Iογενείς λοιμώξεις σε παιδιά που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων

Abstract

Viral infections are a significant cause of morbidity and mortality in pediatric transplant populations. We analyzed the epidemiology of viral infections in pediatric hematopoietic stem cell transplant (HSCT) patients, including their incidence, associated risk factors, and outcome. Methods: In a prospective study all patients who underwent HSCT from September 2011 to September 2015 were participated. Blood, urine and stool specimens were monitored weekly from transplantation to day 100 or after if clinically suspected, by use of real-time polymerase chain reaction. Cytomegalovirus (CMV), Epstein-Barr virus (EBV), BK polyomavirus (BKV), Herpes simplex virus - 1, 2, Varicella zoster virus, Human herpes virus - 6, 7, and Adenovirus infections were monitored. All children and adolescents who underwent HSCT received long term follow up in the regular outpatient clinics (range 2-48 months). Results: A total of 192 HSCTs (autologous/allogeneic: 53/139) were performed in 165 subjects (median age: 5, 6 yrs). Viruses most commonly isolated were CMV (46,1%), BKV (25,9%) and EBV (22,6%) and were more frequent in allogeneic versus autologous transplants (p<0,05). Almost all high risk allogeneic recipients developed EBV infections post HSCT. EBV-PTLD was the only cause of death among those who developed viral disease. The factors significantly associated with the development of viral infections were recipient's advanced age, unrelated donor, mismatched graft and use of peripheral blood stem cells grafts. Conclusions: Viral infections were common among our pediatric recipients. Data suggest that monitoring of viral load may be significant to the prevention of viral disease.Particular demographic and transplantation characteristics were associated with the development of viral infections post-HSCT.

Οι ιογενείς λοιμώξεις αποτελούν σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας σε παιδιά μετά από μεταμόσχευση αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων (ΜΑΚ). Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της συχνότητας εμφάνισης ιογενών λοιμώξεων σε παιδιά που υποβλήθηκαν σε ΜΑΚ, η αναγνώριση παραγόντων κινδύνου που προκαθορίζουν την εμφάνισή τους και η πρόβλεψη της έκβασης των ιογενών νόσων. Υλικό: Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν αγόρια και κορίτσια, ηλικίας 0,1-18 ετών. Η εργαστηριακή ανίχνευση των ιών έγινε με PCR. Μέθοδος: Σε προοπτική μελέτη συμπεριλήφθηκαν όλοι οι ασθενείς με ΜΑΚ από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον Σεπτέμβριο του 2015. Δείγματα αίματος, ούρων και κοπράνων λαμβάνονταν εβδομαδιαία από την ημέρα της ΜΑΚ μέχρι την ημέρα 100 ή αργότερα εφόσον υπήρχε κλινική υποψία. Πραγματοποιείτο ανίχνευση για CMV, EBV, BKV, HSV-1, HSV-2, VZV, HHV-6, HHV-7 και αδενοϊό. Συνολικά έγιναν 192 ΜΑΚ (αυτόλογες/αλλογενείς: 53/139) σε 165 άτομα (διάμεση ηλικία: 5,6 έτη), που παρακολουθήθηκαν για 2-48 μήνες. Αποτελέσματα: Οι ιοί που απομονώθηκαν ήταν ο CMV (46,1%), ο BKV (25,9%) και ο EBV (22,6%), συχνότερα μετά από αλλογενή και όχι αυτόλογη μεταμόσχευση (p <0,05). Η EBV-PTLD ήταν η μόνη αιτία θανάτου μεταξύ των μεταμοσχευμένων ασθενών που εμφάνισαν ιογενή νόσο. Παράγοντες σχετιζόμενοι με συχνότερη εμφάνιση ιογενών λοιμώξεων μετά τη ΜΑΚ ήταν η αυξημένη ηλικία του δέκτη (HR: 4,20, p=0,05), ο μη συγγενής δότης (HR: 0,38, p=0,045), τα μη συμβατά μοσχεύματα (HR: 0,08, p=0,019) και η λήψη περιφερικών κυττάρων συγκριτικά με τον μυελό των οστών (HR: 2,51, p=0,041). Συμπέρασμα: Οι ιογενείς λοιμώξεις ήταν συχνές στα παιδιά με ΜΑΚ και εμφάνιζαν συσχέτιση με ορισμένα δημογραφικά και χαρακτηριστικά της μεταμόσχευσης. Τα αποτελέσματα ενισχύουν τη σημασία της παρακολούθησης ειδικά των υψηλού κινδύνου για εμφάνιση EBV ληπτών αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων για την πρόβλεψη της ανάπτυξης PTLD.