Μελέτη μοριακών δεικτών σε ασθενείς με προδιηθητικές αλλοιώσεις του μαστού σε υλικό ελάχιστα επεμβατικής βιοψίας

Abstract

BACKGROUND: Elevated Hsp90 expression has been documented in breast ductal carcinomas. The purpose of this study was to examine the immunohistochemical expression of Hsp90 all along the continuum of breast ductal lesions encompassing atypical ductal hyperplasia (ADH), ductal carcinoma in situ (DCIS), and invasive ductal carcinoma (IDC). Moreover, this is the first study to focus on the continuum of breast lobular lesions, going beyond lobular neolplasia (LN) and assessing Hsp90 expression in infiltrative lobular carcinomas (ILC). Especially, in LN we tried to examine whether Hsp90 expression is associated with estrogen receptor alpha (ERalpha) and beta (ER-beta) immunostaining. METHODS: Tissue specimens were taken from 65 patients with LN, 32 patients with ILC, 31 patients with ADH, 51 with DCIS and 51 with IDC. Immunohistochemical assessment of Hsp90 was performed both in the lesion and the adjacent normal breast ducts and lobules; the latter serving as control. In the first 44 patients with LN immunohistochemical assessment of ERalpha and ER-beta was performed. Concerning Hsp90 assessment: i) the percentage of positive cells and ii) the intensity was separately analyzed. Subsequently, the Allred score was adopted and calculated. The intensity was treated as an ordinal variablescore (0: negative, low: 1, moderate: 2, high: 3). Statistical analysis followed. Post hoc analysis on the correlations between Hsp90 Allred score and possible predictors (grade, nodal status, diameter, ER Allred score, PR Allred score, c-erbB2 status and triple negative status) was conducted. RESULTS: Hsp90 exhibited mainly cytoplasmic immunoreactivity; some epithelial cells also showed nuclear staining. Compared to the adjacent normal ducts and lobules, no statistically significant differences were noted in ADH and DCIS. Hsp90 expression (intensity, positive cells, Allred score) was higher in IDC, compared to the adjacent normal tissue. Higher Hsp90 expression was observed in grade 2/3 IDCs (borderline association) and larger diameter. At the univariable analysis, higher Hsp90 expression was associated with higher ER Allred score, PR Allred score and c-erbB2 positivity. Triple-negative IDCs exhibited significantly lower Hsp90 expression. The multivariable logistic regression model revealed that between the three markers, solely ER Allred score and c-erbB2 positivity were independently associated with higher Hsp90 expression. Compared to the adjacent normal ducts and lobules, LN cases exhibited lower Hsp90 intensity and lower Hsp90 Allred score at a marginally significant level, but no statistically significant change was noted concerning Hsp90-positive cells (%).Within the LN foci, the Hsp90 Allred score was neither associated with ER-alpha, nor with ER-beta percentage. With regard to ILC, a statistically significant decrease in Hsp90 expression, both in terms of positive cells(%) and Allred score, was noted (74.2±11.2 vs. 59.1±14.2 p=0.0001; 7.00±0.95 vs. 6.22±1.01, p=0.007, Wilcoxon matched-pairs signed-ranks test). CONCLUSION: The above point to significant variability in Hsp90 expression with significant implications upon the effectiveness and limitations of anti-Hsp90 drugs. It seems that the distinction of breast carcinomas to ductal and lobular is out of question correct; proving that each category may has its own etiology, progression and potentially different treatment.

ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμηθεί η ανοσοιστοχημική έκφραση του Hsp90 κατά μήκος των πορογενών διηθητικών αλλοιώσεων του μαστού, περιλαμβάνοντας την άτυπη επιθηλιακή υπερπλασία (ADH), το πορογενές in situ καρκίνωμα (DCIS), και τα διηθητικά πορογενή καρκινώματα (IDC). Επιπρόσθετα αυτή είναι η πρώτη μελέτη που επικεντρώνεται και στη λοβιακή σειρά, εκτιμώντας την έκφραση του Ηsp90 στη λοβιακή νεοπλασία (LN) και στο λοβιακό διηθητικό καρκίνωμα (ILC). Μέσω των διακυμάνσεων των τιμών του μορίου αυτού αποτυπώνεται η διαφορετική εξέλιξη των λοβιακών νεοπλασιών σε σχέση με τα πορογενή. Ειδικά, στην LN εκτιμήθηκε ανοσοιστοχημικά και η έκφραση των οιστρογονικών υποδοχέων alpha (ER-alpha) and beta (ER-beta). ΜΕΘΟΔΟΣ: Από 65 ασθενείς με LN, 32 ασθενείς με ILC, 31 ασθενείς με ADH, 51 με DCIS και 51 με IDC εκτιμήθηκε από μπλοκ παραφίνης ανοσοιστοχημικά η έκφραση του Hsp90 στην περιοχή της αλλοίωσης και στο διπλανό φυσιολογικό μαζικό παρέγχυμα. Στους πρώτους 44 συνεχόμενους ασθενείς με LN εκτιμήθηκε ανοσοιστοχημικά και η έκφραση των ER-alpha και ER-beta. Όσον αφορά την εκτίμηση του Hsp90: i) το ποσοστό των θετικών κυττάρων και ii) η ένταση αναλύθηκαν χωριστά. Ακολούθως, υιοθετήθηκε και υπολογίστηκε το Allred score. Η ένταση εκτιμήθηκε σαν διατάξιμη μεταβλητή -score (0: αρνητική, χαμηλή: 1, μέτρια: 2, έντονη: 3). Ακολούθησε στατιστική ανάλυση. Post hoc ανάλυση ανάμεσα στις συσχετίσεις του Hsp90 Allred score και πιθανών προγνωστικών παραγόντων ακολούθησε (βαθμός κακοήθειας, κατάσταση λεμφαδένων, διάμετρος, ER Allred score, PR Allred score, έκφραση του c-erbB2 και ύπαρξη τριπλών αρνητικών όγκων). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το Hsp90 παρουσίασε κυρίως κυτοσωλιακή ανοσοθετικότητα, όμως μερικά επιθηλιακά κύτταρα εμφάνισαν πυρηνική χρώση. Συγκριτικά με το διπλανό φυσιολογικό μαζικό παρέγχυμα (λόβια και πόροι) δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στην ADH και στο DCIS. Η έκφραση του Hsp90 (ένταση, θετικά κύτταρα, Allred score) ήταν υψηλότερο στο IDC, συγκρινόμενο με το διπλανό φυσιολογικό ιστό. Υψηλότερη έκφραση του μορίου παρατηρήθηκε στα βαθμού κακοήθειας 2/3 IDCs (οριακή στατιστική σημαντικότητα) και στη μεγαλύτερη διάμετρο. ...............................................