Η φαρμακοκινητική της κλαριθρομυκίνης στον προστατικό ιστό

Abstract

Purpose: We studied the pharmacokinetics of orally administrated clarithromycin in prostatic tissue to define its role in the treatment of chronic abacterial prostatitis caused by intracellular pathogens. Materials and methods: A total of 45 men receiving 3 oral doses of 750 mg. of clarithromycin at 12-hour intervals underwent suprapubic prostatectomy for benign prostate hyperplasia 4, 5, 6 and 7 hours after the last drug dose, respectively. Concentrations were determined in the prostate tissue and in plasma by an agar diffusion assay. Results: A mean peak level of clarithromycin of 3.22 and 3.08 μg./gm. Of tissue was achieved 4 hours after the third drug dose at the center and periphery of the adenoma, respectively. Tissue levels remained statistically superior to plasma levels at all intervals. Conclusions: The oral administration of clarithromycin achieved a prostate level much higher than the minimal inhibitory concentration of clarithromycin for the intracellular pathogens of chronic prostatitis. Thus, clarithromycin may be considered a candidate for treating chronic abacterial prostatitis.

Σκοπός: Μελετήθηκε η φαρμακοκινητική της από του στόματος χορήγησης κλαριθρομυκίνης στον προστατικό ιστό, με σκοπό να καθορισθεί η θέση της στη θεραπεία της χρόνιας αβακτηριακής προστατίτιδας, η οποία οφείλεται σε ενδοκυττάρια παθογόνα. Υλικό και Μέθοδος: Σαράντα πέντε άνδρες έλαβαν από του στόματος 3 δόσεις των 750mg κλαριθρομυκίνης ανά 12ωρο και υποβλήθηκαν σε υπερηβική προστατεκτομή για καλοήθη υπερπλασία 4, 5, 6 και 7 ώρες μετά την τελευταία δόση. Οι συγκεντρώσεις του φαρμάκου υπολογίσθηκαν στον προστατικό ιστό και στο πλάσμα με μικροβιολογική μέθοδο. Αποτελέσματα: Η μεγαλύτερη συγκέντρωση της κλαριθρομυκίνης ίση με 3.22 και 3.08 μg/g ανευρέθηκε στο κέντρο και στην περιφέρεια του αδενώματος αντίστοιχα, 4 ώρες μετά την τρίτη δόση του φαρμάκου. Τα επίπεδα του φαρμάκου στον ιστό παρέμειναν μεγαλύτερα από αυτά του πλάσματος σ’όλα τα χρονικά διαστήματα μελέτης. Συμπεράσματα: Συμπεραίνεται ότι η από του στόματος χορήγηση κλαριθρομυκίνης συνοδεύεται από συγκεντρώσεις της στον προστατικό ιστό υψηλότερες από τις ΕΑΠς για τα ενδοκυττάρια παθογόνα της χρόνιας προστατίτιδας. Κατά συνέπεια η κλαριθρομυκίνη μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη για τη θεραπεία της χρόνιας αβακτηριακής προστατίτιδας.