Μελέτη της ταχύτητας μετάδοσης του σφυγμικού κύματος (PWV) πριν και κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας ψυχρού ύδατος και συσχέτιση των αποτελεσμάτων με τη μάζα της αριστερής κοιλίας και άλλους δείκτες ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας σε ασθενείς με υπέρταση, υπέρταση και μεταβολικό σύνδρομο και υπέρταση και σακχαρώδη διαβήτη

Abstract

Arterial hypertension (AH), metabolic syndrome (MS) and diabetes mellitus type 2 (DM2) are interrelated metabolic disorders. The aim of our study was to evaluate how the coexistence of MS or DM2 with AH influences arterial reactivity during cold pressor test (CPT). Methods: We studied 102 patients, 32 with AH (Group 1), 38 with AH and MS (Group 2) and 32 with AH and DM2 (Group 3). All patients underwent full laboratory evaluation and measurement of systolic and diastolic blood pressure (SBP and DBP), heart rate (HR) and carotid-femoral pulse wave velocity (PWVc-f) before and during CPT. Results: Arterial stiffness was higher in the most metabolically compromised hypertensive-diabetic patients (Group 3). During CPT PWVc-f, SBP, DBP and HR were increased significantly in all studied groups, but the change of PWVc-f and HR during CPT was significantly greater in group A compared to group C. On the contrary, the coexistence of MS or DM2 with AH does not alter the response of BP to CPT. There was noticed no correlation of the percentage change of PWVc-f during CPT to the mass of the left ventricle in any of the studied groups or to the newer indices (hs-CRP, uric acid, homocystein, fibrinogen) of endothelial dysfunction with the exception of hs-CRP in group B. In conclusion, the increase of cardiovascular risk resulting from the coexistence of MS or DM2 with AH, is best expressed by PWVc-f, while the change of the former and HR during CPT possibly reflects dysfunction of the autonomic nervous system or confirmation of the Wilder's law of initial value.

Η αρτηριακή υπέρταση (ΑΥ), το μεταβολικό σύνδρομο (ΜΣ) και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 (ΣΔ2) είναι αλληλένδετες μεταβολικές διαταραχές, που λαμβάνουν διαστάσεις πανδημίας και σχετίζονται με υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο. Από την άλλη, η σκληρία των μεγάλων αρτηριών αποτελεί ανεξάρτητο προγνωστικό παράγοντα, τόσο της ολικής, όσο και της καρδιαγγειακής θνησιμότητας. Ένας από τους δείκτες σκλήρυνσης των αγγείων, η ταχύτητα μετάδοσης του σφυγμικού κύματος (Pulse Wave Velocity, PWV) έχει δειχθεί ότι αυξάνεται παράλληλα με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο. Η οξεία ενεργοποίηση του ΣΝΣ μέσω του κρύου μπορεί να επηρεάσει τις ελαστικές ιδιότητες των μεγάλων αγγείων. Σκοπός της μελέτης αυτής ήταν να εκτιμήσει πώς η συνύπαρξη του ΜΣ ή του ΣΔ2 με την ΑΥ επηρεάζει την αγγειακή αντιδραστικότητα στη διάρκεια της δοκιμασίας ψυχρού ύδατος (CPT). Στη μελέτη αυτή συμπεριλήφθηκαν 102 ασθενείς, που διακρίθηκαν σε τρεις ομάδες: 32 ασθενείς με ΑΥ στην Ομάδα 1, 38 ασθενείς με ΑΥ και ΜΣ στην Ομάδα 2 και 32 ασθενείς με ΑΥ και ΣΔ2 στην Ομάδα 3. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε πλήρη εργαστηριακό έλεγχο, μέτρηση της ΣΑΠ, της ΔΑΠ και της ΚΣ, ενώ η λειτουργικότητα των αγγείων εκτιμήθηκε με την PWVc-f, πριν και κατά τη διάρκεια της CPT, η οποία μετρήθηκε αναίμακτα με το Complior. Στην ηρεμία η αρτηριακή σκληρία ήταν υψηλότερη στους μεταβολικά περισσότερο επιβαρυμένους ασθενείς της Ομάδας 3. Η CPT αύξησε σημαντικά την PWVc-f, αλλά και τις υπόλοιπες αιμοδυναμικές παραμέτρους σε όλες τις ομάδες υπερτασικών ασθενών, αλλά οι ασθενείς που είχαν μόνο ΑΥ (Ομάδα 1) εμφάνισαν σημαντικά μεγαλύτερη αύξηση της PWVc-f και της ΚΣ, συγκριτικά με τους ασθενείς με ΑΥ και ΣΔ2 (Ομάδα 3), ενώ αυτή η διαφορά δε σημειώθηκε στη μεταβολή της ΣΑΠ και της ΔΑΠ. Τέλος, δεν ανευρέθηκε καμία συσχέτιση της εκατοστιαίας μεταβολής της PWVc-f κατά τη CPT με τη μάζα της αριστερής κοιλίας σε καμία ομάδα και από τους νεότερους δείκτες ενδοθηλιακής δυσλειτουργίας (ουρικό οξύ, hs-CRP, ομοκυστεΐνη, ινωδογόνο), μόνο στους υπερτασικούς ασθενείς με μεταβολικό σύνδρομο (Ομάδα 2) σημειώθηκε συσχέτιση της εκατοστιαίας μεταβολής της PWVc-f κατά την CPT με την hs-CRP.Συνεπώς, η αύξηση του καρδιαγγειακού κινδύνου λόγω της συνύπαρξης του ΜΣ ή του ΣΔ2 με την ΑΥ εκφράζεται καλύτερα μέσω της PWVc-f, ενώ η μεταβολή της τελευταίας και της ΚΣ στη διάρκεια της CPT πιθανόν αντανακλά τη δυσλειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος ή αποτελεί απλά επιβεβαίωση του νόμου των αρχικών τιμών.