Benedetto Croce: από την αισθητική εποπτεία στην άμεση έκφραση του πραγματικού

Abstract

The work at hand is an effort to interpret Benedeto Croce’s thought on the unification of the principles of the spirit, focusing on the intuitive knowledge or aesthetical perception, that, in my opinion, is the bonding medium which consolidates the four philosophical principal id est: Aesthetic, Logic, Morality and Historiography. Moreover considering the philosophical principles of Benedetto Croce, I concluded that, while aesthetical theory’s dominance is overemphasized in bibliography, in my opinion direct apperceptive knowledge preserves its qualities and/or the same value in all areas of the Neapolitan philosopher’s thought, as it infiltrates tiny segments of reality in these four distinguished sectors of reality stimulating their diversification. This philosophical emergence takes the form of ramification, since the expression of each category or sub-category, any spiritual form or mode, is driven by direct intuitive knowledge. So while the direct intuitive knowledge could be considered only as aesthetic, it is actually only one function of the aesthetic, which penetrates the other fields of philosophy.

Στην παρούσα διατριβή προβάλλεται η πορεία του κροτσιανού στοχασμού προς την ενοποίηση των αρχών του πνεύματος με άξονα την ενορατική γνώση ή αισθητική εποπτεία η οποία, κατά τη γνώμη μου αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο ανάμεσα στις τέσσερεις αρχές της φιλοσοφίας: την Αισθητική, τη Λογική, την Ηθική και την Ιστοριογραφία. Συνεξετάζοντας τις αρχές αυτές, κατέληξα στο ότι ενώ η αισθητική θεωρία ήταν εκείνη που υπερτονίζεται στη βιβλιογραφία, με τη δική μου ματιά η ενορατική γνώση έχει το ίδιο ειδικό βάρος σ όλα τα πεδία της φιλοσοφίας του Croce γιατί εκβάλλει σε πολύ λεπτές πτυχές της πραγματικότητας στους τέσσερεις αυτούς τομείς, που με τον τρόπο αυτό αναδεικνύονται. Η ανάδειξη αυτή παίρνει τη μορφή διακλάδωσης, δεομένου ότι κατά την εκδήλωσή της κάθε κατηγορία, υποκατηγορία, πνευματική μορφή ή τρόπος, καταλήγει να καθοδηγείται από μία ενορατική γνώση. Ενώ λοιπόν η ενορατική γνώση θα μπορούσε να θεωρηθεί αισθητική, στην πραγματικότητα είναι μόνο μία λειτουργία της αισθητικής, η οποία εισδύει σε όλα τα υπόλοιπα πεδία της φιλοσοφίας.