Πρωτόκολλο αντιοστεοπορωτικης αγωγής σε ασθενείς με κατάγματα ευθραυστότητας: εφαρμογή και αποτελεσματικότητα

Abstract

Background: Osteoporosis and fragility fractures are a major health care worldwide, with 9 million fractures occurring per year. Occurrence one fragility fracture is the most significant predictor of secondary fracture incidence. Without appropriate anti-osteoporotic medication, there is an 85% increased risk of secondary fracture incidence. Hip fractures have the most significant impact on patients, as they require surgical treatment and a large percentage of patients never recover their pre-facture mobility status. Furthermore, hip fracture patients have a significantly increased risk of suffering a second hip fracture within the next few years. Consequently, secondary fracture prevention with prescription of appropriate anti-osteoporotic medication is an essential part of hip fracture treatment. Despite this fact, osteoporosis treatment rates remain significantly low. With the purpose of improving secondary fracture prevention, two models of care have been described, the fracture liaison service and orthogeriatric care programs. Both models are effective, however their implementation is limited by economic factors of health-care systems. For that reason, the Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen (AO) implemented a secondary fracture prevention algorithm, specifically designed to be utilized by orthopedic surgeons. The aim of this study is to report the outcomes of the in-hospital application of the AO foundation surgeon-led anti-osteoporotic medication algorithm to patients with hip fractures. Aim: The aim of this study is prescription of anti-osteoporotic medication to patients hospitalized due to hip fracture using the AO foundation algorithm and determines persistence to medication and investigate secondary fracture incidence in persistent vs non-persistent patients. Materials and methods: This prospective cohort study followed patients with hip fractures who were treated at the Department of Orthopaedic Surgery of the University Hospital of Heraklion, that is a tertiary referral hospital, during the time period between 2020 and 2022. At discharge, anti-osteoporotic medication according to the AO Foundation algorithm was prescribed to all patients. Persistence to medication and secondary fracture incidence were recorded. Multivariate Cox regression analysis was used to investigate the risks of non-persistence to medication and of secondary fracture. Results: Two hundred thirteen consecutive patients were included in this study and prospectively followed. Mean follow-up was 17.2 ±7.1 months. Persistence to medication at 2 years was 58% (95%CI 51 – 65%), of the highest in the contemporary literature. Secondary facture incidence was significantly lower in the persistent group, as secondary osteoporotic fracture occurred in 1/126 (0.8%) persistent patients and 9/87 (11.4%) non-persistent patients. Multivariable Cox regression analysis confirmed that non-persistence to medication was significantly associated with a lower risk of secondary fracture (cause-specific hazard ratio [csHR] 0.05; 95%CI 0.01 – 0.45; p = 0.007) Mortality was lower in the persistent group, however the difference was not statistically significant. (cause-specific HR 0.52; 95% CI 0.16-1.71; p= 0.281). Conclusion: The application of the surgeon-led AO Foundation algorithm enables the in-hospital initiation of anti-osteoporotic treatment, leading to better persistence to medication and decreased incidence of secondary osteoporotic fractures. Therefore, the AO Foundation algorithm is a useful tool for secondary fracture prevention.

Υπόβαθρο: Η οστεοπόρωση και τα κατάγματα χαμηλής βίας αποτελούν σημαντικό πρόβλημα για την δημόσια υγεία, με 9 εκ. κατάγματα να λαμβάνουν χώρα παγκοσμίως. Ένα κάταγμα χαμηλής βίας αποτελεί τον σημαντικότερο προβλεπτικό παράγοντα για επόμενα κατάγματα, με τον κίνδυνο να είναι 85% αυξημένος χωρίς την κατάλληλη αντιοστεοπορωτική αγωγή. Τα κατάγματα ισχίου αποτελούν τα κατάγματα με τις σημαντικότερες επιπτώσεις στους ασθενείς, καθώς απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση και μεγάλο ποσοστό των ασθενών δεν ανακτά ποτέ το επίπεδο κινητικότητας προ του κατάγματος. Επιπλέον, οι ασθενείς αυτοί έχουν αυξημένο κίνδυνο δεύτερου κατάγματος ισχίου τα επόμενα έτη. Ωστόσο, παρά την γνωστή υψηλή επίπτωση του δεύτερου κατάγματος, τα ποσοστά θεραπείας της οστεοπόρωσης μετά το πρώτο κάταγμα παραμένουν πολύ χαμηλά. Για την βελτίωση της δευτερογενούς πρόληψης των καταγμάτων, 2 μηχανισμοί έχουν περιγραφεί, η υπηρεσία ελέγχου καταγμάτων και τα προγράμματα ορθογηριατρικής συν-φροντίδας. Παρόλο που και οι 2 μηχανισμοί είναι επιτυχημένοι, η εφαρμογή τους περιορίζεται από οικονομικούς παράγοντες των συστημάτων υγείας. Για τον λόγο αυτό, ο οργανισμός Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen (AO) πρότεινε έναν αλγόριθμο χορήγησης αντιοστεοπορωτικής θεραπείας ειδικά σχεδιασμένος για ορθοπαιδικούς χειρουργούς, με σκοπό την βελτίωση της δευτερογενούς πρόληψης των καταγμάτων. Σκοπός της μελέτης: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η εφαρμογή του αλγορίθμου του οργανισμού AO σε ασθενείς οι οποίοι εισήχθησαν στο νοσοκομείο λόγω κατάγματος ισχίου, η καταγραφή της συμμόρφωσης των ασθενών με την αγωγή και η σύγκριση της επίπτωσης του δεύτερου κατάγματος μεταξύ συμμορφωμένων και μη-συμμορφωμένων ασθενών. Υλικό και μέθοδοι: Στην μελέτη εισήχθησαν ασθενείς με κατάγματα ισχίου, οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στην Ορθοπαιδική κλινική του Πανεπιστημιακού Ηρακλείου κατά την χρονική περίοδο από το 2020 έως το 2022. Μετά την έξοδο από το νοσοκομείο, συνταγογραφήθηκε αντιοστεοπορωτική αγωγή με την χρήση του αλγορίθμου του οργανισμού AO και ανάλυση παλινδρόμησης Cox χρησιμοποιήθηκε για τον υπολογισμό των κινδύνων της μη-συμμόρφωσης με την θεραπεία και του δεύτερου κατάγματος. Αποτελέσματα: Στην μελέτη εισήχθησαν 213 ασθενείς με κάταγμα ισχίου. Η μέση διάρκεια παρακολούθησης ήταν 17.2 ±7.1 μήνες. Το ποσοστό συμμόρφωσης των ασθενών με την θεραπεία στα 2 έτη ήταν 58% (95%CI 51 – 65%). Δεύτερο κάταγμα προέκυψε σε 1/126 (0.8%) συμμορφωμένους ασθενείς και 9/87 (11.4%) μη-συμμορφωμένους ασθενείς. Η πολυμεταβλητή ανάλυση παλινδρόμησης Cox επιβεβαίωσε ότι η συμμόρφωση με την αγωγή σχετίζεται με χαμηλότερο κίνδυνο δεύτερου κατάγματος. (cause-specific hazard ratio [csHR] 0.05; 95%CI 0.01 – 0.45; p = 0.007). Συμπεράσματα: H εφαρμογή του ειδικά σχεδιασμένου για χειρουργούς αλγορίθμου του οργανισμού AO επιτρέπει την ενδονοσοκομειακή έναρξη της αντιοστεοπορωτικής θεραπείας, κάτι που οδηγεί σε καλύτερη συμμόρφωση με την θεραπεία και μειωμένη επίπτωση του δεύτερου κατάγματος, συνεπώς ο αλγόριθμος είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για την δευτερογενή πρόληψη καταγμάτων.