Πολυκυστικές ωοθήκες σε εφήβους και συσχέτιση με υπερπλασία επινεφριδίων

Abstract

Context: Androgen excess may be adrenal and/or ovarian in origin; we hypothesized that a subgroup of patients with polycystic ovarian syndrome (PCOS) may have some degree of abnormal adrenocortical function.Objective: The objective of the study was to evaluate the pituitary adrenal axis with an oral low and high-dose dexamethasone-suppression test (Liddle’s test) in women with PCOS.Design: This was a case-control study.Setting: The study was conducted at the National Institutes of Health Clinical Center.Participants: A total of 38 women with PCOS and 20 healthy volunteers (HV) aged 16–29 years participated in the study.Main Outcome Measures: Urinary free cortisol (UFC) and 17-hydroxysteroids (17OHS) before and after low- and high-dose dexamethasone and assessment of adrenal volume by computed tomography scan were measured.Results: Twenty-four hour urinary 17OHS and UFC were measured during day 1 to day 6 of the Liddle’s test. Baseline UFC levels were not different between PCOS and HVs; on the day after the completion of high-dose dexamethasone administration (d 6), UFC was higher in the PCOS group (2.0 +/- 0.7 μg/m2/d) than the HV group (1.5+/-0.5 μg/m2/d) (P=0.038). On day 5, 17OHS and UFC were negatively correlated with adrenal volumes (left side, rp=-0.47, P=0.009, and rp=-0.61, P=0.001, respectively). PCOS patients above the 75th percentile for UFC and/or 17OHS after high-dose dexamethasone (n =15) had a significantly smaller total adrenal volume (6.9+/- 1.9 cm3 vs 9.2+/- 1.8 cm3, P=0.003) when compared with the remaining PCOS patients (n= 22), but they did not have worse insulin resistance or hyperandrogenism.Conclusions: In a subset of young women with PCOS, we detected a pattern of glucocorticoid secretion that mimicked that of patients with micronodular adrenocortical hyperplasia: they had smaller adrenal volumes and higher steroid hormone secretion after dexamethasone compared with the group of PCOS with appropriate response to dexamethasone. (J Clin Endocrinol Metab 101: 3353–3360, 2016)

Πλαίσιο: Η περίσσεια ανδρογόνων μπορεί να είναι από τα επινεφρίδια και / ή τις ωοθήκες. Υποθέσαμε ότι μια υποομάδα ασθενών με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) μπορεί να έχει κάποιο βαθμό μη φυσιολογικής επινεφριδιακής λειτουργίας.Στόχος: Σκοπός της μελέτης ήταν να αξιολογηθεί ο άξονας επινεφριδίων υπόφυσης μετά από χορήγηση από του στόματος χαμηλής και υψηλής δοκιμασίας καταστολής δεξαμεθαζόνης (δοκιμασία Liddle) σε γυναίκες με PCOS. Η μελέτη διεξήχθη στο Κλινικό Κέντρο Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας (ΝΙΗ, ΗΠΑ)Συμμετέχοντες: Συνολικά 38 γυναίκες με PCOS και 20 υγιείς εθελοντές (HV) ηλικίας 16-29 ετών συμμετείχαν στη μελέτη.Κύρια αποτελέσματα λήψης: Μετρήθηκαν κορτιζόλη ούρων 24ωρου (UFC) και 17-υδροξυστεροειδή ούρων 24ωρου (17OHS) πριν και μετά τη χορήγηση χαμηλής και υψηλής δόσης δεξαμεθαζόνης και έγινε εκτίμηση όγκου επινεφριδίων με υπολογιστική τομογραφία σάρωσης.Αποτελέσματα: Τα 17OHS και τα UFC μετρήθηκαν κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας του Liddle από την ημέρα 1 έως την ημέρα 6. Η αρχική τιμή UFC δεν ήταν διαφορετική μεταξύ των PCOS και HVs .Μετά την ολοκλήρωση της υψηλής δόσης (ημέρα 6), τα UFC ήταν υψηλότερα στην ομάδα PCOS (2,0 0,7 μg /m2/d) από την ομάδα HV ομάδα (1,5 0,5 μg /m2/d) (P=0.038) . Ακόμη, την ημέρα 5, τα 17ΟHS και τα UFC συσχετίστηκαν αρνητικά με τον όγκο των επινεφριδίων (αριστερά πλευρά, rp=- 0,47, Ρ=0.009 και δεξιά πλευρά rp=-0,61, Ρ=0.001, αντιστοίχως). Ασθενείς με PCOS άνω του 75ου εκατοστημορίου για UFC και / ή 17OHS μετά από υψηλή δόση δεξαμεθαζόνης (n=15) είχαν σημαντικά μικρότερο ολικό επινεφριδιακό όγκο (6,9+/-1,9 cm3 έναντι 9,2+/- 1,8 cm3, Ρ=0.003) σε σύγκριση με τους υπόλοιπους ασθενείς με PCOS (n=22), αλλά δεν είχαν χειρότερη αντίσταση στην ινσουλίνη ή υπερανδρογονισμό.Συμπεράσματα: Σε μια υποομάδα νεαρών ασθενών με PCOS, έχει επισημανθεί ότι υπάρχει έκκριση υπερπαραγωγής γλυκοκορτικοειδών που μιμείται τον τύπο έκκρισης στεροειδών που παρουσιάζεται στους ασθενείς με μικροσωματιδιακή υπερπλασία επινεφριδίων :μικρότερα επινεφρίδια και υψηλότερη έκκριση στεροειδών ορμονών μετά από δεξαμεθαζόνη σε σύγκριση με την ομάδα των ασθενών με PCOS που έχουν κατάλληλη απάντηση στη δεξαμεθαζόνη. (J Clin Endocrinol Metab 101: 3353-3360,2016