Παθητικό κάπνισμα: βαθμός έκθεσης μη καπνιστών εργαζομένων σε ημιυπαίθριους χώρους διασκέδασης

Abstract

Background: Exposure to second-hand smoke (SHS) is increasingly recognized as an occupational hazard to workers in the service industry. In areas of the world with moderate climates, open windows and doors are assumed to provide a work environment with only marginally increased exposures to SHS. Methods: We measured indoor fine particulate matter (PM2.5) in 50 semiopen air venues in Greece during the summer. Cotinine levels from a nonsmoking employee of each of these venues were measured from a postshift urine sample. Results: In these semiopen-air venues, the mean level of indoor PM 2.5 levels were 113.5 ± 72.3 mg/m3. The mean postshift urinary cotinine levels of nonworking workers in these venues was 15 ng/mL. PM2.5 levels were strongly correlated with urinary cotinine concentrations (spearman’s r ¼ 0.914). Linear regression analyses indicated that when taking into account the time of the measurement, the day of the week, for each 1 cigarette/100 m3 the indoor PM2.5 concentrations increased by 26.6 mg/m3 [95% confidence interval (CI): 7.6–45.7 mg/m3, p ¼ 0.007) and urinary cotinine levels of nonsmoking workers increased by 5.0 ng/mL (95% CI: 0.4 to 9.6, p¼ 0.034). Conclusions: In a sample of bars and restaurants with windows and doors open, indoor P.M. (2.5) concentrations were elevated and increased proportionately to the density of smoking. Cotinine levels of nonsmoking employees increased with indoor P.M. (2.5) concentrations and also with the density of smoking. Open windows and doors do not protect workers from exposure to second-hand smoke. Objectives: Secondhand smoke (SHS) is a defined occupational hazard. The association though between SHS exposure in semi-open air venues and tobacco specific carcinogen uptake is an area of debate. Material and Methods: A cross sectional survey of 49 semi-open air cafes in Athens, Greece was performed during the summer of 2008, prior to the adoption of the national smoke free legislation. All venues had at least one entire wall open to allow for free air exchange. Indoor concentrations of particulate matter smaller than 2.5 microns (PM2.5) attributable to SHS were assessed during a work shift, while one non-smoking employee responsible for indoor and outdoor table service from each venue provided a post work shift urine sample for analysis of 4-(methylnitrosamino)-1-(3-pyridyl)-1-butanol (NNAL). Results: Post work shift NNAL concentrations were correlated with work shift PM2.5 concentrations attributable to SHS (r=0.376, ρ=0.0076). Urinary NNAL concentrations among employees increased by 9.5%, per 10 μg/m3 increase in PM2.5 concentrations attributable to SHS after controlling for the time of day and day of week. Conclusions: These results indicate that the commonly proposed practice of maintaining open sliding walls as a means of free air exchange does not lead to the elimination of employee exposure to tobacco specific carcinogens attributable to workplace SHS.

Η έκθεση στο παθητικό κάπνισμα έχει ευρέως αναγνωριστεί ως επιβλαβής παράγοντας για την υγεία των εργαζομένων στο χώρο εργασίας τους. Σε χώρες με θερμές κλιματολογικές συνθήκες ανοιχτά παράθυρα και πόρτες θεωρείται ότι δημιουργούν ένα εργασιακό περιβάλλον με οριακή έκθεση στο παθητικό κάπνισμα. Μέθοδος: Μετρήθηκαν τα μικροσωματίδια Ρ.Μ.(2.5) του αέρα σε 50 ημιυπαίθριους χώρους διασκέδασης στην Αθήνα κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου και Ιουνίου το 2008. Επίσης αναλύθηκαν οι συγκεντρώσεις της κοτινίνης των ούρων μη καπνιστών εργαζομένων σε καθέναν από τους εξεταζόμενους χώρους εστίασης και φιλοξενίας. Τα δείγματα των ούρων ελήφθησαν στο τέλος της βάρδιας εργασίας. Αποτελέσματα: Στα εξεταζόμενα μπαρ και καφετέριες, στα οποία οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν ανοιχτά, διαπιστώθηκε ότι τα μικροσωματίδια Ρ.Μ.(2.5) των εσωτερικών χώρων ήταν αυξημένα και αυξάνονταν ανάλογα με την πυκνότητα καπνιστή. Συμπέρασμα: Η συγκέντρωση της κοτινίνης των ούρων των μη καπνιστών εργαζομένων συσχετίστηκε με την αύξηση της συγκέντρωσης των Ρ.Μ.(2.5) καθώς επίσης με την πυκνότητα καπνιστή. Συμπεραίνουμε ότι ανοιχτές πόρτες και παράθυρα δεν προστατεύουν τους εργαζόμενους από την έκθεση στο παθητικό κάπνισμα. Στόχος: Το παθητικό κάπνισμα έχει οριστεί ως επιβλαβής παράγοντας στον εργασιακό χώρο. Η συσχέτιση μεταξύ έκθεσης στο παθητικό κάπνισμα σε ημιυπαίθριους χώρους εστίασης και φιλοξενίας με καρκινογόνες ουσίες ειδικές του καπνού αποτελεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης. Υλικά και Μέθοδος: Διασταυρούμενη μελέτη διεξάχθηκε σε 49 ημιυπαίθριους χώρους διασκέδασης στην Αθήνα, κατά τη χρονική περίοδο άνοιξη-καλοκαίρι το 2008, πριν από την εφαρμογή της εθνικής αντικαπνιστικής νομοθεσίας. Όλοι οι χώροι είχαν ανοιχτές πόρτες, παράθυρα ή έναν ολόκληρο τοίχο για να επιτρέπεται η ελεύθερη ανταλλαγή αέρα ανάμεσα στο εξωτερικό και το εσωτερικό περιβάλλον. Μετρήθηκαν τα επίπεδα των μικροσωματιδίων Ρ.Μ.(2.5) αποδιδόμενα στο παθητικό κάπνισμα κατά τη διάρκεια της βάρδιας εργασίας τους. Ένας μη καπνιστής εργαζόμενος από καθέναν από τους ημιυπαίθριους χώρους, υπεύθυνος για την εξυπηρέτηση των παραγγελιών στον εσωτερικό και στον εξωτερικό χώρο, παρείχε στο τέλος της βάρδιας ένα δείγμα ούρων προς ανάλυση της 4-μεθυλνιτροζαμιν-1-(3-πυριδυλο)-1-βουτανόλη (NNAL). Αποτελέσματα: Οι συγκεντρώσεις του NNAL των ούρων των εξεταζόμενων παθητικών καπνιστών συσχετίστηκαν με τις αντίστοιχες των μικροσωματιδίων P.M.(2.5) αποδιδόμενες στο παθητικό κάπνισμα (r=0.376, ρ=0.0076). Ελέγχοντας για τη χρονική στιγμή των δειγματοληψιών και την ημέρα της εβδομάδας διαπιστώθηκε ότι η συγκέντρωση του ΝΝΑL των εργαζομένων στα ημιυπαίθρια κέντρα διασκέδασης αυξήθηκε κατά 9.5% για κάθε αύξηση κατά 10μg/m3 της συγκέντρωσης των P.M.(2.5) αποδιδόμενη στο παθητικό κάπνισμα. Συμπεράσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης διαψεύδουν την κοινώς αποδεκτή και προτεινόμενη πρακτική της διατήρησης ανοιχτών παραθύρων ή συρόμενων τοίχων ως μέσο ανταλλαγής αέρα, καθώς αυτό δεν οδηγεί στην εξάλειψη της έκθεσης των εργαζομένων σε καρκινογόνες ουσίες ειδικές του καπνού που οφείλονται στο παθητικό κάπνισμα των εργασιακών χώρων.