Ενδοθηλιακή λειτουργία και ελαστικότητα αορτής σε υπερτασικούς ασθενείς με υπνική άπνοια

Abstract

We examined the effect of sleep apnea and its cure (CPAP therapy) on aortic elasticity and endothelial function. Specifically, we studied the effect of CPAP on systolic and diastolic blood pressure measurements at the hospital and the 24-hour ambulatory monitoring, Pulse Wave Velocity-PWV, fibrinogen levels, hs-CRP levels, plasma catecholamines and on von Willebrand factor. Twenty-nine patients with sleep apnea (nineteen hypertensive and ten pre-hypertensive) and fifteen healthy subjects were examined i. All participants underwent polysomnography and 24-hour ambulatory blood pressure monitoring. According to the results of the sleep study, if the patients suffered from severe obstructive sleep apnea, they repeated polysomnography a second night, during which they were treated with the CPAP mask and the pressure was titrated. Of the 29 patients subjected to therapeutic application with CPAP, only 13 were to receive treatment with CPAP. These patients repeated the study, after at least 3 months of daily treatment with CPAP at home. Among the groups of controls and patients there was no difference in age (41.41 years controls and 41.66 years patients, p = 0.930). There was a difference in BMI (29,21 ± 4,26 kg/m2 controls and 33 ± 4,78 kg/m2 patients, p = 0.01). The reduction in systolic and diastolic pressure after treatment with CPAP was 7,35 mmHg and 7 mmHg respectively. Our study showed that CPAP reduced systolic and diastolic blood pressure from the first night of application, and the benefits were maintained after 3 months of therapy. We also found that there was a reduction of PWV in the hypertensives group after the first application of CPAP (from 8.81 ± 1.42 m/s to 8,18 ± 1,04 m/s, p = 0.028) but not between the second and third study (from 8,18 ± 1,04 m/s to 7,37 ± 0,98 m/s, p = 0,111). The maximum reduction (or improvement) in PWV was reached in the first application of CPAP and long-term application of therapy maintained the good result. The fibrinogen, hs-CRP, adrenaline and noradrenaline did not appear in our work to be associated with sleep apnea syndrome. It appeared, however, that the patients with hypertension (and pre-hypertensives) and with sleep apnea have higher vonWillebrand factor, which is reduced after treatment with CPAP.

Στην παρούσα μελέτη μελετήθηκε η επίδραση του συνδρόμου υπνικής άπνοιας και της θεραπείας του με μηχάνημα συνεχούς θετικής τελοεκπνευστικής πίεσης (CPAP) στην ελαστικότητα της αορτής και στη λειτουργία του ενδοθηλίου (ινωδογόνο, της CRP, κατεχολαμίνες πλάσματος και παράγοντας von Willebrand). Είκοσι-εννέα ασθενείς με υπνική άπνοια (δέκα-εννέα υπερτασικοί και δέκα προ-υπερτασικοί) και δεκαπέντε υγιείς μάρτυρες, εξετάστηκαν. Όλοι οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε πολυυπνογραφία καθώς και σε 24ωρη καταγραφή της Αρτηριακής Πίεσης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης ύπνου, αν οι ασθενείς έπασχαν από σοβαρό Σύνδρομο Αποφρακτικής Άπνοιας, επαναλάμβαναν της πολυυπνογραφική μελέτη μια δεύτερη νύχτα, στη διάρκεια της οποίας λάμβαναν θεραπεία με τη μάσκα CPAP και τιτλοποιούνταν η θετική πίεση της συσκευής μέχρι να φτάσει τα θεραπευτικά επίπεδα. Από τους 29 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπευτική εφαρμογή με τη μάσκα CPAP, μόνο οι 13 δέχθηκαν να λάβουν τη θεραπεία με CPAP. Οι ασθενείς αυτοί επανακλήθηκαν για επανέλεγχο, μετά από τουλάχιστον 3 μήνες καθημερινής θεραπείας με CPAP κατ’ οίκον. Ανάμεσα στις ομάδες των μαρτύρων και των ασθενών δεν υπήρχε διαφορά όσον αφορά την ηλικία (41,41 έτη οι μάρτυρες και 41,66 έτη οι ασθενείς , p=0.930). Υπήρχε διαφορά όσον αφορά το ΒΜΙ (29,21 ± 4,26 kg/m2 οι μάρτυρες και 33 ± 4,78 kg/m2 οι ασθενείς, p=0.01). Επίσης, δεν υπήρχε διαφορά όσον αφορά τον βαθμό υπνηλίας των ασθενών, όπως αυτός καταγράφεται με την κλίμακα Epworth (6,88 ± 4.12 οι μάρτυρες και 9,21 ± 4,05 οι ασθενείς, p=0.069). Η μείωση της συστολικής και της διαστολικής πίεσης μετά τη θεραπεία με CPAP ήταν 7,35 mmHg και 7 mmHg αντίστοιχα. Η CPAP μείωσε την συστολική και την διαστολική πίεση από το πρώτο βράδυ εφαρμογής της, και το όφελος διατηρήθηκε στην μακροχρόνια θεραπεία με CPAP. Όσον αφορά την ΤΣΚ, βρήκαμε ότι υπήρχε μείωση της ΤΣΚ των υπερτασικών μετά την πρώτη εφαρμογή της CPAP (από 8.81±1.42 m/s σε 8,18±1,04 m/s, p=0.028) αλλά όχι ανάμεσα στην δεύτερη και την τρίτη εξέταση (από 8,18±1,04 m/s σε 7,37±0,98 m/s p=0,111). Υπήρξε η μέγιστη μείωση κατά την πρώτη εφαρμογή της CPAP και η μακροχρόνια εφαρμογή της θεραπείας διατήρησε το αποτέλεσμα. Το ινωδογόνο, η hs-CRP, η αδρεναλίνη και η νοραδρεναλίνη δεν φάνηκε στην εργασία μας να σχετίζονται με το σύνδρομο της υπνικής άπνοιας. Φάνηκε, όμως ότι οι υπερτασικοί ασθενείς (και οι προ-υπερτασικοί) με υπνική άπνοια έχουν υψηλότερα επίπεδα παράγοντα vonWillebrand, τα οποία μειώνονται μετά τη θεραπεία με CPAP.