Ο ρόλος της νυχτερινής αρτηριακής πίεσης στις βλάβες οργάνων στόχων σε υπερτασικούς ασθενείς: σύγκριση της νυχτερινής ΑΠ σε σχέση με την ΑΠ ημέρας και την 24ωρη ΑΠ όσον αφορά την επίδραση τους στο μυοκάρδιο, τους νεφρούς και τα αγγεία

Abstract

The aim of the present study is to investigate the impact of nighttime blood pressure (BP), compared to daytime and 24h BP, on target organ damage markers over time in hypertensive subjects. 305 hypertensive patients were prospectively studied for 42±17 months. At baseline and last follow-up visit, all patients underwent office and ambulatory BP monitoring (ABPM), as well as echocardiographic assessment of left ventricular mass index (LVMI), albuminuria and pulse wave velocity (PWV) evaluation. Baseline nighttime systolic BP was a significant predictor of left ventricular hypertrophy (LVH) development/persistence, albuminuria progression and increased PWV levels at end follow up, whereas baseline daytime systolic BP was not, independently of 24h BP reduction. The reduction of nighttime BP levels can predict the changes of target organ damage markers over time, independently of daytime BP reduction, which looses its predictive value when entered in the same statistical model. Moreover, absolute nighttime BP values seem to be better related to organ damage changes compared to dipping status. Therefore, nighttime BP reflects better the real nighttime hemodynamic burden.

Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να διερευνηθεί η επίδραση της νυκτερινής αρτηριακής πίεσης (ΑΠ) σε σύγκριση με την ΑΠ ημέρας και την 24ωρη στη διαχρονική εξέλιξη των δεικτών βλαβών οργάνων στόχων σε υπερτασικούς ασθενείς. 305 υπερτασικοί ασθενείς παρακολουθήθηκαν προοπτικά για 42±17 μήνες. Στην αρχική (baseline) και τελική (follow-up) επίσκεψη έγινε μέτρηση της ΑΠ ιατρείου, 24ωρη καταγραφή της ΑΠ (ABPM) και υπερηχοκαρδιογραφική εκτίμηση του δείκτη μάζας αριστεράς κοιλίας (LVMI). Προσδιορίστηκε η αλβουμινουρία και η ταχύτητα αγωγής σφυγμικού κύματος (PWV). Η baseline νυκτερινή ΑΠ αποδείχθηκε ανεξάρτητος προγνωστικός παράγων ανάπτυξης/παραμονής υπερτροφίας της αριστεράς κοιλίας, μη υποστροφής της αλβουμινουρίας και αυξημένων τιμών PWV στο follow-up, ενώ η ΑΠ ημέρας δεν ήταν, ανεξάρτητα από τη μείωση των επιπέδων της 24ωρης ΑΠ κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης. Η μείωση των επιπέδων νυκτερινής ΑΠ διαχρονικά μπορεί να προβλέψει τις μεταβολές στις υποκλινικές βλάβες οργάνων στόχων, ανεξάρτητα από τη μείωση των επιπέδων της ΑΠ ημέρας , η οποία όταν εισάγεται στο ίδιο προβλεπτικό μοντέλο δεν έχει προγνωστική αξία. Τέλος οι απόλυτες τιμές νυκτερινής ΑΠ φάνηκε πως συνδέονται καλύτερα με τις διαχρονικές μεταβολές στους δείκτες βλαβών οργάνων στόχων σε σύγκριση με το φαινόμενο dipping, αναδεικνύοντας τις απόλυτες τιμές της νυκτερινής ΑΠ ως καλύτερο εκφραστή του αληθινού νυκτερινού αιμοδυναμικού φορτίου.