Νεότεροι υπερηχοκαρδιογραφικοί δείκτες στη διάγνωση και εκτίμηση της βαρύτητας του ηπατοπνευμονικού συνδρόμου σε ασθενείς με κίρρωση του ήπατος

Abstract

Aims: Cardiac function impairment in the setting of hepatopulmonary syndrome (HPS) in patients with end stage liver disease remains an issue of debate. The current study evaluated possible correlations between HPS and biventricular systolic function in patients with decompensated cirrhosis. Methods: Consecutive liver transplantation candidates with stable decompensated cirrhosis were prospectively evaluated. HPS was defined as the presence of an elevated alveolar-arterial oxygen gradient and intrapulmonary vasodilatation, detected by contrast enhanced echocardiography. HPS severity was determined based on arterial blood oxygen pressure values, while shunt size was assessed with a semi-quantitative method. Demographic, clinical and laboratory parameters were also prospectively collected. Results: In total, 130 patients (mean age 56.5, M/F: 94/36, MELD score 14.6±5.6) were enrolled, of whom 45 (34.6%) fulfilled the criteria for HPS diagnosis (mild: 57.7%, moderate: 33.3%, severe 4.4% and very severe 4.4%). Significantly lower absolute left ventricular (LV) global longitudinal strain (GLS) values (-21.62.3 vs -22.62.5 %, p= 0.041) were measured in patients with HPS compared to cirrhotic patients without HPS, while there was no statistically significant difference regarding right ventricular GLS (-22.13.3 vs -23.23.5%, p=0.061) between the two groups. Lower LV ejection fraction values were also recorded in the HPS group (53.93.5 vs 56.34.5%, p<0.01). No other echocardiographic parameter was correlated to HPS. Intrapulmonary shunt grading was correlated to HPS classification (χ2 = 19.8, p<0.01), with lower arterial oxygen values being recorded in higher stages of intrapulmonary shunt. Conclusion: In patients with cirrhosis, the presence of HPS is associated with worse LV contractile performance.

Στόχος: Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση των πιθανών συσχετισμών μεταξύ ηπατοπνευμονικού συνδρόμου (ΗΠΣ) και καρδιακής λειτουργίας σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενη κίρρωση. Μέθοδοι: Ασθενείς με σταθερή μη αντιρροπούμενη κίρρωση που αξιολογήθηκαν στην κλινική μας ως υποψήφιοι για μεταμόσχευση ήπατος συμπεριελήφθησαν προοπτικά στη μελέτη. Ως ΗΠΣ ορίστηκε ως η παρουσία αυξημένης κυψελιδο-αρτηριακής διαφοράς οξυγόνου και ενδοπνευμονικών αγγειακών διατάσεων – ενδοπνευμονικού shunt α, που ανιχνεύθηκε από ηχωκαρδιογραφία ενισχυμένης σκιαγραφικής αντίθεσης. Η σοβαρότητα του ΗΠΣ προσδιορίστηκε με βάση την μερική πίεση αρτηριακού οξυγόνου, ενώ με τη χρήση μιας ημι-ποσοτικής μεθόδου αξιολογήθηκε ο βαθμός του ενδοπνευμονικού shunt. Συλλέχθηκαν δημογραφικά, κλινικά και εργαστηριακά δεδομένα. Αποτελέσματα: Συνολικά, στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 130 ασθενείς (μέση ηλικία 56,5 έτη, Α / Γ: 94/36, MELD score 14.6 ± 5.6), εκ των οποίων 45 (34.6%) πληρούσαν τα κριτήρια διάγνωσης για τη διάγνωση ΗΠΣ (ήπιο: 57.7%, μέτριο: 33.3%, σοβαρό 4.4% και πολύ σοβαρό 4.4%). Σημαντικά χαμηλότερες απόλυτες τιμές ολικού γραμμικού strain (global longitudinal strain – GLS) της αριστερής κοιλίας καταγράφηκαν σε ασθενείς με ΗΠΣ σε σύγκριση με κιρρωτικούς ασθενείς χωρίς ΗΠΣ (-21.62,3 έναντι -22.62.5%, p = 0.041), ενώ δεν διαπιστώθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά σχετικά GLS της δεξιάς κοιλίας μεταξύ των δύο ομάδων (-22.13.3 έναντι -23.23.5%, p = 0.061). Χαμηλότερες τιμές κλάσματος εξώθησης της αριστερής κοιλίας καταγράφηκαν επίσης στους ασθενείς με ΗΠΣ (53.9-3.5 έναντι 56.3-4.5%, ρ <0,01). Καμία άλλη ηχωκαρδιογραφική παράμετρος δεν συσχετίστηκε με την παρουσία του ΗΠΣ. Η σταδιοποίηση του ενδοπνευμονικού shunt συσχετίστηκε με την σταδιοποίηση της βαρύτητας του ΗΠΣ (χ2 = 19,8, p <0,01), με χαμηλότερες τιμές μερικής πίεσης αρτηριακού οξυγόνου να καταγράφονται σε υψηλότερα βαθμού ενδοπνευμονικού shunt. Συμπέρασμα: Σε ασθενείς με κίρρωση, η παρουσία ΗΠΣ σχετίζεται με μειωμένη συστολική απόδοση της αριστερής κοιλίας.