Μελέτη της οδού μεταγωγής σήματος του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα σε ασθενείς με βασικού τύπου καρκίνου του μαστού

Abstract

The aim of this study was to investigate the overall survival (Overall Survival) and Disease Free Survival (Disease Free Survival) of patients receiving intensive sequential adjuvant chemotherapy. Furthermore we evaluate the expression of EGFR/PI3K/AKT/mTOR pathway in combination with PTEN in the subgroup of patients with triple negative (ΤΝ) immunophenotype. One hundred thirty one patients with operable high risk breast cancer, received additional intensive sequential chemotherapy with or without paclitaxel from a randomized study were not investigated. Among these patients, EGFR was successfully evaluated in 129 patients, p-mTOR on 127, PTEN in 120, the p-Akt308 in 119, and p-Akt473 in 119 tumors. The HER2 gene status has also been evaluated with FISH. The immunohistochemical subtypes were further identified based on HER2 protein expression and Ki67 (eg, Luminal B tumors were classified as HER2 and/or Ki67 positive). The mRNA expression of ESR1, PgR and HER2 genes were also assessed by qRT-PCR. Of the tumors examined, 26% were Luminal A, 40.5% Luminal B, 12% Luminal-HER2, 8% HER2-positive, 13% TN and 9% BT. The percentage of patients who were disease free for 5 years for each group was: 81.4% for Luminal A, 75.8% for Luminal B, 65.3% for Luminal-HER2, 68.6% for HER2-positive, 62.1% for TN, and 62.9% for the BT group. Regarding the 5-year survival for these groups it was 89.9%, 88.7%, 84.2%, 84.8%, 73% and 73.7%, respectively. The molecular subtypes Luminal A and Luminal B had a statistically better DFS than other molecular subgroups, followed by the HER2-positive, Luminal-HER2 and TN. Patients with TN phenotype had worse OS compared with all other subtypes. The mean duration of follow up was 104.8 months. Furthermore, the present study investigated the pathway PI3K/AKT/ mTOR in ΤΝ breast cancers from paraffin blocks, collected on behalf of the studies HE 10/97 and HE 10/00. We illustrated that the pathway is activated in the majority of ΤΝ tumors of our study. The expression of markers EGFR, p-Akt308, p-Akt474 (nuclear and cytoplasmic and combined) and p-mTOR differed significantly between the TN tumours with high Ki67 and those with low Ki67. Our observation suggests that there are different subtypes among the ΤΝ breast cancers. It is noted that after multivariate analysis, the stated three subtypes had on increased risk of recurrence and death compared with the subtype tumours Luminal A tumors. Patients treated with paclitaxel did not obtain any benefit, even when the four subtypes were analysed separately. In conclusion, our study is the first that examined the EGFR/PI3K/AKT/ mTOR pathway in combination with PTEN in patients with triple negative breast cancer who received intensive, sequential, adjuvant chemotherapy. We showed that the pathway is activated in the vast majority of ΤΝ breast cancers. Furthermore we showed that expression of EGFR, p-mTOR, p-Akt308 and p-Akt473 differed significantly between the ΤΝ tumours with high and low Ki67. None of the above biomarkers had prognostic or predictive value.

κοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της συνολικής επιβίωσης (ΣΕ) και της ελεύθερης υποτροπής επιβίωσης (ΕΥΕ) σε ασθενείς που έλαβαν εντατικοποιημένη, διαδοχική επικουρική χημειοθεραπεία, αλλά κυρίως η αξιολόγηση της έκφρασης του EGFR/PI3K/AKT/mTOR μονοπατιού, σε συνδυασμό με το PTEN στην υποομάδα των ασθενών με τριπλά αρνητικό (ΤΝ) ανοσοφαινότυπο. Εκατόν τριάντα ένας ασθενείς με χειρουργήσιμο καρκίνο μαστού υψηλού κινδύνου έλαβαν συμπληρωματική εντατικοποιημένη διαδοχική χημειο¬θεραπεία, με ή χωρίς πακλιταξέλη, στα πλαίσια τυχαιοποιημένης μελέτης. Το EGFR αξιολογήθηκε με επιτυχία σε 129, το p-mTOR σε 127, το PTEN σε 120, το p-Akt308 σε 119, και το p-Akt473 σε 119 περιπτώσεις. O αριθμός των αντιγράφων του γονιδίου HER2 διερευνήθηκε, επίσης, με την τεχνική FISH. O ανοσοϊστοχημικός υπότυπος αυλικού τύπου ταξινομήθηκε περαιτέρω με βάση την έκφραση των πρωτεϊνών HER2 και Ki67. Επιπρόσθετα έγινε μελέτη της έκφρασης του mRNA των ESR1, PgR και HER2 γονιδίων με qRT-PCR. Από τους όγκους που εξετάστηκαν, 26% ήταν Luminal A, 40.5% Luminal B, 12% Luminal-HER2, 8% HER2-θετικοί, 13% ΤΝ και 9% BT. Το ποσοστό των ασθενών που ήταν στην πενταετία ΕΥΕ για κάθε ομάδα ήταν: 81.4% για τη Luminal A, 75.8% για τη Luminal B, 65.3% για τη Luminal-HER2, 68.6% για τη HER2-θετική, 62.1% για την TN, και 62.9% για την BT ομάδα. Όσον αφορά την 5ετή επιβίωση, ήταν 89.9%, 88.7%, 84.2%, 84.8%, 73% και 73.7%, αντίστοιχα. Oι μοριακοί υπότυποι Luminal A και Luminal B είχαν στατιστικά καλύτερη ΕΥΕ από τους υπόλοιπους, ακολουθούμενοι από τους HER2-θετικούς, Luminal-HER2 και TN. Oι ασθενείς με φαινότυπο TN είχαν τη χειρότερη ΣΕ σε σχέση με όλους τους άλλους υποτύπους. Η μέση διάρκεια παρακολούθησης των ασθενών ήταν 104.8 μήνες. Η έκφραση των δεικτών EGFR, p-Akt308, p-Akt473 και του p-mTOR διέφερε στατιστικά σημαντικά μεταξύ των ΤΝ όγκων με υψηλό Ki67, και εκείνων με χαμηλό Ki67. Η παρατήρησή μας αυτή αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο ότι υπάρχουν πιθανότατα διαφορετικοί υπότυποι μεταξύ των ΤΝ καρκίνων του μαστού. Σημειώνεται ότι, μετά από πολυπαραγοντική ανάλυση, οι αναφερόμενοι τρεις υπότυποι (HER2-θετικοί, Luminal-HER2 και TN) είχαν αυξημένο κίνδυνο υποτροπής και θανάτου, συγκριτικά με τους όγκους υποτύπου Luminal A. Oι ασθενείς που έλαβαν πακλιταξέλη δεν απεκόμισαν όφελος, ακόμη και όταν αναλύθηκαν οι τέσσερις υπότυποι ξεχωριστά. Η έκφραση των γονιδίων του ER και PgR υποδοχέα, καθώς και του HER2 εκτιμήθηκε με ιεραρχική ομαδοποίηση χωρίς επίβλεψη των επιπέδων του mRNA, εφαρμόζοντας qRT-PCR. Oι ομάδες των ασθενών που προέκυψαν ήταν συγκρίσιμες με αυτές που ταυτοποιήθηκαν με βάση την ανοσοϊστοχημεία. Συμπερασματικά, η μελέτη μας είναι η πρώτη η οποία εξέτασε το EGFR/PI3K/AKT/mTOR μονοπάτι, σε συνδυασμό με το PTEN, σε ασθενείς με TN καρκίνο μαστού που έλαβαν εντατικοποιημένη, διαδοχική επικουρική χημειοθεραπεία. Παρατηρήσαμε ότι το μονοπάτι είναι ενεργοποιημένο στη μεγάλη πλειοψηφία των TN καρκίνων μαστού. Επιπλέον δείξαμε ότι η έκφραση του EGFR, p-mTOR, p-Akt και p-Akt διέφερε σημαντικά μεταξύ των TN όγκων με υψηλό και χαμηλό Ki67. Το μονοπάτι φαίνεται ότι είναι ενεργοποιημένο στη μεγάλη πλειοψηφία των TN όγκων με υψηλό Ki67, σε αντίθεση με τους TN όγκους με χαμηλό Ki67. Κανένας από τους παραπάνω βιοδείκτες δεν είχε προγνωστική ή προβλεπτική αξία.