) έως αυτές, η ιστική παραμόρφωση (strain-S) και ο ρυθμός ιστικής παραμόρφωσης (strain rate-SR) στα βασικά , μέσα και κορυφαία τμήματα του μεσοκοιλιακού διαφράγματος (ΜΔ) και του πλάγιου τοιχώματος (ΠΤ), χρησιμοποιώντας την κορυφαία απεικόνιση των 4 κοιλοτήτων. Οι μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν με τον βηματοδότη εντός και εκτός λειτουργίας σε ηρεμία και μετά τη χορήγηση χαμηλών δόσεων δοβουταμίνης (χδΔΟΒ). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η Μελέτη των άμεσων αποτελεσμάτων διενεργήθηκε σε 35 ασθενείς και ο επανέλεγχος σε 31 (4 ασθενείς απεβίωσαν) Η ΑΜΒΗΜ προκάλεσε άμεση ελάττωση στους όγκους της ΑΚ και αύξηση του ΚΕ σε σύγκριση με ΑΜΒΗΜ(-) (ΤΔΟΑΚ: 249±114 έναντι 268±116 cm 3, p <0.001, ΤΣΟΑΚ: 173±98 έναντι 198±97 cm3, p<0.001 και ΚΕ: 32±9 έναντι 27±7% p<0.01) με περαιτέρω βελτίωση μετά χορήγηση χδΔΟΒ (ΤΔΟΑΚ: 232±96 έναντι 249±114 cm 3, p <0.001, ΤΣΟΑΚ: 155±75 έναντι 173±98 cm 3, p <0.001, ΚΕ: 35±9 έναντι 32±9, p<0.01) και διατήρηση της βελτίωσης ένα περίπου έτος αργότερα (Τελοδιαστολικός όγκος (ΤΔΟΑΚ): 229±116 έναντι 268±116 cm 3, p <0.001, Τελοσυστολικός όγκος ΤΣΟΑΚ: 157±96 έναντι 198±97 cm3, p<0.001 και ΚΕ: 34±8 έναντι 27±7% p<0.01). Το εύρος του QRS διαστήματος ελαττώθηκε στατιστικά σημαντικά με την ΑΜΒΗΜ (p<0.001). Η εφαρμογή ΑΜΒΗΜ προκάλεσε άμεσα ελάττωση του ΧΔ έως τη μέγιστη Vel στο πλάγιο τοίχωμα χωρίς μεταβολή στο ΜΚΔ με αποτέλεσμα τη βελτίωση του συγχρονισμού της κίνησης μεταξύ μέσου και κορυφαίου ΜΚΔ και ΠΤ. Η βελτίωση του συγχρονισμού στην κίνηση της αριστερής κοιλίας διατηρήθηκε και μετά τη χορήγηση χδΔΟΒ ενώ ένα έτος αργότερα η κίνηση ΜΚΔ και ΠΤ παρέμεινε σταθερά πιο συγχρονισμένη H AMBHM βελτίωσε το S και SR στο κορυφαίο τμήμα του ΜΚΔ και σε όλο το ΠΤ. Η χορήγηση χδΔΟΒ βελτίωσε περαιτέρω το strain στο ΠΤ. Στο 1 έτος διατηρήθηκε η βελτίωση S και SR στο μέσο και κορυφαίο ΜΚΔ καθώς και σε όλο το πλάγιο τοίχωμα (p<0.01). Η άμεση ελάττωση των ΤΔΟΑΚ και ΤΣΟΑΚ μετά ΑΜΒΗΜ συσχετίστηκε με την ελάττωση στη μέση χρονική καθυστέρηση (ΧΚ) μεταξύ ΜΚΔ και ΠΤ μετά χδΔΟΒ και ενώ ο ΑΜΒΗΜ ήταν απενεργοποιημένος (ΑΜΒΗΜ(-)) (r=0.52, p=0.002 και r=0.46, p=0.005 αντίστοιχα) . Επιπλέον η ελάττωση του ΤΔΟΑΚ μετά ΑΜΒΗΜ συσχετίστηκε με τη βελτίωση του SR στο μέσο ΠΤ κατά τη χορήγηση χδΔΟΒ σε ΑΜΒΗΜ (-) (r=0,422, p=0,012). ......................................................................................................