Ο ρόλος των οργάνων κοινωνικής συμμετοχής στη διοίκηση και λειτουργία των εκπαιδευτικών μονάδων στα εκπαιδευτικά συστήματα κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ιδεολογικά, οργανωτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά: συγκριτική μελέτη

Abstract

In the international environment, the perception that the economic and social development of a country is directly linked to the quality of the education system is well established. Such a function requires upgrading and modernizing the ideological and administrative structures of education. This new vision perceives the administration of the educational system as a regulatory body, autonomous from the central administration, as a dynamic system that operates decentralized on the basis of the rational use of available resources, materials and intangibles, who are employed to achieve the announced educational goals and of one state's policies. In the European countries, at the level of primary and secondary education, institutions of social participation, whose composition and competences differ between the Member States of the EU, are functioning. A common element in the structure and functioning of these bodies is the involvement of parents and local authorities. The widened participation of collective social institutions in European education systems highlights a new reality dominated by current trends and orientations of educational policy.

Στο διεθνές περιβάλλον είναι παγιωμένη η αντίληψη ότι η οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη μιας χώρας τελεί σε άμεση συνάρτηση με την ποιοτική λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Μια τέτοια λειτουργία προϋποθέτει αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό ιδεολογικών και διοικητικών δομών της εκπαίδευσης. Η νέα αυτή θεώρηση αντιλαμβάνεται τη διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματος ως ρυθμιστικό όργανο, αυτόνομο από την κεντρική διοίκηση, ως δυναμικό σύστημα που λειτουργεί αποκεντρωτικά στη βάση της ορθολογικής χρήσης των διαθέσιμων πόρων, υλικών και άυλων, οι οποίοι επιστρατεύονται για την πραγματοποίηση των εξαγγελθέντων εκπαιδευτικών στόχων και πολιτικών ενός κράτους. Στις ευρωπαϊκές χώρες λειτουργούν, σε επίπεδο πρωτοβάθμιας και σε δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όργανα κοινωνικής συμμετοχής των οποίων η σύνθεση, αλλά και οι αρμοδιότητες παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε. Κοινό στοιχείο στη δομή και λειτουργία των οργάνων αυτών είναι η συμμετοχή των γονιών, αλλά και των τοπικών αρχών. Η διευρυμένη συμμετοχή των συλλογικών κοινωνικών οργάνων στα ευρωπαϊκά εκπαιδευτικά συστήματα αναδεικνύει μια νέα πραγματικότητα, στην οποία κυριαρχούν σύγχρονες τάσεις και προσανατολισμοί της εκπαιδευτικής πολιτικής.