Περίληψη
Σε άτομα με διαφορετική καθημερινή σωματική δραστηριότητα προσδιορίστηκαν στο πλάσμα του αίματος, μιάμιση ώρα μετά την έναρξη της οξείας μέγιστης επιτρεπόμενης κόπωσης, οι μεταβολές στη συγκέντρωση των παραγόντων της ινωδόλυσης t-PA και PAI-1. Χρησιμοποιήθηκαν 116 υγιείς εθελοντές (11 γυναίκες και 105 άνδρες), ηλικίας 25-63 ετών, που ταξινομήθηκαν σε τέσσερις ομάδες με μόνο κριτήριο την καθημερινή σωματική δραστηριότητά τους. Η ομάδα Α αποτελούνταν από 22 άτομα με έντονη καθημερινή ισοτονική άσκηση, η ομάδα Β από 59 άτομα με καθημερινή καθιστική ζωή, η ομάδα Γ από 19 άτομα με έντονη καθημερινή ισομετρική σωματική άσκηση και η ομάδα Δ από 16 άτομα με έντονη καθημερινή ισοτονική σωματική άσκηση, που όμως διακόπηκε τρεις μήνες πριν τη συμμετοχή τους στην έρευνα. Από κάθε εθελοντή έγιναν δύο δειγματοληψίες αίματος. η καθεμιά ανάμεσα στη 10η και στη 12η ώρα δύο συνεχόμενων 24ώρων. Στη διάρκεια του 5ώρου που προηγούνταν της αιμοληψίας, ο εθελοντής διατελούσε σε νηστεία, με εξαίρεση την ικαν ...
Σε άτομα με διαφορετική καθημερινή σωματική δραστηριότητα προσδιορίστηκαν στο πλάσμα του αίματος, μιάμιση ώρα μετά την έναρξη της οξείας μέγιστης επιτρεπόμενης κόπωσης, οι μεταβολές στη συγκέντρωση των παραγόντων της ινωδόλυσης t-PA και PAI-1. Χρησιμοποιήθηκαν 116 υγιείς εθελοντές (11 γυναίκες και 105 άνδρες), ηλικίας 25-63 ετών, που ταξινομήθηκαν σε τέσσερις ομάδες με μόνο κριτήριο την καθημερινή σωματική δραστηριότητά τους. Η ομάδα Α αποτελούνταν από 22 άτομα με έντονη καθημερινή ισοτονική άσκηση, η ομάδα Β από 59 άτομα με καθημερινή καθιστική ζωή, η ομάδα Γ από 19 άτομα με έντονη καθημερινή ισομετρική σωματική άσκηση και η ομάδα Δ από 16 άτομα με έντονη καθημερινή ισοτονική σωματική άσκηση, που όμως διακόπηκε τρεις μήνες πριν τη συμμετοχή τους στην έρευνα. Από κάθε εθελοντή έγιναν δύο δειγματοληψίες αίματος. η καθεμιά ανάμεσα στη 10η και στη 12η ώρα δύο συνεχόμενων 24ώρων. Στη διάρκεια του 5ώρου που προηγούνταν της αιμοληψίας, ο εθελοντής διατελούσε σε νηστεία, με εξαίρεση την ικανοποίηση ακόμα και της ελάχιστης δίψας. Στη διάρκεια του 3ωρου που προηγούνταν της αιμοληψίας το άτομο διατελούσε σε κατάσταση σωματικής ηρεμίας, με εξαίρεση τη διάρκεια της δοκιμασίας κόπωσης. Μιάμιση ώρα πριν τη δεύτερη αιμοληψία το άτομο υποβαλλόταν σε ελεγχόμενη δοκιμασία κόπωσης, όπως προβλέπεται από το πρωτόκολλο Bruce. Στο πλάσμα των παραπάνω δειγμάτων αίματος έγινε με την ανοσοενζυμική μέθοδο ELISA ποσοτικός προσδιορισμός του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου ιστικού τύπου (t-PA) και του αδρανοποιητή του ενεργοποιητή του πλασμινογόνου τύπου 1 (PAI-1). Από τις παραπάνω τέσσερις ομάδες 21 άτομα, που βρέθηκαν να διαθέτουν PAI-1 περισσότερο από 50 ng/ml στο πλάσμα του αίματος της πρώτης δειγματοληψίας, εξαιρέθηκαν και αποτέλεσαν την ομάδα Ε. Τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής δείχνουν ότι η ηλικία (έτη) των εθελοντών, η διάρκεια (min:sec) της δοκιμασίας κόπωσης και η συγκέντρωση (ng/ml πλάσματος αίματος) του ολικού t-PA και του ολικού PAI-1 22,5 ώρες πριν και 1,5 ώρα μετά την έναρξη της δοκιμασίας κόπωσης είχαν τις ακόλουθες αντίστοιχες τιμές (means±SEM) Ομάδα Α Ηλικία: 39±3, Κόπωση: 14:29±0:28, t-PA: 8,50±0,85 και 7,85±0,93 και PAI-1: 14,61±1,03 και 13,23±1,19. Ομάδα Β Ηλικία: 41±1, Κόπωση: 11:48±0:16, t-PA: 14,08±0,80 και 14,99±1,05 και PAI-1: 29,18±1,27 και 47,60±2,40. Ομάδα Γ Ηλικία: 35±2, Κόπωση: 12:00±0:33, t-PA: 11,31±1,20 και 14,68±1,31 και PAI-1: 27,99±1,77 και 34,34±3,27. Ομάδα Δ Ηλικία: 37±3, Κόπωση: 14:33±0:29, t-PA: 13,09±1,17 και 13,62±1,28 και PAI-1: 29,28±1,32 και 28,99±2,01. Ομάδα Ε Ηλικία: 33±1, Κόπωση: 11:20±0:27, t-PA: 12,94±1,05 και 15,25±1,33 και PAI-1: 59,99±1,09 και 38,57±2,99. Από τη στατιστική ανάλυση των παραπάνω αποτελεσμάτων προκύπτει ότι : Τόσο πριν, όσο κυρίως μετά τη δοκιμασία κόπωσης, η συγκέντρωση στο αίμα, τόσο του ολικού t-PA, όσο και του ολικού PAI-1 ήταν πολύ μικρότερη στην ομάδα Α σε σύγκριση προς τις άλλες ομάδες. Η διάρκεια της δοκιμασίας κόπωσης ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στις ομάδες Α και Δ από εκείνη που παρατηρήθηκε στις ομάδες Β, Γ και Ε. Οι μεταβολές που προκάλεσε η δοκιμασία κόπωσης στη συγκέντρωση του t-PA ήταν σε όλες τις ομάδες και ηλικίες μη σημαντικές. Στη συγκέντρωση του PAI-1 η δοκιμασία κόπωσης δεν προκάλεσε σημαντικές μεταβολές στις ομάδες Α και Δ, ενώ προκάλεσε σημαντική αύξηση στην ομάδα Β, σημαντική πτώση στην ομάδα Ε και τάση αύξησης στην ομάδα Γ. Αναφορικά με την ηλικία, σημαντική μεταβολή (αύξηση) παρατηρήθηκε μόνο στα άτομα ηλικίας 41-55 ετών. Ανάμεσα στη διάρκεια της δοκιμασίας κόπωσης και τόσο στην ηλικία των εθελοντών, όσο και στη συγκέντρωση του PAI-1 υπήρχε αρνητική σχέση και ανάμεσα στη συγκέντρωση του t-PA και σε εκείνη του PAI-1 υπήρχε θετική σχέση. Το κυριότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι, στα άτομα που καθημερινά ασκούνται ισοτονικά, σε αντίθεση με αυτά που διάγουν καθιστική ζωή ή ασκούνται ισομετρικά, η συγκέντρωση του PAI-1 παραμένει ανεπηρέαστη από την οξεία μέγιστη επιτρεπόμενη σωματική κόπωση που συνέβη πριν από περίπου μιάμιση ώρα. Η ευεργετική αυτή επίδραση της ισοτονικής αυτής άσκησης διαρκεί για τουλάχιστο τρεις μήνες μετά τη διακοπή της.
περισσότερα
Περίληψη σε άλλη γλώσσα
The effect of dissimilar daily physical activity on plasma t-PA and PAI-1 concentrations an hour and a half after the beginning of the acute maximal exercise test was studied in healthy adults. A total of 116 volunteers (11 women, 105 men), 25-63 years old, were classified in four groups according to their daily physical activity. Group A consisted of 22 subjects taking daily intense isotonic physical exercise, group B of 59 subjects living a sedentary life, group C of 19 subjects taking daily intense isometric physical exercise and group D consisted of 16 subjects taking daily an intense isotonic physical exercise, however stopped since three months. Two samples of blood were withdrawn from the median basilic vein, each of them between 10th and 12th hour of two successive days. During the five hours preceding the blood samplings and with the only exception of satisfaction of any thirst, the volunteer was fasting. During the three hours preceding the blood samplings, except during the ...
The effect of dissimilar daily physical activity on plasma t-PA and PAI-1 concentrations an hour and a half after the beginning of the acute maximal exercise test was studied in healthy adults. A total of 116 volunteers (11 women, 105 men), 25-63 years old, were classified in four groups according to their daily physical activity. Group A consisted of 22 subjects taking daily intense isotonic physical exercise, group B of 59 subjects living a sedentary life, group C of 19 subjects taking daily intense isometric physical exercise and group D consisted of 16 subjects taking daily an intense isotonic physical exercise, however stopped since three months. Two samples of blood were withdrawn from the median basilic vein, each of them between 10th and 12th hour of two successive days. During the five hours preceding the blood samplings and with the only exception of satisfaction of any thirst, the volunteer was fasting. During the three hours preceding the blood samplings, except during the span of the exercise test, the volunteer was at test. The volunteer was subjected to exercise test according to the Bruce’s protocol one hour and a half before the second blood sampling. For the determination of the blood plasma t-PA and PAI-1 concentrations the method of ELISA was used. From the above 116 volunteers 21 persons containing in the plasma of the first blood sample PAI-1 more than 50 ng/ml, were excluded from their groups and they consisted the special group E. The results show that the age of the volunteers (years), the duration of the exercise test (min:sec), and the concentration of the total t-PA and PAI-1 (ng/ml of blood plasma) 22.5 hours before and 1.5 hour after the beginning of this test had the following respective values (means±SEM): Group A Age: 39±3, Duration: 14:29±0:28, t-PA: 8.50±0.85 and 7.85±0.93, and PAI-1: 14.61±1.03 and 13.23±1.19 Group B Age: 41±1, Duration: 11:48±0:16, t-PA: 14.08±0.80 and 14.99±1.05, and PAI-1: 29.18±1.27 and 47.60±2.40 Group C Age: 35±2, Duration: 12:00±0:33, t-PA: 11.31±1.20 and 14.68±1.31, and PAI-1: 27.99±1.77 and 34.34±3.27 Group D Age: 37±3, Duration: 14:33±0:29, t-PA: 13.09±1.17 and 13.62±1.28, and PAI-1: 29.28±1.32 and 28.99±2.01 Group E Age: 33±1, Duration: 11:20±0:27, t-PA: 12.94±1.05 and 15.25±1.33, and PAI-1: 59.99±1.09 and 38.57±2.99. The statistical analysis of the above results indicates that: Both before and mainly after the exercise test, the blood plasma concentration of the total t-PA and PAI-1 was significantly lower in the group A than in the other groups. The duration of the exercise test was significantly greater in groups A and D than in groups B, C and E. The concentration of the t-PA in all the five groups and ages was no significantly changed by the exercise test. The concentration of PAI-1 in groups A and D was not significantly changed by the exercise test, while in group B it was significantly increased, in group E significantly decreased and in group C it showed a tendency to increase. In connection with the age a significant change (increase) in the PAI-1 concentration was noticed only in the subjects between 41 and 55 years. Between the duration of the exercise test and either the age of the volunteers or the concentration of the PAI-1 there was a negative correlation, while between the concentration of the t-PA and the PAI-1 there was a positive one. The principal conclusion is that, in persons taking daily an intense isotonic physical exercise, by the contrast with persons living a sedentary life or taking an intense daily isometric exercise, the blood plasma PAI-1 concentration remains unchanged at one and a half hour after an acute maximal physical exercise. This beneficial effect of this isotonic exercise lasts for at least three months.
περισσότερα