Ανατομική μελέτη των ασταθών μυών του θωρακικού τοιχώματος στη χειρουργική του μαστού και της μασχάλης

Abstract

The present study aims to summarize the accessory muscles of the anterior thoracic wall and axilla that can be encountered during breast and axillary surgery and record their incidence and clinical significance. Moreover, the laterality of the atypical muscles is highlighted and possible gender dimorphism is referred. Accessory anterior thoracic wall muscles include: Langer’s axillary arch, sternalis muscle, chondrocoracoideus muscle, chondroepitrochlearis, chondrofascialis, pectoralis minimus, pectoralis quartus and pectoralis intermedius.The anatomical, surgical and radiological literature has been reviewed and an anatomical study on 48 Greek adult cadavers was performed. Literature review revealed that there are accessory muscles of the anterior thoracic wall and axilla that have a significant incidence that can be considered high and may, therefore, have clinical significance. For the most common of these muscles, which are Langer’s axillary arch and sternalis muscle, the cadaveric incidence is 10.30% and 7.67%, respectively. In the current cadaveric study, accessory thoracic wall muscles were identified in two cadavers; namely a bilateral sternalis muscle (incidence 2.08%) extending both to the anterior and posterior surface of the sternum and a left-sided chondrocoracoideus muscle (of Wood) (incidence 2.08%).Despite the fact that accessory anterior thoracic wall and axillary muscles are considered to be rare, it is evident that the incidence of at least some of them is high enough to encounter them in clinical practice. Thus, clinicians’ awareness of these anatomical structures is advisable.

Η παρούσα μελέτη στοχεύει να καταγράψει τη συχνότητα των επικουρικών μυών του προσθιοπλάγιου θωρακικού τοιχώματος και της μασχάλης που μπορεί να συναντήσει ο χειρουργός κατά τη διάρκεια της επέμβασης στον μαστό και τη μασχάλη. Επιπλέον, επισημαίνεται η πιθανή ασυμμετρία των επικουρικών μυών (καταγραφή της εμφάνισής τους ανάλογα με την πλευρά παρατήρησης) και ο φυλετικός διμορφισμός και τονίζεται η κλινική τους σημασία. Οι προσθιοπλάγιοι θωρακικοί επικουρικοί μύες που μελετώνται είναι το μασχαλιαίο τόξο του Langer, ο στερνίτης μυς, ο χονδροκορακοειδής, ο χονδροεπιτροχίλιος, ο χονδροπεριτονιακός, ο ελάχιστος θωρακικός, ο τέταρτος θωρακικός μυς και ο διάμεσος θωρακικός.Έγινε ανασκόπηση των ανατομικών, χειρουργικών και απεικονιστικών μελετών της διεθνούς βιβλιογραφίας και ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη σε 48 ταριχευμένα πτώματα Ελλήνων δωρητών σώματος. Η ανασκόπηση της διεθνούς βιβλιογραφίας αποκάλυψε ότι υπάρχουν επικουρικοί μύες του προσθιοπλάγιου θωρακικού τοιχώματος και της μασχάλης με υψηλή συχνότητα και συνεπώς μπορεί να έχουν κλινική σημασία. Για τους συνηθέστερους από αυτούς τους μυς, οι οποίοι είναι το ΜΤ και ο Σ, η συχνότητα ανεύρεσης είναι 10.30% και 7.67%, αντίστοιχα. Στην παρούσα ανατομική μελέτη εντοπίσθηκαν επικουρικοί μύες στο προσθιοπλάγιο θωρακικό τοίχωμα σε 2 πτώματα, ένας αμφοτερόπλευρος Σ (συχνότητα 2.08%) που εκτεινόταν τόσο στην πρόσθια όσο και στην οπίσθια επιφάνεια του στέρνου και ένας ετρόπλευρος (αριστερός) ΠΚ (συχνότητα 2.08%).Παρά το γεγονός ότι οι επικουρικοί μύες του προσθιοπλάγιου θωρακικού τοιχώματος θεωρούνται σπάνιες ανατομικές οντότητες, είναι εμφανές ότι η συχνότητα εμφάνισης τουλάχιστον μερικών εξ αυτών είναι αρκετά υψηλή, γεγονός που υποχρεώνει τον κλινικό ιατρό να είναι εξοικειωμένος με την ύπαρξή τους.