Η εξέλιξη της ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης στην Ελλάδα: θεσμικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο: ανάλυση μελέτης περίπτωσης σε αλυσίδα καφεστίασης στον κλάδο του επισιτισμού

Abstract

The present study discusses the research of the relationships among employee training, HRM outputs, employee performance and competencies, as they are formed in a coffee shop chain in the food and beverage industry. In order to fulfill the research needs, the triangulation research method was selected, so a quantitative and a qualitative research were conducted. The sample of the quantitative study was 402 employees of the coffee shop chain under study. The tools used for this quantitative study were “The Great Eight Competencies” by Bartram (2005), for the evaluation of employees’ competencies, the Job Training and Job Satisfaction Survey (Schmidt, 2004a), the Utrecht Work Engagement Scale by Schaufeli et al. (2002), the Organizational Commitment Questionnaire by Porter, Steers and Mowday (1974), the Team Climate Inventory by Anderson and West (1996) and the Job Performance Scale by Williams and Anderson (1991). The sample of the qualitative study was 18 employees, who took part also in the quantitative study. A semi-structured interview, created by the researcher based on the purposes of the study, was used as a data collection tool. The results of the quantitative and the qualitative research showed significant relationships between employee training and its individual dimensions, HRM outputs and employee productivity in the coffee chain studied in this research. Furthermore, employees’ skills and abilities are related to their productivity. Also, an important finding is the negative relationship of the employees’ educational level with HRM outputs and employee productivity, pointing out the major issue of job-studies mismatch. The results of this study highlight the impact of employee training to workplace, through competencies acquirement, work wellbeing development and productivity enhancement, resulting in the upgrade of human capital and the development of the country’s competitive advantage, especially in the conditions imposed by the economic imbalance in the contemporary business environment.

Η παρούσα έρευνα πραγματεύεται τη μελέτη των σχέσεων μεταξύ των δράσεων κατάρτισης, των εκροών ΔΑΠ και των επιδόσεων των εργαζομένων, σε συνδυασμό με τη μελέτη των επαρκειών τους, όπως διαμορφώνονται στο πλαίσιο λειτουργίας αλυσίδας καταστημάτων καφέ στον κλάδο της εστίασης. Για τις ανάγκες της έρευνας επιλέχθηκε η μέθοδος της τριγωνοποίησης, με τη διεξαγωγή ποσοτικής και ποιοτικής έρευνας. Το δείγμα της ποσοτικής έρευνας ήταν 402 εργαζόμενοι στην υπό μελέτη εταιρεία. Τα ψυχομετρικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν το “The Great Eight Competencies” του Bartram (2005) για την αξιολόγηση των επαρκειών, το Ερωτηματολόγιο για την Εργασιακή Κατάρτιση και την Εργασιακή Ικανοποίηση (Schmidt, 2004a), το Ερωτηματολόγιο Εργασιακής Δέσμευσης των Schaufeli και συν. (2002), το Ερωτηματολόγιο Οργανωσιακής Αφοσίωσης των Porter, Steers και Mowday (1974), το Ερωτηματολόγιο για το Ομαδικό Εργασιακό Κλίμα των Anderson και West (1996) και η Κλίμακα για την Παραγωγικότητα στην Εργασία των Williams και Anderson (1991). Η ποιοτική έρευνα πραγματοποιήθηκε με δείγμα 18 άτομα, τα οποία συμμετείχαν και στην ποσοτική έρευνα. Ως εργαλείο συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ημιδομημένη συνέντευξη που δημιουργήθηκε με βάση τους σκοπούς της έρευνας. Τα αποτελέσματα της ποσοτικής και της ποιοτικής έρευνας έδειξαν πως εντοπίζονται σημαντικές σχέσεις ανάμεσα στην κατάρτιση και τις επιμέρους διαστάσεις της, στις εκροές ΔΑΠ και την παραγωγικότητα των εργαζομένων στην υπό μελέτη αλυσίδα καταστημάτων καφέ. Παράλληλα, οι δεξιότητες και ικανότητες των εργαζομένων σχετίζονται με την παραγωγικότητά τους. Σημαντικό εύρημα αποτελεί η αρνητική σχέση του εκπαιδευτικού επιπέδου με τις εκροές ΔΑΠ και την παραγωγικότητα των εργαζομένων, επισημαίνοντας το μείζον ζήτημα της αναντιστοιχίας σπουδών και εργασίας. Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν τη σημασία της κατάρτισης των εργαζομένων για την απόκτηση επαρκειών, την ανάπτυξη της εργασιακής τους ευημερίας και την ενίσχυση της παραγωγικότητάς τους, με αποτέλεσμα την αναβάθμιση του ανθρώπινου κεφαλαίου και την ανάπτυξη ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της χώρας στις σύγχρονες συνθήκες που προστάζει η οικονομική ανισορροπία στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον.