Life under austerity: intimacy and precarity in a Greek city, Thessaloniki

Abstract

This thesis studies the consequences of austerity in low-income neighborhoods in Western Thessaloniki, Greece. It documents and analyses views, relations and practices in daily life under austerity, focusing on experiences of precarity and affective familial and neighbourly forms of intimacy and how these link to global and local inequalities. The thesis argues that austerity is experienced as a form of crisis in the everyday, and that it produces inequality and exclusion, negotiated in culturally nuanced terms. It shows that struggles against the uneven impact of austerity by women who shoulder household and family precarity and by young adults who face precarious employment, mobilize continuities in intimate relations, roles and identities. But they also entail conflicts and tensions that disrupt these continuities under the pressures they cause in contexts of precarity. Relations of intimacy between neighbors are also examined as contradictory forms of a constantly contested communality that can generate hostility and racism but also kindness and generosity. Attention is paid on a common political project centered on the neighborhood -an autonomous solidarity initiative. This and the other forms of neighborly relationships discussed in this thesis, indicate that the neighborhood can be a valuable social context for developing inclusive and open forms of relatedness and engagement with the precarity of Others. The central contribution of the thesis lies in its cumulative ethnographic testimony o fa particular social reality-life under austerity-recorded here as a series of detailed ethnographic narratives. The latter shed light to the intimate and dubious operations of public debt policies, the way precarity is produced and how it moulds household and neighbourly intimacy and the political articulations against it. Intersections of precarity and intimacy reveal the play between politicization and depoliticization, critique and complicity, and the sharpest contradictions of austerity capitalism.

Η διατριβή εξετάζει τις επιπτώσεις της λιτότητας σε εργατικές γειτονίες της δυτικής Θεσσαλονίκης. Καταγράφει και αναλύει απόψεις, σχέσεις και πρακτικές στην καθημερινή ζωή με λιτότητα, εστιάζοντας σε εμπειρίες επισφάλειας και συναισθηματικές συγγενικές και γειτονικές μορφές οικειότητας και πως αυτές σχετίζονται με παγκόσμιες και τοπικές ανισότητες. Η διατριβή ισχυρίζεται ότι η λιτότητα βιώνεται ως μια μορφή κρίσης στην καθημερινότητα, και παράγει ανισότητα και αποκλεισμό, που είναι υπό διαπραγμάτευση με πολιτισμικούς όρους. Δείχνει ότι οι αγώνες κατά της άνισης επίπτωσης της λιτότητας από γυναίκες που σηκώνουν το βάρος της της οικογενειακής επισφάλειας και απο νέους που αντιμετωπίζουν επισφαλείς εργασία, παρακινούν συνέχιες σε οικείες σχέσεις, ρόλους και ταυτότητες. Αλλά συνεπάγονται επίσης συγκρούσεις και εντάσεις που διακόπτουν αυτές τις συνέχιες μέσα από τις πιέσεις που προκαλούν στα πλαίσια της επισφάλειας. Σχέσεις οικειότητας μεταξύ γειτόνων επίσης εξετάζονται ως αντικρουόμενες μορφές μιας διαρκώς αμφισβητούμενης κοινωνικότητάς που μπορεί να προκαλέσει εχθρότητα και ρατσισμό αλλά και καλοσύνη και γενναιοδωρία. Προσοχή δίνετε σε ένα κοινό πολιτικό εγχείρημα οργανωμένο στη γειτονία, ένα αυτόνομο εγχείρημα αλληλεγγύης. Αυτό και άλλες μορφές σχέσεων γειτονίας που μελετά η διατριβή, δείχνουν ότι η γειτονία μπορεί να είναι ένα πολύτιμο κοινωνικό πλαίσιο για να αναπτυχθούν συμπεριληπτικές και ανοιχτές μορφές σχεσιακότητας και δέσμευσης με την επισφάλεια των "άλλων". Η κεντρική συνεισφορά της διατριβής είναι η αθροιστική εθνογραφική μαρτυρία μιας συγκεκριμένης κοινωνικής πραγματικότητας-της ζωής με επισφάλεια-που καταγράφεται εδώ ως μια σειρά από λεπτομερείς εθνογραφικές αφηγήσεις. Οι αφηγήσεις αυτές φωτίζουν τις οικείες και αβέβαιες διαδικασίες διαχείρισης του δημοσίου χρέους, τον τρόπο που η επισφάλεια παράγεται και πως διαμορφώνει οικιακές και γειτονικές μορφές οικειότητας και τις πολιτικές εκφράσεων που της εναντιώνονται. Διασταυρώσεις της επισφάλειας και της οικειότητας αποκαλύπτουν τη σχέση μεταξύ πολιτικοποίησης και αποπολιτικοποίησης, κριτικής και συνενοχής και των οξέων αντιφάσεων της καπιταλιστικής λιτότητας.