Επίδραση της εφαρμογής προγράμματος εκπαίδευσης ενηλίκων σχετικά με την τροποποίηση παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου στη μεσοπρόθεσμη επίπτωση καρδιαγγειακών συμβαμάτων σε μετεμφραγματικούς ασθενείς

Abstract

Background: Acute myocardial infarction (MI) is one of the major clinical manifestations of coronary artery disease. Post-MI morbidity and mortality can be prevented by lifestyle changes and aggressive risk factor modification. These changes can be more effectively applied if the patient is actively involved in the process. The hypothesis of the present prospective randomized study was that an educational program in post-MI patients could lead to reduced incidence of cardiovascular events. Methods: Post-MI patients were randomized into two groups. Patients in the intervention arm were scheduled to attend an 8-week-long educational program on top of usual treatment, while controls received optimal treatment. The primary endpoint was the composite of all-cause death, MI, cerebrovascular event and unscheduled hospitalization for cardiovascular causes. Endpoint adjudication was blinded. Results: 329 patients were included, 168 in the intervention arm and 161 in the control arm. Over a follow-up time of 17±4 months, the raw rates of the primary endpoint were 20.8% (6 deaths, 13 MIs, 2 strokes and 14 hospitalizations) versus 36.6% (8 deaths, 22 MIs, 7 strokes and 22 hospitalizations), respectively (odds ratio 0.46, 95% confidence interval 0.28-0.74; p=0.002). In the prespecified primary analysis, mean primary-event-free survival time was 597 days (95% confidence interval 571-624) in controls, as compared to 663 days (95% confidence interval 638-687) in the intervention group (p Conclusion: The results of the present prospective randomized study indicate that a relatively short adult education program offered to post-MI patients has beneficial effects, resulting in reduced risk of cardiovascular events.

Θεωρητικό υπόβαθρο: Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου (ΕΜ) είναι μια από τις κυριότερες κλινικές εκδηλώσεις της στεφανιαίας νόσου. Η μετεμφραγματική νοσηρότητα και θνησιμότητα μπορούν να προληφθούν σε σημαντικό ποσοστό μέσω τροποποιήσεων του τρόπου ζωής και επιθετικής ρύθμισης των παραγόντων καρδιαγγειακού κινδύνου. Οι αλλαγές αυτές μπορούν να εφαρμοστούν πιο αποτελεσματικά αν ο ασθενής εμπλακεί ενεργητικά στη διαδικασία. Η ερευνητική υπόθεση της παρούσας προοπτικής τυχαιοποιημένης μελέτης ήταν ότι ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης, δομημένο με βάση τις αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων, σε μετεμφραγματικούς ασθενείς, θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της επίπτωσης καρδιαγγειακών συμβαμάτων. Μέθοδοι: Μετεμφραγματικοί ασθενείς (ιστορικό οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου εντός των προηγούμενων 6 εβδομάδων) τυχαιοποιήθηκαν σε 2 ομάδες. Οι ασθενείς της ομάδας παρέμβασης παρακολούθησαν ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης διάρκειας 8 εβδομάδων, επιπροσθέτως της συνήθους αγωγής, ενώ οι μάρτυρες έλαβαν τη συνήθη θεραπευτική αντιμετώπιση. Το σύνθετο πρωτογενές καταληκτικό σημείο περιελάμβανε το θάνατο από οποιοδήποτε αίτιο, το ΕΜ, το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο και την έκτακτη νοσηλεία για καρδιαγγειακό αίτιο. Η εκτίμηση των κλινικών καταληκτικών σημείων ήταν τυφλοποιημένη. Αποτελέσματα: Περιελήφθησαν 329 ασθενείς, 168 στην ομάδα παρέμβασης και 161 στην ομάδα ελέγχου. Στη διάρκεια της παρακολούθησης, η οποία είχε μέση διάρκεια 17±4 μήνες, η συχνότητα εμφάνισης του πρωτεύοντος καταληκτικού σημείου ήταν 20,8% (6 θάνατοι, 13 ΕΜ, 2 αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και 14 νοσηλείες) έναντι 36,6% (8 θάνατοι, 22 ΕΜ, 7 αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και 22 νοσηλείες), αντίστοιχα (λόγος πιθανοτήτων 0,46, 95% διάστημα αξιοπιστίας 0,28-0,74, p=0,002). Στην προκαθορισμένη χρονο-εξαρτώμενη πρωτεύουσα ανάλυση, η μέση επιβίωση ελεύθερη του πρωτογενούς καταληκτικού σημείου ήταν 597 ημέρες (95% διάστημα αξιοπιστίας 571-624) στους μάρτυρες έναντι 663 ημερών (95% διάστημα αξιοπιστίας 638-687) στην ομάδα παρέμβασης (p Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα της παρούσας προοπτικής τυχαιοποιημένης μελέτης υποστηρίζουν ότι ένα σχετικά βραχείας διάρκειας πρόγραμμα εκπαίδευσης ασθενών, βασισμένο στις αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων, σε μετεμφραγματικούς ασθενείς έχει επωφελή επίδραση και οδηγεί σε μειωμένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων.