Διερεύνηση της αξιοποίησης της τέχνης στη βιωματική μάθηση των λειτουργιών υγείας και στη βελτιστοποίηση της ποιότητας στη φροντίδα υγείας

Abstract

Introduction: Experiential learning in the health becomes effective through transformation. The utilization of Art enhances aesthetic experience, creates a fertile ground for the cultivation of social skills and contributes to improving the quality of health care. Objective: To investigate the effectiveness of the use of art in the experiential learning of health professionals and in the optimization of the quality of health care. Material and Methods: Multidimensional qualitative research methodological strategy was conducted in order to achieve triangulation. Qualitative research methods used are action research, content analysis, thematic analysis, focus group, participant observation, analysis of literary artworks, analysis of visual artworks, analysis of poetic narratives from the field health , video analysis and analysis of documents from the research diary. The study population consisted of health professionals in postgraduate and predoctoral training and health leaders. Results: Analysis of the research field of creative writing demonstrated the necessary skills for the therapeutic relationship and in the field of theatrical dramatization it was proved that theatrical techniques are the most effective way of transformation. Exploration of essential soft skills in health care revealed communication, empathy, collaboration, emotional intelligence, emotional resilience, conflict management, coping with moral harassment and leadership. Implementation of a training seminar on skill development through action research led to the integration of art forms in order to be effective. Exploration of the use of literary works led to the foundation of a theory of a philosophical manifestation of the democratic model of leadership, the understanding and application of conflict analysis tools and the learning of the art of persuasion. Sociodrama, poetic narrative, digital poetic narrative and audio drama contributed to the understanding and learning of communication methods. Finally, the investigation of the semiotics and phenomenology of leadership through visual artworks demonstrated the effectiveness of the perception of body language, visual literacy, semiotics and the matching with the socio-cultural conditions of each era. Conclusions: The utilization of Art in the experiential learning of health workers is a very effective way of transformation and improvement in both their work life and personal development. At the same time it dramatically improves the quality of the therapeutic relationship and therapeutic effectiveness. It is particularly important that humanistic studies are integrated into all levels of study for health workers, undergraduate, postgraduate, continuing education and within health organizations through training programs. Achievable vision is the prosperity in the healthcare workplace and the creation of a new therapeutic culture.

Εισαγωγή: Η βιωματική μάθηση στον τομέα της υγείας καθίσταται αποτελεσματική μέσω του μετασχηματισμού. Η αξιοποίηση της Τέχνης εγείρει την αισθητική εμπειρία, δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων και συμβάλει στη βελτίωση της ποιότητας φροντίδας υγείας. Στόχος: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της αξιοποίησης της Τέχνης στη βιωματική μάθηση λειτουργών υγείας και στη βελτιστοποίηση της ποιότητας φροντίδας υγείας. Υλικό και Μέθοδος: Διενεργήθηκε πολυδιάστατη μεθοδολογική στρατηγική ποιοτικής έρευνας προκειμένου να επιτευχθεί τριγωνοποίηση. Οι μέθοδοι ποιοτικής έρευνας που χρησιμοποιήθηκαν είναι η έρευνα δράσης, η ανάλυση περιεχομένου, η θεματική ανάλυση, η ομάδα εστίασης, η συμμετοχική παρατήρηση, η ανάλυση λογοτεχνικών έργων Τέχνης, η ανάλυση εικαστικών έργων Τέχνης, η ανάλυση ποιητικών αφηγημάτων από το χώρο της υγείας, η ανάλυση τεκμηρίων, η video-ανάλυση και η ανάλυση τεκμηρίων από το ερευνητικό ημερολόγιο. Πληθυσμό μελέτης αποτέλεσαν λειτουργοί υγείας κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης μεταπτυχιακών και προδιδακτορικών σπουδών και ηγετικά στελέχη μονάδων υγείας. Αποτελέσματα: Η ανάλυση του ερευνητικού πεδίου της δημιουργικής γραφής κατέδειξε τις απαραίτητες δεξιότητες για τη θεραπευτική σχέση και στο πεδίο της θεατρικής δραματοποίησης καταδείχθηκε ότι οι θεατρικές τεχνικές αποτελούν τον πιο αποτελεσματικό τρόπο μετασχηματισμού. Η διερεύνηση των απαραίτητων κοινωνικών δεξιοτήτων στο χώρο της υγείας κατέδειξε την επικοινωνία, την ενσυναίσθηση, τη συνεργασία, τη συναισθηματική νοημοσύνη, την ψυχική ανθεκτικότητα, τη διαχείριση συγκρούσεων, την αντιμετώπιση της ηθικής παρενόχλησης και την ηγεσία. Η εφαρμογή επιμορφωτικού σεμιναρίου ανάπτυξης δεξιοτήτων διαμέσου έρευνας δράσης οδήγησε στην ένταξη μορφών Τέχνης προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματικότητα. Η διερεύνηση της αξιοποίησης λογοτεχνικών έργων οδήγησε στη θεμελίωση θεωρίας μιας φιλοσοφημένης έκφανσης του δημοκρατικού μοντέλου ηγεσίας, στην κατανόηση και στην εφαρμογή εργαλείων ανάλυσης σύγκρουσης καθώς και στην εκμάθηση της τέχνης της πειθούς. Το κοινωνιόδραμα, το ποιητικό αφήγημα, το ψηφιακό ποιητικό αφήγημα και το audio drama συντέλεσαν στην κατανόηση και την εκμάθηση μεθόδων επικοινωνίας. Τέλος η διερεύνηση της σημειωτικής και φαινομενολογίας της ηγεσίας μέσω εικαστικών έργων Τέχνης κατάδειξε την αποτελεσματικότητα αντίληψης της γλώσσας του σώματος, του οπτικού γραμματισμού, της σημειολογίας και της αντιστοίχισης με τις κοινωνικο-πολιτιστικές συνθήκες κάθε εποχής. Συμπεράσματα: Η αξιοποίηση της Τέχνης στη βιωματική μάθηση λειτουργών υγείας αποτελεί έναν ιδιαίτερα αποτελεσματικό τρόπο μετασχηματισμού και βελτίωσης τόσο στην εργασιακή ζωή, όσο και στην προσωπική τους ανάπτυξη. Ταυτόχρονα βελτιώνει κατακόρυφα την ποιότητα της θεραπευτικής σχέσης και τη θεραπευτική αποτελεσματικότητα. Ιδιαίτερα σημαντικό είναι οι ανθρωπιστικές σπουδές να εντάσσονται σε όλα τα επίπεδα σπουδών των λειτουργών υγείας, προπτυχιακό, μεταπτυχιακό, συνεχιζόμενης εκπαίδευσης αλλά και εντός των οργανισμών υγείας διαμέσου των προγραμμάτων εκπαίδευσης. Επιτεύξιμο όραμα αποτελεί η ευημερία στον εργασιακό χώρο του υγειονομικού περιβάλλοντος και η δημιουργία ενός νέου θεραπευτικού πολιτισμού.