Μελέτη των επιπέδων επινεφριδιακών ορμονών και συσχέτιση τους με την έκβαση της καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης

Abstract

Aim: During cardiac arrest, catecholamines rise. The aim of the present study was to investigate 1) whether the levels of endogenous catecholamine release are associated with the result of resuscitation 2) there is any association with the pathology of the adrenal glands and 3) to investigate whether the exogenous administration of erythropoietin affects catecholamine release Methods: Twenty pigs were intubated and instrumented. Ventricular fibrillation was induced and remained untreated for 8 minutes. The animals were resuscitated according to the guidelines. Bloods were drawn throughout the experiment. Animals that achieved spontaneous circulation were monitored for 48 hours and the adrenal glands were removed after euthanasia.Results-Conclusions: Erythropoietin administration significantly affected some hormones. A statistical significant difference was noted for adrenaline (p=0.034) and cortisol (p<0.001) but not for nor-adrenaline (p=0.211) between groups, as well as the association between groups for all the phases of the experiment for adrenaline (p=0.037) and cortisol (p=0.017), but not for nor-adrenaline (p=0.140). High endogenous cortisol is associated with return of spontaneous circulation but not with a favourable neurological outcome. Erythropoetin increases the rate of return of spontaneous circulation, reduces the adverse effects of adrenaline increases 48 hour survival and reduces histologically the injury in the adrenal glands.

Αντικείμενο-στόχος: Κατά τη διάρκεια της καρδιακής ανακοπής παρατηρείται αύξηση των κατεχολαμινών.Σκοπός αυτής της μελέτης είναι 1) να διερευνηθεί αν τα επίπεδα των ενδογενώς παραγομένων κατεχολαμινών σχετίζονται με το αποτέλεσμα της αναζωογόνησης 2) με την τελική ιστοπαθολογική βλάβη των επινεφριδίων 3)να διερευνηθεί αν η εξωγενής χορήγηση ερυθροποιητίνης επηρεάζει τις κατεχολαμίνες Μεθοδολογία: Είκοσι χοίροι διασωληνώθηκαν , έγινε καθετηριασμός των κεντρικών αγγείων και προκλήθηκε κοιλιακή μαρμαρυγή, η οποία παρέμεινε αθεράπευτη για 8 λεπτά. Τα ζώα αναζωογονήθηκαν σύμφωνα με τις κατευθυντήριες οδηγίες. Αιμοληψίες πραγματοποιήθηκαν καθόλη τη διάρκεια του πειράματος. Όσα ζώα αναζωογονήθηκαν παρακολουθήθηκαν για 48 ώρες στο τέλος των οποίων έγινε λήψη επινεφριδίων.Αποτελέσματα-Συμπεράσματα: Η χορήγηση ερυθροποιητίνης επηρέασε σημαντικά σχεδόν όλες τις εξεταζόμενες ορμόνες. Υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά για την αδρεναλίνη (p=0.034) και την κορτιζόλη (p<0.001) αλλά όχι για την νοραδρεναλίνη (p=0.211) μεταξύ των ομάδων, καθώς και κατά την αλληλεπίδραση των ομάδων με τις φάσεις της μελέτης για τις ίδιες παραμέτρους (p=0.037) για την αδρεναλίνη και για την κορτιζόλη (p=0.017) ενώ δεν διαπιστώθηκε στις επιμέρους ομάδες για την νοραδρεναλίνη (p=0.140) Η κορτιζόλη σχετίζεται με ανάκτηση της αυτόματης κυκλοφορίας, αλλά όχι με καλή νευρολογική έκβαση. Η ερυθροποιητίνη αυξάνει το ποσοστό ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, μειώνει την αρνητική δράση της αδρεναλίνης, αυξάνει επιβίωση στο 48ωρο, μειώνει την ιστική επινεφριδιακή βλάβη.