Theory and applications of experts in nudge theory

Abstract

Leaders and decision makers in defense sector settle choices under uncertainty and chaos. Various factors, hidden or not, can affect and influence their decision-making processes (DMPs). We research the theory and applications of experts in Nudge theory concerning defense (primarily) sector. We, at that point, review the practices and assess the adequacy of implemented "nudges" among policymaking and military activities' decisions and analyse some of the tools that are accessible to decision makers. Our goal is to demonstrate how defense sector can use choice architecture to enable nudging people to make better choices and suggest tools that may substantially benefit the decision and/or the policy framework to be implemented and maximize the efficiency of resources' allocation.We utilized a forecasting model of aerial and naval violations to answer if whether the forecasts of leader’s actions can be used to modify the optimal response function of the follower. That model may effectively correlate specific stimuli, leading that way to automatic desired choices and behaviors broadly accepted as more cost-effective. We run several forecasting exercises and our results indicate that predictability is quite high, both in terms of forecast error variance and also (more importantly perhaps) in terms of sign/direction of change, and therefore considerable cost reduction decisions could have been made following the forecasts.For our analysis we consider a host of methods and models, primarily around the theta-method, which has proven to be one of the best performing models in past forecasting competitions. We show that there are models that are capable of producing better forecasting performance over the associated benchmarks, examine the implications of structural changes in these series and provide examples where forecastability can be used to improve not only the underlying economic costs but also the full aspect of military necessities and expenditures.Moderating or improving on these economic costs, while maintaining operational capabilities results in two-fold gains; improved allocating decisions and improved morale in the military side as also as improved security perceptions from the civilian side. Our suggestions center on framing and predesign the choice context to upgrade DMPs, given a formulated model and strategic tool in order to deliver cost-savings, better outcomes and maximization of the resources’ allocation, regarding the three levels of decision-making (strategic, operational and tactical level).

Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, εξετάζεται -μέσα από τους ειδικούς και τους εμπειροιγνώμονες- η Θεωρία της Ώθησης και οι πιθανές εφαρμογές της στον αμυντικό (κυρίως) τομέα. Το πρόβλημα αυτό, το οποίο βρίσκεται στη διεπαφή της οικονομικής επιστήμης, της επιχειρησιακής έρευνας, του σχεδιασμού, της λήψης απόφασης αλλά και κοινωνικών επιστημών, έχει πρόσφατα προσελκύσει το έντονο ενδιαφέρον του δημοσίου τομέα στο πλαίσιο της εξοικονόμησης πόρων αλλά και αποτελεσματικότερης κατανομής των υπαρχόντων. Η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων αλλά και οι υπεύθυνοι λήψης απόφάσης στον τομέα της άμυνας συνήθως επιλέγουν σε συνθήκες αβεβαιότητας και χάους. Ποικίλοι παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν τις υφιστάμενες διαδικασίες λήψης απόφασης (Decision Making Processes). Στην παρούσα διατριβή, αναθεωρούμε τις πρακτικές και αξιολογούμε την επάρκεια των εφαρμοζόμενων «βημάτων» μεταξύ των αποφάσεων για τη χάραξη πολιτικής αλλά και των στρατιωτικών δραστηριοτήτων και αναλύουμε μερικά από τα εργαλεία που είναι προσβάσιμα στην ηγεσία. Στόχος μας είναι να καταδείξουμε πώς ο αμυντικός τομέας (κυρίως) δύναται να χρησιμοποιήσει την αρχιτεκτονική της επιλογής και τα ευρήματα της Θεωρίας της Ώθησης, ώστε να οδηγηθούμε σε καλύτερες επιλογές αλλά και να προτείνουμε εργαλεία που μπορούν να ωφελήσουν σημαντικά τη διαδιακασία λήψης απόφασης ή / και το πλαίσιο που πρέπει να εφαρμοστεί ώστε να μεγιστοποιήθεί η αποτελεσματικότητα της κατανομής των πόρων.Στη διατριβή παρατίθεται μία αναλυτική επισκόπηση των υφιστάμενων εργαλείων της ώθησης. Χρησιμοποιήσαμε ένα μοντέλο πρόβλεψης για να εξετάσουμε ώστε εάν οι προβλέψεις των ενεργειών ενός μέρους (Leader) μπορούν να χρησιμοποιηθούν ώστε να οδηγήσουν στη βέλτιστη λειτουργία απόκρισης του δεύτερου μέρους (Follower). Το μοντέλο αυτό μπορεί να συσχετίζει αποτελεσματικά συγκεκριμένα ερεθίσματα, οδηγώντας κατ 'αυτό τον τρόπο σε αυτόματες επιθυμητές επιλογές και συμπεριφορές, ευρέως αποδεκτές ως πιο οικονομικά συμφέρουσες. Ο μεγάλος αριθμός πειραμάτων πρόβλεψης και τα αποτελέσματά μας, δείχνουν ότι η προβλεψιμότητα είναι αρκετά υψηλή, τόσο από την άποψη της διακύμανσης των σφαλμάτων πρόβλεψης όσο και από την άποψη του σημείου / κατεύθυνσης της αλλαγής αυτών. Είναι φανερό ότι θα μπορούσαν να συνδράμουν στην αλλαγή των διαδικασιών λήψης απόφασης ώστε να μειωθούν τα κόστη και να μεγιστοποιηθούν τα αποτελέσματα της κατανομής των υπαρχόντων πόρων. Για την ανάλυσή μας εξετάζουμε μια σειρά από μεθόδους και μοντέλα, κυρίως γύρω από τη μέθοδο Θ (theta model), που έχει αποδειχθεί ότι είναι ένα από τα καλύτερα μοντέλα πρόβλεψης. Δείχνουμε ότι υπάρχουν μοντέλα ικανά να παράγουν καλύτερες επιδόσεις προβλέψεων σε σχέση με τα σχετικά κριτήρια αναφοράς, kαι εξετάζουμε τις συνέπειες των διαρθρωτικών αλλαγών σε αυτές τις σειρές. Παραθέτουμε παραδείγματα, στα οποία η προβλεψιμότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση όχι μόνο των υποκείμενων οικονομικών δαπανών αλλά και όλων των δαπανών που σχετίζονται με στρατιωτικές δραστηριότητες. Οι προτάσεις μας επικεντρώνονται στο σχεδιασμό ενός κατάλληλου πλαισίου επιλογών με στόχο την αναβάθμιση των διαδικασιών λήψης απόφασης (DMPs) μέσα από τα ευρήματα της Θεωρίας της Ώθησης και των Συμπεριφορικών Οικονομικών. Τα αποτελέσματα παρέχουν χρήσιμα συμπεράσματα για την αξιολόγηση της επίδοσης και των παρεχόμενων κινήτρων του υπό εξέταση μηχανισμού. Με δεδομένο τη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου απόφασης μέσω του παρεχόμενου εργαλείου πρόβλεψης σε ότι αφορά στα τρία επίπεδα λήψης απόφασης (στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό), είναι εφικτή η μείωση των λειτουργικών και επιχειρησιακών δαπανών και η ορθότερη κατανομή των διατιθέμενων πόρων.