Η συσχέτιση της υπογλυκαιμίας με δείκτες οξειδωτικού στρες

Abstract

Hypoglycemia has been associated with complications from the vasculature. Thecontributing effects of oxidative stress (OS) on these actions have not beensufficiently studied, especially in daily, routine clinical practice. We examined the59association of hypoglycemia encountered in daily clinical practice with biomarkers ofOS and endogenous antioxidant activity in persons with type 1 (T1D) or type 2 (T2D)diabetes who experienced spontaneous hypoglycemia in the outpatient DiabetesClinics of two major University Hospitals as well as individuals without diabetes,who had fasting or postprandial hypoglycemic episodes. Several biomarkers of OS(MDA, ADMA, ox-LDL, 3-NT, TBARS) and antioxidant capacity (TAC, superoxidescavenging capacity, hydroxyl radical scavenging capacity, reducing power, ABTS)were measured on blood drawn at the time of detection of hypoglycemia and onanother day, under euglycemic conditions. In 31 participants (mean age [±SD]52.2±21.1 years, 45.2% males), 14 (45.2%) with T2D, 12 (38.7%) with T1D, and 5(16.1%) without diabetes, no difference in any of the examined biomarkers wasfound, except for levels of TBARS, a biomarker of lipid peroxidation, which showedsignificantly lower values during hypoglycemia (p=0.005) as compared witheuglycemia. Our study suggests that hypoglycemia encountered in daily clinicalpractice does not affect OS. Given that only TBARS levels were affected, whileMDA, another biomarker of lipid peroxidation, was not, this finding needsconfirmation in more extensive studies.

Η υπογλυκαιμία έχει αντιφλεγμονώδεις, προθρομβωτικές, αντιϊνωδολυτικές καιαρρυθμιογόνες δράσεις και έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση αγγειακών επιπλοκών.Ο ρόλος του οξειδωτικού στρες δεν έχει μελετηθεί επαρκώς, ειδικά στην καθημερινήκλινική πρακτική. Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να εκτιμηθεί η συσχέτιση τηςυπογλυκαιμίας, που συμβαίνει στην καθημερινή κλινική πρακτική, με τους δείκτεςοξειδωτικού στρες και ενδογενούς αντιοξειδωτικής ικανότητας. Στη μελέτησυμπεριλήφθηκαν ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ή τύπου 2, πουεμφάνισαν αυτόματη υπογλυκαιμία στο Εξωτερικό Διαβητολογικό ιατρείο δύομεγάλων Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων, καθώς και μη-διαβητικά άτομα, πουεμφάνισαν υπογλυκαιμία νηστείας ή μεταγευματική. Έγινε αιμοληψία την ώρα τηςυπογλυκαιμίας σε όλους τους συμμετέχοντες και στη συνέχεια στον ίδιο ασθενή,κάποια άλλη ημέρα σε συνθήκες ευγλυκαιμίας. Μετρήθηκαν δείκτες οξειδωτικούστρες [ADMA, ox-LDL, MDA, 4-ΗNE, Proteincarbonyls, 3-NT,(TBARS)] καιαντιοξειδωτικής ικανότητας [TAC,ABTS, Superoxidescavengingcapacity,Hydroxylradicalscavengingcapacity, Reducingpower] την ώρα της υπογλυκαιμίας καιστη συνέχεια σε κατάσταση ευγλυκαιμίας. Η παρούσα ανάλυση περιλαμβάνει 31συμμετέχοντες (μέση ηλικία 52,2±21,1 έτη, 45,2% άνδρες), 14 (45,2%) μεσακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, 12 (38,7%) με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, και 5(16,1%) μη-διαβητικά άτομα. Παρατηρήθηκε σημαντική μείωση των επιπέδων τουδείκτη TBARS, που είναι δείκτης υπεροξείδωσης των λιπιδίων, κατά τη διάρκεια τηςυπογλυκαιμίας [6,55 (4,91-8,92) μmol/L], συγκριτικά με την ευγλυκαιμία[9,23 (6,21-11,72) μmol/L] (p=0,005).Όλοι οι υπόλοιποι δείκτες δεν παρουσίασαν στατιστικάσημαντική μεταβολή στην υπογλυκαιμία συγκριτικά με την ευγλυκαιμία. Στη μελέτημας διαπιστώθηκε ότι η υπογλυκαιμία, που συμβαίνει στην καθημερινή κλινικήπρακτική δεν επηρεάζει το οξειδωτικό στρες. Με δεδομένο ότι μόνο τα επίπεδα τουδείκτη TBARS μειώθηκαν σημαντικά στην υπογλυκαιμία, ενώ τα επίπεδα της MDA,που είναι επίσης δείκτης υπεροξείδωσης των λιπιδίων δε μεταβλήθηκαν σημαντικά,αυτό το εύρημα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης σε μελλοντικές μελέτες.