Η επίδραση του σεβοφλουρανίου και δεσφλουρανίου στην εγκεφαλική οξυμετρία: κλινική μελέτη

Abstract

We studied the effect of sevoflurane and desflurane on regional cerebral oxygenation (rSO2). Twenty-two patients undergoing abdominal hysterectomy received sevoflurane and desflurane for 15 min each and 30 min apart under steady-state conditions in a randomized, crossover manner to maintain a bispectral index (BIS) of 40-50. In another 22 patients undergoing the same anesthesia and surgery BIS was maintained at 20-30. During the 15-min administration of each anesthetic and steady - state conditions rSO2, BIS, inspired and end-tidal anesthetic concentrations, end - tidal CO2, Spo2, systolic and diastolic blood pressures, and heart rate were recorded every 3 min. The rSO2 did not differ between sevoflurane and desflurane when BIS values were maintained between 40-50 or 20-30. The MACBIS values required to maintain BIS at 40-50 and at 20-30 were 1.0 versus 1,2 ( P=0,004 ) and 1,6 versus 1,8 ( P<0,001 ) for desflurane and sevoflurane respectively. Higher rSO2 values were obtained by 1,6 MAC ( 71 ±_13 ) than by 1 MAC of desflurane ( 66 ± 10; P<0,001 ) and by 1,8 MAC ( 72 ± 11 ) than by 1,2 MAC of sevoflurane (66±13;P<0,001). In conclusion, equipotent concentrations of desflurane or sevoflurane in terms of BIS are associated with similar rSO2 values, but larger anesthetic concentrations of both anesthetics increased the rSO2 values.

Μελετήσαμε την επίδραση του Σεβοφλουρανίου και του Δεσφλουρανίου πάνω στον περιοχικό κορεσμό του εγκεφάλου σε οξυγόνο (rSO2). Για τη μελέτη αυτή χρειάστηκαν δύο ομάδες ασθενών των είκοσι δύο ατόμων, οι οποίες υποβλήθηκαν στο ίδιο χειρουργείο (εκλεκτική επέμβαση κοιλιακής ολικής υστερεκτομής) λαμβάνοντας την ίδια αναισθησία. Και οι δύο ομάδες έλαβαν διαδοχικά με τρόπο τυχαιοποιημένο Σεβοφλουράνιο και Δεσφλουράνιο. Όταν επιτυγχανόταν εξισορρόπηση μεταξύ της εισπνεόμενης και της τελοεκπνευστικής συγκέντρωσης του πρώτου πτητικού αναισθητικού και για το BIS τιμές μεταξύ 40-50 και 20-30 (για τη δεύτερη ομάδα) αντίστοιχα, καταγράφονταν κάθε 3min για χρονικό διάστημα 15min ο περιοχικός κορεσμός σε οξυγόνο του εγκεφάλου (rSO2), το BIS, η εισπνεόμενη και τελοεκπνευστική συγκέντρωση των αναισθητικών παραγόντων, το τελοεκπνευστικό CO2, το SpO2, η συστολική και διαστολική αρτηριακή πίεση και η καρδιακή συχνότητα. Στη συνέχεια αντικαθιστόνταν το πρώτο αναισθητικό από το δεύτερο. Μετά από 30min χορήγηση, χρόνο απαραίτητο για εξισορρόπηση του δεύτερου αναισθητικού παράγοντα, ακολουθούσε καταγραφή εκ νέου κάθε 3min και για 15min των παραπάνω παραμέτρων. Η rSO2 δε διέφερε ανάμεσα στο σεβοφλουράνιο και δεσφλουράνιο, όταν οι τιμές BIS διατηρούνταν μεταξύ 40-50 ή 20-30. Οι τιμές MACBIS που απαιτούνταν για να διατηρηθεί το BIS 40-50 και 20-30 ήταν 1,0 έναντι 1,2 (P=0,004) και 1,6 έναντι 1,8 (P<0,001) για Δεσφλουράνιο και Σεβοφλουράνιο αντίστοιχα. Ψηλότερες τιμές rSO2 λαμβάνονταν από 1,6 MAC (71 ± 13) μάλλον παρά 1 MAC του Δεσφλουρανίου (66 ± 10: P<0,001) και από 1,8 MAC (72 ± 11) μάλλον παρά 1,2 MAC του Σεβοφλουρανίου (66 ± 13 : P<0,001). Εν κατακλείδι, ισόποσες συγκεντρώσεις των δύο αερίων όσον αφορά τον διφασματικό δείκτη (BIS) σχετίζονται με παρόμοιες τιμές περιοχικού κορεσμού σε οξυγόνο του εγκεφάλου (rSO2), αλλά μεγαλύτερες αναισθητικές συγκεντρώσεις και από τα δύο αέρια σχετίζονται με αύξηση των τιμών της rSO2.