Ανάπτυξη της οπτικής λειτουργίας πρόωρων βρεφών που δεν παρουσιάζουν δυσμενείς προγνωστικούς παράγοντες

Abstract

The aim of this study was to evaluate the development of visual function in preterm infants without any complications of prematurity. 102 preterm infants with gestational age ≤ 34 weeks (study group) and 50 term infants (control group) were enrolled. The PTI group was subdivided into subgroup I with GA ≥ 32 weeks and subgroup II with GA < 32 weeks. Infants were examined at neonatal age and at the corrected age of 12 and 15 months. On follow up, fundoscopy, brain ultrasound, Dubowitz neurological and Denver examination were performed. Opthalmological examination included assessment of visual acuity, refractive status, contrast sensitivity and strabismus. Additionally, the Visual Function Assessment – Kozeis (VFA-K) test was performed. Further neurophysiological investigations included electroretinogram (ERG) and visual evoked potentials (VEP). Brain MRI was performed to infants with abnormal findings. All visual functions were lower in preterms compared with the fullterms, but there was statistically significant difference only for VFA-K test score at 12 months. From the 12th to the 15th month visual function remained almost stable. The incidence of refractive errors was elevated , the incidence of strabismus remained stable while contrast sensitivity and VFA-K test scores were improved in both PTI subgroups . In comparison to FTI group, all visual functions were worse in PTI, but the differences were statistically significant only for refractive errors (p=0.007) and VFA-K test scores (p=0.049). All isolated parameters of visual function were worse in PTI<32 weeks compared with PTI>32 weeks, but differences were statistical significant only for VFA-K test score. Comparison between FTI and PTI with GA≥32 weeks revealed that only the incidence of significant refractive errors at 15 months was significantly higher in preterms (p=0.04). Comparison between FTI and PTI with GA<32 weeks revealed that the incidence of refractive errors was significantly higher (p=0.006), 10% contrast sensitivity was significantly lower (p=0.039) and VFA-K test scores were lower both at 12 (p=0.005) and 15 months (p=0.009). Neurodevelopmental examination was abnormal in 13 (12.7%) PTI at 12 months and 3 PTI (3%) at 15 months. Denver test was abnormal in 27 (26.5%) PTI at 12 months and in 11 (10.8%) at 15 months. All FTI had normal neurodevelopmental findings. Compared to term , preterm infants had significantly higher incidence of abnormal findings from neurological examination at 12 months (p=0.005), Denver test at 12 months (p<0.0001) and at 15 months (p=0.016) and VEP (p=0.001). Comparison between the two subgroups of preterm infants showed that PTI with GA<32 weeks had significantly higher incidence of abnormal findings at developmental examination (p=0.02) only at 12 months . In conclusion, our study support that premature exposure to visual stimulation does not accelerate visual maturation. In contrast, prematurity is associated with impairment of certain aspects of visual function assessed at 12 and at 15 months of corrected age. The VFA-K test contributed greatly to the diagnosis of visual function impairments in the preterm infants. Results of our study outline the importance of regular evaluations of preterm infants throughout the developmental years.

Σκοπός της μελέτης ήταν η εκτίμηση της ανάπτυξης της οπτικής λειτουργίας σε πρόωρα βρέφη χωρίς δυσμενείς προγνωστικούς παράγοντες. Μελετήθηκαν 102 βρέφη με ηλικία κύησης<34 εβδομάδες και 50 τελειόμηνα (ομάδα μαρτύρων) .Η επιλογή γινόταν στη νεογνική ηλικία και η εκτίμηση στον 12ο και 15ο μήνα διορθωμένης ηλικίας (ΔΗ). Καταγράφονταν τα περιγεννητικά και νεογνικά προβλήματα. Γινόταν βυθοσκόπηση, υπερηχογράφημμα εγκεφάλου, νευρολoγική εξέταση (Dubowitz) και αναπτυξιακός έλεγχος (Denver test). Ο οφθαλμολογικός έλεγχος περιλάμβανε έλεγχο οπτικής οξύτητας, διαθλαστικών διαταραχών, ευαισθησίας αντιθέσεων και στραβισμού και VFA-Κ test. Περαιτέρω έλεγχος συμπεριλάμβανε ηλεκτροφυσιολογική εκτίμηση της οπτικής λειτουργίας (ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα και oπτικά προκλητά δυναμικά) και μαγνητική τομογραφία σε παρουσία σχετικών ενδείξεων.Tα πρόωρα βρέφη ταξινομήθηκαν σε δυο υποομάδες: υποομάδα Ι με ΗΚ≥ 32 εβδομάδες και υποομάδα ΙΙ με ΗΚ<32 εβδομάδες. Τα τελειόμηνα δεν παρουσίασαν περιγεννητικά προβλήματα. Όλες οι οπτικές λειτουργίες υπολείπονταν στα πρόωρα συγκριτικά με τα τελειόμηνα στον 12ο μήνα , αλλά στατιστικά σημαντικές ήταν οι διαφορές για το VFA-K test. Από τον 12ο μέχρι τον 15ο μήνα, η οπτική οξύτητα και η συχνότητα στραβισμού παρέμειναν σταθερές, η συχνότητα σημαντικών διαθλαστικών ανωμαλιών αυξήθηκε, ενώ η ευαισθησία αντιθέσεων και το VFΑ-K βελτιώθηκαν. Συγκριτικά με τα τελειόμηνα, στον 15ο μήνα , οι οπτικές λειτουργίες υπολείπονταν στα πρόωρα, αλλά οι διαφορές ήταν σημαντικές μόνο για τη συχνότητα σημαντικών διαθλαστικών ανωμαλιών (p=0.007) και το VFA-K test (p=0.049). Όλες οι μεμονωμένες παράμετροι οπτικής λειτουργίας υπολείπονταν στα πρόωρα με ΗΚ<32 εβδομάδες συγκριτικά με τα μεγαλύτερα πρόωρα, αλλά οι διαφορές ήταν στατιστικά σημαντικές μόνο για το VFA-K test. Η σύγκριση μεταξύ τελειόμηνων και πρόωρων με ΗΚ≥32 εβδομάδες έδειξε ότι μόνο η συχνότητα σημαντικών διαθλαστικών ανωμαλιών στον 15ο μήνα ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα πρόωρα (p=0.04). Από τη σύγκριση μεταξύ τελειόμηνων και πρόωρων με ΗΚ<32 εβδομάδες προέκυψε ότι τα πρόωρα είχαν υψηλότερη συχνότητα σημαντικών διαθλαστικών ανωμαλιών (p=0.006), χαμηλότερο ποσοστό από αυτά μπορούσε να αναγνωρίσει κάρτες με αντίθεση 10% στους 15 μήνες (p=0.039) και είχαν σημαντικά χαμηλότερο VFΑ-K στους 12 (p=0.005) και 15 μήνες (p=0.009). Η νευρολογική εξέταση ήταν παθολογική σε 13 βρέφη τον 12ο και σε 3 τον 15ο μήνα. Το Denver test ήταν παθολογικό σε 27 βρέφη τον 12ο και σε 11 τον 15ο μήνα . Τα τελειόμηνα είχαν φυσιολογική νευροανάπτυξη. Σε σύγκριση με τα τελειόμηνα, τα πρόωρα παρουσίαζαν υψηλότερη συχνότητα παθολογικών ευρημάτων από τη νευρολογική εξέταση στους 12 μήνες (p=0.005), το Denver test στους 12 (p<0.0001) και 15 (p=0.016) και τα προκλητά δυναμικά (p=0.001).Η σύγκριση των υποομάδων έδειξε ότι τα πρόωρα με ΗΚ < 32 εβδομάδες είχαν σημαντικά υψηλότερη συχνότητα παθολογικών ευρημάτων στον αναπτυξιακό έλεγχο (p=0.02) στους 12 μήνες. Η συχνότητα στραβισμού ήταν αυξημένη στα βρέφη με παθολογικό Denver test στους 12 μήνες (p=0.029). Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα της μελέτης υποστηρίζουν την άποψη ότι η πρόωρη έκθεση σε οπτικά ερεθίσματα δεν επιταχύνει την οπτική ωρίμανση. Αντίθετα, η προωρότητα συσχετίζεται με διαταραχές συγκεκριμένων οπτικών παραμέτρων στους 12 και 15 μήνες . Το VFA-K test συμβάλλει στην ανίχνευση των διαταραχών της οπτικής λειτουργίας στα πρόωρα. Τα ευρήματά μας επισημαίνουν η σημασία της τακτικής παρακολούθησης της οπτικής λειτουργίας των προώρων βρεφών σε όλη τη διάρκεια ανάπτυξης τους.