Είναι απαραίτητη η εγκεφαλική οξυμετρία σε ασθενείς που υποβάλλονται σε ορθοπαιδικές επεμβάσεις αποκατάστασης καταγμάτων κάτω ακρών;: Ποιος ο ρόλος της στην πρόληψη πρόκλησης εγκεφαλικής υποξίας και την εμφάνιση νευρογνωσιακών διαταραχών;

Abstract

Aim: This study was conducted to evaluate baseline rSO2 values, identify factors that could potentially influence them, evaluate perioperative and postoperative changes in rSO2 values and validate whether monitoring rSO2 values is needed in patients with hip fractures. Methods: This is a prospective observational study on 69 patients. Data were collected on factors potentially related to baseline rSO2 values. Collected and stored data referred to rSO2 values from baseline until early postoperative period, MMSE score preoperatively and 7 days postoperatively, appearance of postoperative excitation or confusion and their pharmaceutical treatment, as well as to the type of anesthesia. Data were analyzed with student’s t test, Pearson correlation and multiple regression analysis as appropriate. Results: The mean age of our patients is 74 ±13 years. A significant correlation between baseline rSO2 L and baseline rSO2 R values (r=0,852, p<0,001) was observed. Mean baseline rSO2 L was 60 ± 10. The percentage of the patients with baseline rSO2 < 55 was 31, 9%. Baseline rSO2 has a positive correlation with hematocrit (r=0,50 , p<0,001) and SpO2 (r= 0,587 , p<0,001) and a negative correlation with ASA (r=-0,42, p<0,001) and age (r=-0,39, p=0,001). From regression analysis resulted that SpO2 is responsible for the 35 % of the variance on baseline rSO2 values (R2=0,35) and preoperative hematocrit for the 23% (R2= 0,23). Age, hematocrit and ASA together are responsible for the 39% of the variance on baseline rSO2 values (R2=0,39). SpO2 together with hematocrit and age can predict the 55% (R2=0,55) of the baseline rSO2 values. No difference was observed on rSO2 values between patients that underwent general or regional anesthesia. rSO2 values were significantly improved on every measurement during and after surgery. Cerebral desaturations had the 40 % of the patients. There was no correlation between low rSO2 values and hospital stay, but patients with baseline rSO2 <55% needed more medicine to treat their postoperative excitation. Conclusion: The high percentage of low baseline rSO2 values and desaturations as well as the correlation between rSO2 values and pharmaceutical treatment for the postoperative excitation or confusion, indicates the need of these patients to be assessed with cerebral oximetry monitoring. The baseline rSO2 values can be predicted in high percentage by the patient’s age, hematocrit, SpO2 and ASA classification. More and larger studies are needed to define the usefulness of cerebral oximetry in this group of patients with hip fractures and also whether this monitoring can contribute to a better preoperative preparation

Σκοπός: Αυτή η μελέτη διεξήχθη για να εκτιμήσει τις βασικές τιμές του rSO2, να προσδιορίσει παράγοντες που μπορούν να τις επηρεάσουν, να μελετήσει διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές μεταβολές της εγκεφαλικής οξυμετρίας και να απαντήσουμε στο κατά πόσο κρίνεται απαραίτητη η χρήση εγκεφαλικής οξυμετρίας στην ομάδα ασθενών με κατάγματα ισχίου. Μέθοδος: Πρόκειται για μια προοπτική μελέτη παρατήρησης σε 69 ασθενείς. Συλλέχθηκαν δεδομένα πάνω σε παράγοντες δυνητικά σχετιζόμενους με τις βασικές τιμές rSO2. Έγινε καταγραφή του rSO2 από τις βασικές τιμές μέχρι και την άμεση μετεγχειρητική πορεία, του MMSE προεγχειρητικά και 7 μέρες μετεγχειρητικά, της μετεγχειρητικής σύγχυσης και διέγερσης και της φαρμακευτικής αντιμετώπισής τους, όπως και το είδος της αναισθησίας. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του student’s t test, τη συσχέτιση Pearson και την πολλαπλή ανάλυση παλινδρόμησης. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών μας ήταν 74 ± 13 έτη. Μεταξύ baseline rSO2 L και rSO2 R παρατηρήθηκε σημαντική συσχέτιση ( r=0,852, p<0,001). Οι μέσες τιμές του rSO2 L είναι 60 ± 10. Το ποσοστό των ασθενών με baseline rSO2 < 55 ήταν 31,9%. Παρατηρήθηκε θετική σχέση του baseline rSO2 με τον αιματοκρίτη (r=0,50 , p<0,001) και το SpO2 (r= 0,587, p<0,001). Αρνητική συσχέτιση βρέθηκε με την ταξινόμηση κινδύνου κατά ASA (r=-0,42 , p<0,001) και την ηλικία (r=-0,39, p=0,001). Από την ανάλυση παλινδρόμησης προκύπτει ότι το SpO2 είναι υπεύθυνο για το 35 % της διακύμανσης των τιμών του baseline rSO2 L (R2=0,35), ο αιματοκρίτης για το 23 % (R2=0,23). Η ηλικία, ο αιματοκρίτης και η κατάταξη ASA είναι υπεύθυνοι για το 39 % της διακύμανσης των τιμών του baseline rSO2 (R2=0,39). Το SpO2, η αιμοσφαιρίνη και η ηλικία ευθύνονται για το 55% (R2=0,55) της διακύμανσης του baseline rSO2. Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στις τιμές του rSO2 μεταξύ των ασθενών που έλαβαν γενική ή περιοχική αναισθησία. Οι τιμές του rSO2 ήταν σημαντικά βελτιωμένες στα σημεία μέτρησης και μετεγχειρητικά. Εγκεφαλικοί αποκορεσμοί παρουσιάστηκαν στο 40 % των ασθενών. Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση μεταξύ χαμηλών τιμών rSO2 και παραμονής στο νοσοκομείο, όμως oι ασθενείς με baseline rSO2 <55% χρειάστηκαν μεγαλύτερο αριθμό φαρμάκων για την αντιμετώπιση της μετεγχειρητικής διέγερσης. Συμπέρασμα: Το υψηλό ποσοστό χαμηλών τιμών baseline rSO2 και αποκορεσμών, όπως και η σχέση μεταξύ των τιμών της εγκεφαλικής οξυμετρίας και της φαρμακευτικής αντιμετώπισης της μετεγχειρητικής σύγχυσης και διέγερσης, υποδεικνύει την αναγκαιότητα παρακολούθησης των ασθενών αυτών με τη μέθοδο αυτή. Περισσότερες μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό ασθενών είναι απαραίτητες για να καθοριστεί αφενός μεν η χρησιμότητα της εγκεφαλικής οξυμετρίας στην ομάδα ασθενών με κατάγματα ισχίου, αφετέρου εάν η μέθοδος αυτή μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη προεγχειρητική προετοιμασία.