Μελέτη παραμέτρων μικροκυκλοφορίας και καρδιοαναπνευστικής δοκιμασίας κόπωσης σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια στα πλαίσια προγράμματος αποκατάστασης

Abstract

Patients with chronic heart failure (CHF) present with microcirculation alterations, partially attributed to endothelial dysfunction. Exercise training has been shown to induce beneficial effects in CHF patients. The aim of this study was to assess the effect of physical exercise on the microcirculation of CHF patients by near-infrared spectroscopy (NIRS).The study population consisted of 29 patients (20 males, 9 females) with stable CHF. They participated in a rehabilitation program with randomly assigned interval type with or without strength training for 36 sessions, three times per week. These patients performed an incremental symptom limited CPET on a cycle ergo-meter before and after the completion of the program. Measurements included VO2peak, oxygen uptake at anaerobic threshold (AT), VE/VCO2 slope, VO2/t-slope and HRR1.There was a significant increase in VO2peak and AT (from 16±4,6 to 18±5,8, p=0,002, from 10,5±3,3 to 11,8±3,5, p=0,019, respectively) as well as in VO2/t slope (from 0,43±0,22 to 0,59±0,29, ml/kg/min2 p=0,015), The oxygen reperfusion rate (%/min) following release of vascular occlusion increased significantly after the rehabilitation program (from 446±100 to 541±130%/min, p=0,001) . The time constant of the exponential curve describing tissue re-oxygenation was lower (from 63±31 to 51±31msec and from 284±89 to 217 ±84 msec, p=0,012, respectively) for maximal and submaximal exercise. According to these findings, exercise training not only improves exercise capacity but also peripheral microcirculation in CHF patients as assessed non-invasively by NIRS.

Οι ασθενείς με Χρόνια Καρδιακή Ανεπάρκεια χαρακτηρίζονται από μεταβολές της μικροκυκλοφορίας, που μερικώς αποδίδονται στην δυσλειτουργία του ενδοθηλίου. Η εφαρμογή προγραμμάτων άσκησης έχει βρεθεί πως ασκεί ευεργετικές επιδράσεις σε ασθενείς με ΧΚΑ. Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνηθεί η επίδραση ενός προγράμματος αποκατάστασης στην ικανότητα των ασθενών για άσκηση, όπως αυτή εκτιμάται με τις παραμέτρους της ΚαρδιοΑναπενυστικής Δοκιμασίας Κόπωσης (ΚΑΔΚ), αλλά και στη μικροκυκλοφορία, όπως αυτή εκτιμάται μη επεμβατικά με το NIRS.Ο πληθυσμός της μελέτης αποτελείτο από 29 ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια (20 άνδρες / 9 γυναίκες). Οι ασθενείς τυχαιοποιήθηκαν σε πρόγραμμα διαλειμματικής άσκησης (100% μέγιστου έργου για 30sec, εναλλάσσονταν με 30sec ηρεμία) με η χωρίς ασκήσεις ενδυνάμωσης, για 36 συνεδρίες, τρεις φορές την εβδομάδα. Οι ασθενείς αυτοί πραγματοποίησαν μέγιστη αυξανόμενου έργου καρδιοαναπνευστική δοκιμασία κοπώσεως σε κυκλοεργόμετρο προ και μετά το τέλος του προγράμματος αποκατάστασης. Οι μετρήσεις περιλάμβαναν την VO2peak, την πρόσληψη οξυγόνου στον αναερόβιο ουδό (AT), την VE/VCO2 slope, την VO2/t-slope καθώς και την HRR1. Μετά το τέλος του προγράμματος παρατηρήθηκε μία σημαντική αύξηση του VO2peak, του ΑΤ και του VO2/tslope (από 16±4,6 σε 18±5,8 με p=0,002, από 10,5±3,3 σε 11,8±3,5 με p=0,019 και από 0,43±0,22 σε 0,59±0,29 με p=0,015, αντίστοιχα). Όσον αφορά την εκτίμηση της μικροκυκλοφορίας, ο ρυθμός επαναιμάτωσης αυξήθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (446±100 σε 541±130 %/min με p=0,001). Μεταξύ των δυο ομάδων που υποβλήθηκαν σε διαφορετικά είδη άσκησης δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά τις παραμέτρους της μικροκυκλοφορίας ενώ παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στις σημαντικότερες παραμέτρους της μέγιστης ΚΑΔΚ. Συμπερασματικά, το πρόγραμμα αερόβιας άσκησης βελτίωσε την ικανότητα των ασθενών με ΧΚΑ για άσκηση και την μικροκυκλοφορία, όπως εκτιμήθηκε μη επεμβατικά με το NIRS.