Προγνωστικοί δείκτες της εξέλιξης της μη ένοχης αθηρωματικής πλάκας στις στεφανιαίες αρτηρίες

Abstract

We retrospectively evaluated the coronary angiography of patients with diagnosed coronary artery disease who were re-examined with new coronary angiography for stable or unstable angina after a 12-month period. We have defined as a progression of coronary heart disease the new creation of atherosclerotic plaque or the increase of a pre-existing non-significant atherosclerotic plaque by more than 20%. We analyzed the patient genotypes for -1846 C> T CRP and -174G> C IL-6 SNPs. The probability of progression of coronary disease was assessed according to Mendel's empiricality and using the KaplaneMeier method. All data were analyzed using a Kox model that included the relevant clinical factors. RESULTS: We included 157 patients in our study. The levels of CRP and IL-6 varied significantly between the genotypes we analyzed. The distribution of IL-6 genotypes was compatible with the Hardy Weinberg balance, whereas that for the CRP was excluded from our findings. At 48 months, 83 patients (52.9%) with IL-6 alleles C vs. 74 (47.1%) with G alleles showed coronary heart disease progression.Patients with IL-6 C allele C had 52.8% probability of coronary disease progression versus 13.3% of those with the G. allele (P = 0.005). The results were confirmed by multifactorial analysis: Dyslipidemia, family history and IL-6 SNP were the most important factors.CONCLUSION: Patients with diagnosed coronary artery disease who were carriers of the -174C allele for interleukin-6 had an increased risk of developing coronary artery plaques at a four-year interval. Additional studies are needed to confirm these findings.

Εκτιμήσαμε αναδρομικά την στεφανιογραφίες ασθενών με διαγνωσμένη στεφανιαία νόσο οι οποίοι επανεξετάστηκαν με νέα στεφανιογραφία για σταθερή ή ασταθή στηθάγχη μετά από ένα χρονικό διάστημα 12 μηνών. Ορίσαμε ως εξέλιξη της στεφανίας νόσου την νέα δημιουργία αθηρωματικής πλάκας ή την αύξηση μίας προϋπάρχουσας μη σημαντικής αθηρωματικής πλάκας κατά ποσοστό μεγαλύτερο ίσο του 20%. Αναλύσαμε τους γονότυπους των ασθενών για την -1846 C>T CRP και την -174G>C IL-6 SNPs. Η πιθανότητα εξέλιξης της στεφανίας νόσου εκτιμήθηκε σύμφωνα με την τυχεοποίηση Μέντελ και χρησιμοποιώντας τη μέθοδο KaplaneMeier . Όλα τα στοιχεία αναλύθηκαν χρησιμοποιώντας μοντέλο Κοξ το οποίο συμπεριέλαβε τους σχετικούς κλινικούς παραγοντες . ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Στη μελέτη μας συμπεριλάβαμε 157 ασθενείς. Τα επίπεδα CRP όρου και IL-6 διέφεραν σημαντικά ανάμεσα στους γονότυπους το αναλύσαμε. H κατανομή των γονοτύπων της IL-6 ήταν συμβατές με την ισορροπία Hardy Weinberg, ενώ αυτόι για την CRP εξαιρέθηκαν από τα συμπεράσματά μας. Στους 48 μήνες, 83 ασθενείς (52,9%) με αλλήλια C της IL-6 έναντι 74 (47,1%) με αλλήλια G, παρουσίασαν εξέλιξη της στεφανιαίας νόσου.Οι ασθενείς με το αλλήλιο C της IL-6 C είχαν 52,8% πιθανότητα για εξέλιξη της στεφανίας νόσου έναντι 13,3% αυτών με το αλλήλιο G. ( Ρ=0,005). Τα αποτελέσματα επιβεβαιώθηκαν από πολυπαραγοντική ανάλυση: Δυσλιπιδαιμία, οικογενειακό ιστορικό και IL- 6 SNP αναδείχθηκαν οι σημαντικότεροι παράγοντες.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ : Οι ασθενείς με διαγνωσμένη στεφανιαία νόσο οι οποίοι ήταν φορείς του -174C αλληλίου για την ιντερλευκίνη έξι, είχαν αυξημένο κίνδυνο για εξέλιξη των στεφανιαίων πλακών σε ένα μεσοδιάστημα τεσσάρων ετών. Επιπλέον μελέτες χρειάζονται για να επιβεβαιώσουν αυτά τα ευρήματα.