The digital transformation in the public sector: the case of greek local government

Abstract

The European Union has prioritized e-Government and digital transformation development, and several international organizations, including the United Nations and the European Commission, have proposed methods for measuring them. However, Greece has received inconsistent results in reports evaluating its digital readiness. This study examines how the e-Government strategies and goals proposed by the European Commission from 2006 to 2020 were implemented in Greece. The findings indicate that Greece differentiated from the proposed strategy and followed a different digital transformation framework. The study continues with an analysis of e-Government development and adoption at the municipal level due to their significant impact on people's day-to-day life and their exclusion from benchmarking or ranking reports on digital transformation. A literature review is conducted on the development of e-Government in Greek municipalities, and the quality of 50 municipal e-Government portals is evaluated using three distinct perspectives: supply side (e-Government Maturity Models), demand side (Technology Acceptance Models), and objective (Web Accessibility Guidelines using the Lighthouse automated tool). The results show that demand-side methodologies provide a more comprehensive assessment of e-Government portal quality, while objective methods using automated tools require further development. The analysis concludes that municipalities perform at a medium level regarding e-Government quality in all methods, with the lack of usefulness being the main issue. Considering the lack of usefulness, a crowdsourcing approach was used to determine the citizens' thoughts on the services that should be provided through e-Government portals. The study results in a new typology on how e-Government portals need to be developed in order to be considered useful.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως προτεραιότητα την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και του ψηφιακού μετασχηματισμού, ενώ πληθώρα διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχουν προτείνει μεθόδους για τη μέτρησή τους. Ωστόσο, στις διάφορες εκθέσεις αξιολόγησης της ψηφιακής της ετοιμότητας, η Ελλάδα έχει λάβει αντικρουόμενα αποτελέσματα. Η παρούσα μελέτη στοχεύει να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα οι στρατηγικές και οι στόχοι της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που προτάθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το 2006 έως το 2020. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η Ελλάδα διαφοροποιήθηκε από την προτεινόμενη στρατηγική και ακολούθησε ένα διαφορετικό πλαίσιο ψηφιακού μετασχηματισμού. Η μελέτη συνεχίζει με μια ανάλυση της ανάπτυξης και υιοθέτησης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης λόγω του σημαντικού αντίκτυπού της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και του αποκλεισμού της από τις εκθέσεις κατάταξης για τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Διενεργείται βιβλιογραφική ανασκόπηση αναφορικά με την ανάπτυξη της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στους ελληνικούς δήμους και αξιολογείται η ποιότητα 50 δημοτικών πυλών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας τρεις διακριτές προοπτικές, αυτή της προσφοράς (Μοντέλα ωριμότητας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης), της ζήτησης (Μοντέλα αποδοχής τεχνολογίας) και της αντικειμενικής αξιολόγησης (Οδηγίες προσβασιμότητας στον ιστό χρησιμοποιώντας το αυτοματοποιημένο εργαλείο Lighthouse). Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μεθοδολογίες από την πλευρά της ζήτησης παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση της ποιότητας της πύλης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ενώ οι αντικειμενικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν αυτοματοποιημένα εργαλεία απαιτούν περαιτέρω ανάπτυξη. Η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι δήμοι αποδίδουν σε μεσαίο επίπεδο όσον αφορά την ποιότητα της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σε όλες τις μεθόδους, με κύριο θέμα την έλλειψη χρησιμότητας. Λαμβάνοντας υπόψη την συγκεκριμένη έλλειψη, χρησιμοποιήθηκε η προσέγγιση πληθοπορισμού (crowdsourcing) για να συλλεχθούν οι απόψεις των πολιτών αναφορικά με τις υπηρεσίες που επιθυμούν να παρέχονται μέσω των πυλών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Η μελέτη καταλήγει σε μια νέα τυπολογία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αναπτυχθούν οι πύλες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης προκειμένου να θεωρηθούν χρήσιμες.