Συγκριτική μελέτη συνθετικών πλεγμάτων σε συνδυασμό με τη χρήση αντισυμφυτικών παραγόντων σε πειραματικό μοντέλο κοιλιοκήλης

Abstract

Background: The use of surgical meshes in ventral hernia repair has significantly reduced hernia recurrence rates. However, when placed intraperitoneally prosthetic materials can trigger the development of peritoneal adhesions. The present experimental study evaluated the combined 4% icodextrin and dimetindene maleate treatment in preventing peritoneal adhesion formation to polypropylene and titanium coated polypropylene meshes.Materials and methods: Sixty female white rabbits were divided in four groups. A 2x2 cm piece of mesh was fixed to intact peritoneum in all animals through a midline laparotomy. A lightweighted polypropylene mesh was implanted in groups 1&2 and a titanium-coated polypropylene mesh in groups 3&4. Groups 2&4 were treated, intraoperatively, with intravenous dimetindene maleate (0.1mg/kg) and intraperitoneal solution of 4% icodextrin (20ml/kg) and for the next six days with dimetindene maleate intramuscularly. The observation period lasted 15 days. Adhesion scores, percentage of mesh affected surface, tissue hydroxyproline levels and tissue histopathology were examined.Results: All animals in group 1 and 57% of animals in group 3 presented postoperative adhesions. The combination of antiadhesives significantly reduced the extent and severity of adhesions as well as the hydroxyproline levels in groups 2 and 4 compared to groups 1 and 3. Upon microscopic evaluation, animals in group 1 exhibited higher inflammation scores compared to group 2, while animals in groups 2 and 4 had better mesotheliazation compared to groups 1 and 3.Conclusions: The combined administration of 4% icodextrin and dimetindene maleate reduces the extent and severity of adhesions and may be successfully used to prevent adhesion formation following mesh intraperitoneal placement.

Εισαγωγή: Η χρήση χειρουργικών πλεγμάτων στην αποκατάσταση κοιλιοκήλης έχει μειώσει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής. Ωστόσο, η ενδοπεριτοναïκή τοποθέτηση προσθετικών υλικών μπορεί να προκαλέσει την ανάπτυξη ενδοπεριτοναïκών συμφύσεων. Η παρούσα πειραματική μελέτη αξιολόγησε τη συνδυασμένη χορήγηση 4% ικοδεξτρίνης και μηλεϊνικής διμεθινδένης για την πρόληψη σχηματισμού ενδοπεριτοναïκών συμφύσεων σε πλέγμα πολυπροπυλενίου και σε επικαλυμμένο πλέγμα πολυπροπυλενίου με τιτάνιο.Υλικά και μέθοδοι: Εξήντα θηλυκά λευκά κουνέλια χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες. Ένα τεμάχιο πλέγματος 2x2 cm στερεώθηκε σε άθικτο περιτόναιο σε όλα τα ζώα μέσω μέσης τομής. Στις ομάδες 1 και 2 τοποθετήθηκε ελαφρύ πλέγμα πολυπροπυλενίου ενώ στις ομάδες 3 και 4 πλέγμα πολυπροπυλενίου επικαλυμμένο με τιτάνιο. Οι ομάδες 2 και 4 υπεβλήθησαν σε διεγχειρητική αγωγή με ενδοφλέβια χορήγηση μηλεϊνικής διμεθινδένης (0,1 mg / kg) και ενδοπεριτοναϊκού διαλύματος 4% icodextrin (20 ml / kg) και για τις επόμενες έξι ημέρες με μηλεϊνική διμεθινδένη ενδομυϊκά. Μετά τις 15 ημέρες τα πειραματόζωα θανατώθηκαν και προσδιορίστηκαν η παρουσία και το είδος των συμφύσεων, το ποσοστό κάλυψης της επιφάνειας του πλέγματος από συμφύσεις, τα επίπεδα της υδροξυπρολίνης των ιστών και παράλληλα έγινε ιστοπαθολογική ανάλυση των δειγμάτων.Αποτελέσματα: Όλα τα πειραματόζωα στην ομάδα 1 και το 57% των πειραματόζωων στην ομάδα 3 παρουσίασαν μετεγχειρητικές συμφύσεις. Ο συνδυασμός των αντισυμφυτικών μείωσε σημαντικά την έκταση και τη σοβαρότητα των συμφύσεων και τα επίπεδα υδροξυπρολίνης στις ομάδες 2 και 4 σε σύγκριση με τις ομάδες 1 και 3. Κατά τη μικροσκοπική αξιολόγηση τα πειραματόζωα στην ομάδα 1 εμφάνισαν υψηλότερες βαθμολογίες φλεγμονής συγκριτικά με την ομάδα 2, ενώ οι ομάδες 2 και 4 είχαν καλύτερη μεσοθηλιοποίηση σε σχέση με τις ομάδες 1 και 3.Συμπεράσματα: Η συνδυασμένη χορήγηση 4% ικοδεξτρίνης και μηλεïνικής διμεθινδένης μειώνει την έκταση και τη σοβαρότητα των συμφύσεων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για την πρόληψη συμφύσεων μετά από ενδοπεριτοναïκή τοποθέτηση πλέγματος.