Building team resilience to drive performance in hybrid work settings

Abstract

The contemporary complexity of the unstable political, social, and economic environment requires organizations to support teams in improving their performance and developing their resilience. Such concepts are becoming a central focal point in the academic organizational research agenda following Stephen Hawking's comment, "I think the next century will be the century of complexity". Similarly, Rzevski asserted that "we can no longer ignore the rapidly increasing complexity of the environment" (2015, p. 191). On the other hand, executives presumed for years that business models were relatively perpetual and rarely necessitated fundamental changes or alterations. But the recent lockdown altered normality and introduced changes in organizations' fundamental nature. The world is becoming chaotic faster than organizations are becoming resilient (Hamel, G., 2003). As a result, it becomes evident that our previous approaches to addressing complex issues is no longer viable (LeFay, 2006). More than ever, organizations face unexpected business-related adversities as well as periodic shifts on demand, competition, and regulations, which create uncertainty in their competitive positioning (Hamel G., 2003). For the post-COVID era, one of those period shifts in the work environment was the introduction of hybrid work settings, which, along with project work team structures, are rapidly increasing and bringing additional complexity to modern work systems. Inevitably, resilience as a dynamic, multilevel phenomenon becomes vital for individuals, groups of individuals, and organizations and requires clarity at the individual and team-level drivers. Team resilience has been given various definitions but overall demonstrates the ability of a team to successfully overcome difficulties and maintain a high level of performance. This dissertation provides evidence on individual and team factors that influence team responses to low-impact chronic adversities such as hybrid work settings and project work structures, considering them as evident job demands that require relevant job resources. The job demands-resources model, or JD-R (Demerouti et al., 2001), a widely used framework of employee well-being, was selected as an organizing framework to identify the conceptual and empirical links between team resilience and performance, especially when discussing project teams. Also, to support the literature review, it identified a gap in empirical research for the above concepts that can provide evidence to expand conceptual frameworks and theoretical approaches (Gucciardi D.F., 2018; Kozlowski & Ilgen, 2006). To understand the various principles at play and provide more granular results, the research incorporated three studies that examine the mechanisms used by team members when faced with job demand stressors. Study one is a business case (N = 25) where semi-structured interviews were used to identify the qualities of job demands and resources and the views of employees on hybrid work settings. Study Two simulated job demand parameters of Study One in a group of volunteer freshman university students (N=174), to produce quantitative results in two time frames (beginning and end of semester) and confirm the research questions. Study Three aims to verify the previous results through a longitudinal study with a cross-sectional design where quantitative and qualitative data were collected over the period of an academic year. During study three, the researcher followed a group of volunteer freshman students (N=105) and collected data in three time frames. The scope of the last study was to examine and compare associations of factors examined longitudinally and understand participants’ thinking.

Η σύγχρονη πολυπλοκότητα του ασταθούς πολιτικού, κοινωνικού και οικονομικού περιβάλλοντος απαιτεί από τους οργανισμούς να υποστηρίζουν τις ομάδες τους στη βελτίωση της απόδοσης και στην ανάπτυξη της ανθεκτικότητάς τους. Αυτές οι έννοιες καθίστανται κεντρικό σημείο στην ατζέντα της ακαδημαϊκής έρευνας για τους οργανισμούς, σύμφωνα με το σχόλιο του Στήβεν Χόκινγκ: "Νομίζω ότι ο επόμενος αιώνας θα είναι ο αιώνας της πολυπλοκότητας". Παρομοίως, ο Ρζέβσκι ανέφερε ότι "δεν μπορούμε πια να αγνοούμε την ταχύτατα αυξανόμενη πολυπλοκότητα του περιβάλλοντος" (2015, σ. 191). Από την άλλη πλευρά, οι διευθυντές υπέθεταν για χρόνια ότι τα επιχειρηματικά μοντέλα ήταν σχετικά αέναα και σπάνια απαιτούσαν θεμελιώδεις αλλαγές ή τροποποιήσεις. Ωστόσο, ο πρόσφατος εγκλεισμός άλλαξε τη φυσιολογικότητα και εισήγαγε αλλαγές στη θεμελιώδη φύση των οργανισμών. Ο κόσμος γίνεται χαοτικός πιο γρήγορα από ότι οι οργανισμοί γίνονται ανθεκτικοί (Hamel G., 2003). Ως αποτέλεσμα, γίνεται προφανές ότι οι προηγούμενες προσεγγίσεις μας στην επίλυση σύνθετων προβλημάτων δεν είναι πλέον βιώσιμες (LeFay, 2006). Πιο έντονα από ποτέ, οι οργανισμοί αντιμετωπίζουν απρόβλεπτες επιχειρηματικές δυσκολίες καθώς και περιοδικές μεταβολές στη ζήτηση, τον ανταγωνισμό και τις κανονιστικές ρυθμίσεις, που δημιουργούν αβεβαιότητα στο ανταγωνιστικό τους πλεονέκτημα (Hamel G., 2003). Για την εποχή μετά τον COVID, μια από αυτές τις περιοδικές μεταβολές στο εργασιακό περιβάλλον ήταν η εισαγωγή υβριδικών συνθηκών εργασίας, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις δομές ομάδων έργων, αυξάνονται ταχύτατα και προσθέτουν επιπλέον πολυπλοκότητα στα σύγχρονα συστήματα εργασίας. Αναπόφευκτα, η ανθεκτικότητα ως δυναμικό, πολυδιάστατο φαινόμενο γίνεται ζωτικής σημασίας για άτομα, ομάδες ατόμων και οργανισμούς, και απαιτεί αποσαφήνιση σε επίπεδο ατόμου και ομάδας. Το θεωρητικό πλαίσιο JD-R χρησιμοποιήθηκε για να εξετάσει τους πόρους εργασίας που επηρεάζουν τη διαδικασία της ομάδας να διαχειριστεί τις χαμηλού αντίκτυπου χρόνιες απαιτήσεις εργασίας σε υβριδικές συνθήκες και δομές έργου. Ο σχεδιασμός της έρευνας υποστηρίζει ότι όταν τα μέλη της ομάδας αντιμετωπίζουν αυτές τις υβριδικές συνθήκες εργασίας και τις δομές έργου ως δυσκολίες, χωρίς αρκετούς κοινωνικούς και ατομικούς πόρους, η ικανότητά τους να «ανακάμψουν» μειώνεται και οι ομάδες επιδεικνύουν χαμηλή ανθεκτικότητα και απόδοση. Η έρευνα εξετάζει την ποιότητα της σύνδεσης της ομάδας, μαζί με την ψυχολογική ασφάλεια της ομάδας και τον ρόλο των ατομικών δεξιοτήτων ανθεκτικότητας, των χαρακτηριστικών προσωπικότητας και της ατομικής ανθεκτικότητας στη διαδικασία αυτή ως κοινωνικούς και ατομικούς πόρους εργασίας. Για να κατανοηθούν οι διάφορες αρχές που επηρεάζουν και να παραχθούν πιο αναλυτικά αποτελέσματα, η έρευνα περιλαμβάνει τρεις μελέτες που εξετάζουν τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν τα μέλη της ομάδας όταν αντιμετωπίζουν παράγοντες πίεσης από τις απαιτήσεις εργασίας. Η πρώτη μελέτη είναι μια επιχειρηματική περίπτωση (N = 25), όπου χρησιμοποιήθηκαν ημιδομημένες συνεντεύξεις για να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά των απαιτήσεων εργασίας και των πόρων, καθώς και τις απόψεις των εργαζομένων σχετικά με τις υβριδικές συνθήκες εργασίας. Η δεύτερη μελέτη, προσομοίωσε τις παραμέτρους απαιτήσεων εργασίας της πρώτης μελέτης σε μια ομάδα εθελοντών πρωτοετών φοιτητών (N=174), για να παραχθούν ποσοτικά αποτελέσματα σε δύο χρονικά πλαίσια (αρχή και τέλος του εξαμήνου) και να επιβεβαιωθούν οι ερευνητικές ερωτήσεις. Η τρίτη μελέτη σκοπεύει να επαληθεύσει τα προηγούμενα αποτελέσματα μέσω μιας διαχρονικής μελέτης ενός ακαδημαϊκού έτους, όπου συλλέχθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα. Κατά τη διάρκεια της τρίτης μελέτης, ο ερευνητής ακολούθησε μια ομάδα εθελοντών πρωτοετών φοιτητών (N=105) και συνέλεξε δεδομένα σε τρία χρονικά σημεία. Ο σκοπός της τελευταίας μελέτης ήταν να εξετάσει και να συγκρίνει τις συσχετίσεις των παραγόντων που εξετάστηκαν και στις προηγούμενες δυο μελέτες διαχρονικά, και να κατανοήσει τις αντιδράσεις των συμμετεχόντων.