Ανθρώπινα δικαιώματα και κοινωνική δικαιοσύνη: αντιλήψεις εκπαιδευτικών για την εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων στα κέντρα φιλοξενίας στην Ελλάδα

Abstract

The present doctoral thesis endeavors to explore whether and by what means the education of refugee children in Greece can be rendered more efficacious, with a particular focus on the perspectives of educators. Specifically, it seeks to elucidate the difficulties encountered by educators, as well as those faced by refugee children within the school environment, the pedagogical practices employed by educators, and the assessment of educational policies for refugee children by the educators themselves. This research constitutes a case study, centering on the education of children residing in Accommodation Centers in Greece. The primary research methodology employed in our thesis is semi-structured interviews. Participants in our research encompass twenty Refugee Education Coordinators, twenty educators engaged in Reception Classes, twenty in DYEP, and twenty in Non-Formal Education. For the analysis of research data, we have opted for Thematic Analysis. The principal conclusions drawn from the research are as follows: a) they present the shortcomings of the existing educational policy as a means of integrating refugee children, b) they advocate for the establishment of Reception Classes for all children, c) they underscore the significance of the role of Refugee Education Coordinators d) they highlight the imperative of providing support for educators through training, teaching materials, new analytical programs, technological equipment and e) they emphasize the necessity of closer collaboration between formal and non-formal education.

H παρούσα διδακτορική διατριβή επιδιώκει να διερευνήσει εάν και με ποιους τρόπους η εκπαίδευση των παιδιών προσφύγων στην Ελλάδα μπορεί να καταστεί αποτελεσματικότερη, εστιάζοντας στην οπτική των εκπαιδευτικών. Συγκεκριμένα, προσπαθεί να παρουσιάσει τις δυσκολίες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι/ες οι εκπαιδευτικοί, καθώς και αυτές που αντιμετωπίζουν τα παιδιά πρόσφυγες στο σχολείο, τις εκπαιδευτικές πρακτικές που αξιοποιούν οι εκπαιδευτικοί και την αποτίμηση της εκπαιδευτικής πολιτικής για τα παιδιά πρόσφυγες από τους/τις ίδιους/ες. Η έρευνα αποτελεί μια μελέτη της περίπτωσης, αφού εστιάζει στην περίπτωση της εκπαίδευσης των παιδιών που μένουν σε Κέντρα Φιλοξενίας Προσφύγων στην Ελλάδα. Η κύρια ερευνητική τεχνική της διατριβής μας είναι η ημιδομημένη συνέντευξη. Συμμετέχοντες/ουσες της έρευνάς μας είναι είκοσι Συντονιστές/ριες Εκπαίδευσης Προσφύγων, είκοσι εκπαιδευτικοί που εργάζονται σε Τάξεις Υποδοχής, είκοσι σε ΔΥΕΠ και είκοσι στη Mη-Tυπική Eκπαίδευση. Για την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας, επιλέγουμε τη Θεματική Ανάλυση. Τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα: α) παρουσιάζουν τα μειονεκτήματα της υπάρχουσας εκπαιδευτικής πολιτικής ως πρόταση ενσωμάτωσης των παιδιών προσφύγων β) προτείνουν την καθιέρωση της Τάξης Υποδοχής για όλα τα παιδιά γ) αναδεικνύουν την αξία του ρόλου των ΣΕΠ δ) παρουσιάζουν την ανάγκη υποστήριξης των εκπαιδευτικών με επιμορφώσεις, διδακτικό υλικό, νέο αναλυτικό πρόγραμμα, τεχνολογικό εξοπλισμό και ε) τονίζουν την αναγκαιότητα της στενότερης συνεργασίας της τυπικής με τη μη-τυπική εκπαίδευση.