Κλινική και Υπολογιστική μελέτη της εξέλιξης της αιμοδυναμικής συμπεριφοράς των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής

Abstract

Στην ερευνητική μας προσπάθεια δόθηκε εξ’ αρχής έμφαση στην μελέτη της επίδρασης του ενδοαυλικού θρόμβου στις τιμές της Μέγιστης Τοιχωματικής Τάσης (ΜΤΤ), καθώς στην πρόσφατη βιβλιογραφία είτε ο ρόλος του μελετάται σε ιδανικά γεωμετρικά μοντέλα υπολογιστικά κατασκευασμένα (και άρα πολύ λίγο ομοιάζοντα την σύνθετη γεωμετρία των πραγματικών τρισδιάστατων μοντέλων), είτε σε ανευρύσματα των οποίων η μέγιστη διάμετρος δεν ξεπερνούσε τα 6-7cm. Η επισήμανση αυτή έχει ενδιαφέρον και από άποψη μελέτης της παθοφυσιολογίας της συμπεριφοράς των «μεγάλων» ανευρυσμάτων, καθώς σε πρόσφατη μελέτη σημειώνεται ότι η συχνότητα στον 1ο χρόνο της πιθανής ρήξης βάσει της αρχικής (κατά την πρώτη παρατήρηση) μέγιστης εγκάρσιας διαμέτρου ήταν 9.4%-10.2% για AΚA μεταξύ 5.5-6.9cm, ενώ αυξανόταν σε 32.5% για AAA >7.0cm (P<0.01), χωρίς εμφανή εξήγηση για αυτό. Βάσει των παρατηρήσεων αυτών μελετήθηκε και ο τρόπος επίδρασης του ποσοστού του ενδοαυλικού θρόμβου (ΕΑΘ) στον τρόπο ελάττωσης της τιμής της ΜΤΤ ώστε, με απλούστερα λόγια, να δούμε κατά πόσο μπορεί να απαντηθεί το ερώτημα «όσο περισσότερο θρόμβο έχει ένα ανεύρυσμα, τόσο περισσότερο ελαττώνεται η ΜΤΤ;» (όπως εννοείται σε πρόσφατη μελέτη). Ένα ακόμη ερώτημα που απασχολεί την βιβλιογραφία και εκφράζεται από τους κλινικούς κυρίως ιατρούς, είναι κατά πόσον μπορούν τα αποτελέσματα της προσπάθειας για εκτίμηση της ΜΤΤ να αποκτήσουν και να απηχούν ευρύτερο κλινικό-πρακτικό ενδιαφέρον, χωρίς να απαιτείται η χρήση πολύπλοκων υπολογιστικών προγραμμάτων από εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό, σε διαδικασία που είναι επίπονη και χρονοβόρα. Προσπαθήσαμε λοιπόν αφενός να δούμε αν η ελάττωση της ΜΤΤ μπορεί να συσχετιστεί με τη διαφορά των τιμών ορισμένων γεωμετρικών παραμέτρων της κεντρογραμμής του αυλού κάθε ΑΚΑ (υπολογισμένου με παρουσία και απουσία θρόμβου, αντίστοιχα), αφετέρου να εξετάσουμε την πρόταση ενός μαθηματικού μοντέλου που, στηριζόμενο σε απλά γεωμετρικά χαρακτηριστικά (εύκολα υπολογιζόμενα), να μπορεί να προβλέψει το μέγεθος της ΜΤΤ (η τιμή της ΜΤΤ αναφερόταν σε μοντέλα με παρουσία θρόμβου). Επιλέξαμε να μελετήσουμε τα χαρακτηριστικά των κεντρογραμμών του ανευρύσματος, καθώς αυτές υπολογίζονται αντικειμενικά και αξιόπιστα. Η ΜΤΤ έχει προταθεί ως κριτήριο πρόβλεψης της πρόβλεψης της θέσης ρήξης στο ανευρυσματικό τοίχωμα. Οι σχετικές μελέτες όμως δεν έχουν λάβει υπόψη την παρουσία του ενδοαυλικού θρόμβου στην μοντελοποίηση, η οποία εξ’ άλλου στηρίζεται στην τρισδιάστατη αναδόμηση του ανευρύσματος από C/T απεικόνιση μετά την ρήξη του, όταν δηλαδή η επιφανειακή του γεωμετρία ενδέχεται να έχει μεταβληθεί. Στην μελέτη μας μελετήσαμε την ισχύ της παραπάνω υπόθεσης στο αναδομημένο μοντέλο ενός ανευρύσματος στο οποίο τεκμηριωνόταν όχι μόνο κλινικά αλλά και διεγχειρητικά ότι αναμενόταν άμεση ρήξη. Επιπλέον, μελετάται για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία η πιθανότητα μεταβολής των τιμών και της κατανομής της ΜΤΤ σε μικρά ανευρύσματα που διατάθηκαν ? 0,5cm σε διάστημα 6 μηνών ή ? 1cm ανά έτος, κριτήρια που κλινικά θέτουν την ένδειξη του χειρουργείου για τα ανευρύσματα αυτής της κατηγορίας.