Η συμμετοχή των γονέων στην εκπαιδευτική διαδιακασία: στάσεις, αντιλήψεις και πρακτικές των νηπιαγωγών

Abstract

The target of the present survey was to scrutinize the Greek kindergarten teachers’ attitudes and conceptions as it concerns the issue of the parental involvement. More analytically the investigation examined: a) their general attitudes towards the parents’ participation, as well as the particular dimensions of it b) the degree the teachers are aware of the issue of the parental participation and the degree of the capability they have in the application of the activities of the parental participation c) in which degree they consider important some particular forms of the parental involvement in order to be their work easier d) the practices of the participation of the parents they apply in their kindergarten e) the factors they consider they prevent the participation and finally f) the degree of the educational training they have as it concerns the parental involvement into their children’s education. 300 kindergarten teachers who served in kindergarten in the districts of Epirus and Atvloakarnania took part in the study. Kindergarten teachers were asked to fill out a questionnaire which was constructed on the basis of similar questionnaires constructed by Jones et al. (1997), Morris & Taylor (1998), Kusman (1999) and Symeou (2002).The results showed that the majority of the kindergarten teachers have a positive attitude towards the parental involvement, a medium or a high feeling of capacity in relation to its application and low educational training to this issue. Furthermore, they rated with the lowest mark, as it concerns the facilitation of their educational work, the «parents’ participation into the receiving of decisions» in contrast to other aspects of participation which they consider important. As it concerns the practices of participation they put into practice in their school, the parents’ participation in the receiving of the decisions and the formation of a parental further education, the parental participation into different classroom activities, the visits at home and the use of written political forms of communication with the parents are applied to a minimum by the majority of the kindergarten teachers. Finally, factors such as the lack of parental interest for their children and their education, the comfort they feel at school, the parental ignorance in relation to the necessity as well as the way they participate, are not consider to be obstacles the parental participation.

Στόχος της παρούσας έρευνας ήταν να διερευνήσει τις στάσεις και τις αντιλήψεις των Ελλήνων νηπιαγωγών πάνω στο ζήτημα της γονεϊκής εμπλοκής. Πιο αναλυτικά, η έρευνα εξέτασε: α) τις γενικότερες στάσεις τους απέναντι στην εμπλοκή των γονέων καθώς και πάνω σε συγκεκριμένες διαστάσεις της συμμετοχής, β) το βαθμό στον οποίο είναι ενήμεροι σχετικά με το θέμα της συμμετοχής των γονέων και την αίσθηση ικανότητας που διαθέτουν στην εφαρμογή δραστηριοτήτων συμμετοχής γονέων, γ) το βαθμό στον οποίο θεωρούν σημαντικές για τη διευκόλυνση της δουλειάς τους συγκεκριμένες μορφές εμπλοκής γονέων, δ) τις πρακτικές συμμετοχής γονέων που εφαρμόζουν στα νηπιαγωγεία τους, ε) τους παράγοντες που θεωρούν ότι δυσχεραίνουν τη συμμετοχή και στ) το βαθμό εκπαιδευτικής κατάρτισης που διαθέτουν, σχετικά με τη συμμετοχή των γονέων στην εκπαίδευση του παιδιού τους. Στην έρευνα πήραν μέρος 300 νηπιαγωγοί που υπηρετούσαν σε νηπιαγωγεία της Ηπείρου και της Αιτωλοακαρνανίας. Οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ερωτηματολόγιο το οποίο διαμορφώθηκε με βάση αντίστοιχα ερωτηματολόγια των Jones et al. (1997), Morris & Taylor (1998), Kusman (1999) και Symeou (2002). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των νηπιαγωγών έχουν θετική στάση απέναντι στη γονεϊκή εμπλοκή, μέτρια έως υψηλή αίσθηση ικανότητας αναφορικά με την εφαρμογή της και χαμηλό βαθμό ενημέρωσης και εκπαιδευτικής κατάρτισης αναφορικά με το θέμα αυτό. Επίσης, βαθμολόγησαν με το χαμηλότερο βαθμό, ως προς τη διευκόλυνση του εκπαιδευτικού τους έργου, τη «συμμετοχή των γονέων στη λήψη αποφάσεων», σε αντίθεση με τις άλλες μορφές συμμετοχής που τις θεωρούν σημαντικές. Όσον αφορά τις πρακτικές συμμετοχής που εφαρμόζουν στα νηπιαγωγεία τους, η συμμετοχή των γονέων στη λήψη αποφάσεων και η συγκρότηση συμβουλίου γονέων, η οργάνωση εργαστηρίων επιμόρφωσης γονέων, η συμμετοχή των γονέων σε δραστηριότητες στην αίθουσα, οι επισκέψεις στο σπίτι και η χρήση γραπτών πολιτικών επικοινωνίας με τους γονείς, εφαρμόζονται σε ελάχιστο βαθμό από την πλειονότητα των νηπιαγωγών. Τέλος, παράγοντες όπως η έλλειψη ενδιαφέροντος των γονέων για τα παιδιά τους και την εκπαίδευσή τους, η άνεση που νιώθουν οι γονείς στο χώρο του σχολείου, η άγνοια των γονέων πάνω στην αναγκαιότητα αλλά και τους τρόπους συμμετοχής τους, δεν θεωρούν ότι υφίστανται ως εμπόδια για τη συμμετοχή των γονέων.