Quantitative modeling for the assessment of organizations' sustainable development with the aim of formulating appropriate decision - making policies

Abstract

The “United Nations (UN) 2030 Agenda for Sustainable Development” is calling on businesses to apply their creativity and innovation initiatives to tackle sustainable development challenges. In this respect, this study intends to propose a sustainability model for business use. The proposed model will facilitate businesses in selecting the appropriate Sustainable Development Goal (SDG) indicators, highlight potential sustainability “gaps” and emphasize the related best practices. For the development of the sustainability model, we used some basic economic principles (e.g., cost minimization, risk theory, etc.), a sustainability survey and a statistical study based on EU data. As a result, a quantitative model for the sustainable development assessment of organizations to formulateappropriate decision-making policies is proposed. The model was tested in a real-world context as a case study that was carried out at the Greek Atomic Energy Commission.

Η «Ατζέντα του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη 2030» καλεί τις επιχειρήσεις να εφαρμόσουν πρωτοβουλίες, δημιουργικότητα και καινοτομίες για την αντιμετώπιση των προκλήσεων της βιώσιμης ανάπτυξης. Υπό αυτή την έννοια, η παρούσα διατριβή προτείνει ένα μοντέλο βιωσιμότητας για επιχειρηματική χρήση. Το προτεινόμενο μοντέλο θα διευκολύνει τις επιχειρήσεις στην επιλογή των κατάλληλων δεικτών Βιώσιμης Ανάπτυξης (SDG indicators), τονίζοντας πιθανά «κενά» βιωσιμότητας και ενθαρρύνοντας σχετικές βέλτιστες πρακτικές. Για την ανάπτυξη του μοντέλου βιωσιμότητας, χρησιμοποιήθηκαν βασικές οικονομικές αρχές (όπως για παράδειγμα η ελαχιστοποίηση του κόστους και η θεωρία κινδύνου), μια έρευνα βιωσιμότητας καθώς και μια στατιστική μελέτη βασισμένη σε δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως αποτέλεσμα, διαμορφώθηκε ένα ποσοτικό μοντέλο για την αξιολόγηση της βιώσιμης ανάπτυξης στους Οργανισμούς, που αποσκοπεί στην λήψη των κατάλληλων επιχειρησιακών αποφάσεων για τη διαμόρφωση μιας ορθής βιώσιμης πολιτικής. Το μοντέλο δοκιμάστηκε στον πραγματικό κόσμο, υπό τη μορφή μελέτης περίπτωσης (case study) που πραγματοποιήθηκε στην Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας.