Η επίδραση των μεθόδων διδασκαλίας αθλητικών δραστηριοτήτων και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου στην ανάπτυξη κινητικών δεξιοτήτων σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών

Abstract

The aim of this research is to examine the influence of “direct” and “ indirect” teaching methods and “total” and “ partial” practicing methods in sport activities, especially football, in the development of motor skills of children 10-12 years old. In this research participants were 360 boys, all students of 4th , 5th and 6th grade of elementary school. They were campers in two well-known camps in Attica- a private and a public one- and had no previous experience of systematic football training, therefore they can be considered as beginners in football. They were divided in six groups, four of them were experimental and the other two control groups. For the evaluation of technical skills in football, four tests were used, one evaluating controlling and driving the ball, one evaluating ground pass, one evaluating dribbling and one evaluating control of the ball on the air (juggling). All tests are standardized and reliable. The members of each group were tested in the beginning of the program and then the respective training program of direct/ indirect teaching method and total/partial practicing method was implemented in each team. In the two control groups no special program was implemented, but only the camp program. At the end of teaching the final test took place for each participant. The evaluation of the influence of the two teaching methods and the two practice methods was done by measurement of the different dependent variables in the two different trial conditions ( starting, final) during the teaching period. In order to examine the hypotheses of this research One Way Anova was used. Because of the high number of between two comparisons of average scores Tukey HSD test was used as control of multiple comparisons in cases where Anova was indicating statistically important results. Analysis was done with SPSS11. Results showed that between the two teaching methods (direct/indirect) the direct one had better outcomes in all motor skills. Between the two practicing methods ( total/partial) the total one also had better outcomes in all motor skills. The conclusion of this research is that a teacher should know all the basic teaching and practice methods and be able to implement them in proportion to the aims and specialities of the lesson. However in teaching football motor skills in beginner athletes, one should implement mainly the direct teaching method, because it has better and faster results

Κύριος σκοπός της έρευνας αυτής είναι να εξετάσει την επίδραση των μεθόδων διδασκαλίας «άμεσης» και «έμμεσης» και των μεθόδων εξάσκησης «ολικής» και «μερικής» αθλητικών δραστηριοτήτων και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων σε παιδιά ηλικίας 10-12 ετών. Στην έρευνα έλαβαν μέρος 360 αγόρια μαθητές των Δ΄, Ε΄ και Στ΄ τάξεων του Δημοτικού Σχολείου. Τα άτομα του δείγματος ήταν κατασκηνωτές σε δύο γνωστές κατασκηνώσεις της Αττικής-μία ιδιωτική και μία κρατική-και δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία συστηματικής ποδοσφαιρικής προπόνησης κι έτσι μπορούν να θεωρηθούν ως αρχάριοι όσον αφορά στο ποδόσφαιρο. Τα άτομα του δείγματος χωρίστηκαν σε έξι ομάδες, οι τέσσερις από τις οποίες ήταν πειραματικές και οι δύο ομάδες ελέγχου. Για την αξιολόγηση των τεχνικών δεξιοτήτων του ποδοσφαίρου χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις δοκιμασίες, μία που αξιολογεί τον έλεγχο και οδήγημα της μπάλας, μία που αξιολογεί την συρτή πάσα, μία που αξιολογεί την ντρίμπλα και μία που αξιολογεί τον έλεγχο της μπάλας στον αέρα. Όλες οι δοκιμασίες είναι σταθμισμένες και αξιόπιστες. Τα άτομα της κάθε ομάδας δοκιμάστηκαν στην αρχή του προγράμματος και κατόπιν σε κάθε ομάδα εφαρμόστηκε το αντίστοιχο πρόγραμμα προπόνησης, που συνιστά την άμεση και την έμμεση μέθοδο διδασκαλίας και την ολική και μερική μέθοδο εξάσκησης, ενώ στις δύο ομάδες ελέγχου δεν εφαρμόστηκε κανένα εξειδικευμένο πρόγραμμα προπόνησης παρά μόνο το πρόγραμμα της κατασκήνωσης. Στο τέλος της διδασκαλίας διενεργήθηκε η τελική δοκιμασία σε κάθε άτομο. Η αξιολόγηση της επίδρασης των δύο μεθόδων διδασκαλίας και των δύο μεθόδων εξάσκησης έγινε λοιπόν με αντίστοιχες μετρήσεις των επιμέρους εξαρτημένων μεταβλητών σε δύο διαφορετικές πειραματικές συνθήκες (αρχική, τελική) κατά τη διάρκεια εφαρμογής της διδασκαλίας. Για να ελεγχθούν οι υποθέσεις αυτής της εργασίας χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης (one way anova). Επειδή ο αριθμός των ανά δύο συγκρίσεων μεταξύ μέσων όρων είναι μεγάλος χρησιμοποιήθηκε το Tukey HSD test ως έλεγχος πολλαπλών συγκρίσεων στις περιπτώσεις που η ανάλυση διακύμανσης οδηγούσε σε αποτελέσματα στατιστικώς σημαντικά. Οι αναλύσεις έγιναν με στατιστικό λογισμικό SPSS 11. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μεταξύ των δύο μεθόδων διδασκαλίας (άμεση-έμμεση) η άμεση είχε καλύτερα αποτελέσματα σε όλες τις επιμέρους κινητικές δεξιότητες. Ενώ μεταξύ των δύο μεθόδων εξάσκησης (ολική-μερική), η ολική είχε καλύτερα αποτελέσματα σε όλες τις επιμέρους κινητικές δεξιότητες επίσης. Το συμπέρασμα που προκύπτει από αυτή την εργασία είναι ότι ο δάσκαλος θα πρέπει να γνωρίζει όλες τις βασικές μεθόδους διδασκαλίας (άμεση-έμμεση) και εξάσκησης (ολική-μερική) και να μπορεί να τις εφαρμόζει ανάλογα με τους σκοπούς και τις ιδιαιτερότητες του μαθήματος, όταν όμως διδάσκει σε αρχάριους αθλητές τις κινητικές δεξιότητες του ποδοσφαίρου να χρησιμοποιεί κυρίως την άμεση μέθοδο διδασκαλίας γιατί έχει καλύτερα και ταχύτερα αποτελέσματα.