Χρήση συνδυασμένης φαρμακοθεραπείας πριν τη χορήγηση απινίδωσης σε πειραματικό μοντέλο παρατεταμένης κοιλιακής μαρμαρυγής

Abstract

Aim: We hypothesized that the co-administration of epinephrine, a beta-blocker such as atenolol and a calcium sensitizer such as levosimendan during CPR would improve initial resuscitation success, postresuscitation myocardial function and cerebral ischemia biochemical markers (NSE and S-100). Materials and methods: Ventricular fibrillation was induced in 40 Landrace/Large-White piglets, which were left untreated for 8 min before attempted resuscitation with precordial compression, mechanical ventilation and electrical defibrillation. Animals were randomized to receive central venous injections of epinephrine (Group A), epinephrine + atenolol (Group B), epinephrine + levosimendan (Group C) and epinephrine+atenolol+levosimendan (Group D) during CPR. Electrical defibrillation was attempted after 10 min of ventricular fibrillation. Results: Four animals in Group A restored spontaneous circulation in comparison to 9 animals in Group B and 10 animals in Groups C and D. Coronary perfusion pressure was significantly increased during CPR in Groups B, C and D. Postresuscitation echocardiographic cardiac output was significantly better in Group D. Troponin I remained significantly lower in Groups B and D. S-100 and NSE values in animals in Group C and D were statistically lower than those measured in animals in Groups A and B during the whole observation period. Conclusions: The suggested combination pharmacotherapy, when administered during cardiopulmonary resuscitation, results in improved initial resuscitation success, improved postresuscitation cardiac function and decreased values of cerebral ischemia markers.

Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει αν η συγχορήγηση αδρεναλίνης, ατενολόλης και λεβοσιμεντάνης κατά τη διάρκεια καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης θα βελτίωνε την πιθανότητα ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, τη δυσλειτουργία του μυοκαρδίου μετά από αναζωογόνηση, και τους δείκτες εγκεφαλικής ισχαιμίας (NSE and S-100). Υλικό και μέθοδος: Προκλήθηκε κοιλιακή μαρμαρυγή σε 40 χοίρους Landrace/Large-White, η οποία παρέμεινε αθεράπευτη για 8 λεπτά πριν την έναρξη αναζωογόνησης με θωρακικές συμπιέ-σεις, μηχανικό αερισμό και απινιδισμό. Τα ζώα τυχαιοποιήθηκαν σε 4 ομάδες: Ομάδα Α (10 ζώα) έλαβαν αδρεναλίνη, Ομάδα Β (10 ζώα) έλαβαν αδρεναλίνη και ατενολόλη, Ομάδα Γ (10 ζώα) έλαβαν αδρεναλίνη και λεβοσιμεντάνη και Ομάδα Δ (10 ζώα) έλαβαν αδρεναλίνη, ατενολόλη και λεβοσιμεντάνη κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης. Απινιδισμός χορηγή-θηκε μετά από 10 λεπτά κοιλιακής μαρμαρυγής. Αποτελέσματα: Τέσσερα ζώα στην ομάδα Α ανέκτησαν αυτόματη κυκλοφορία, 9 στην ομάδα Β και 10 ζώα στις ομάδες Γ και Δ. Η πίεση πλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων αυξήθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης στις ομάδες Β, Γ και Δ. Η καρδιακή παροχή ήταν βεπτιωμένη στην ομάδα Δ. Η τροπονίνη Ι παρέμεινε μειωμένη στις ομάδες Β και Δ. Οι S-100 και NSE στα ζώα των ομάδων Γ και Δ παρέμειναν σε χαμηλότερα επίπεδα από τις τιμές που μετρήθηκαν στις ομάδες Α και Β καθόλη τη διάρκεια της εντατικής παρακολούθησης. Συμπεράσματα: Η προτεινόμενη συνδυασμένη φαρμακοθεραπεία, όταν χορηγείται κατά τη διάρκεια της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης, καταλήγει σε αυξημένα ποσοστά ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, βελτιωμένη λειτουργικότητα της αριστερής κοιλίας και μειωμένες τιμές δεικτών εγκεφαλικής ισχαιμίας