Η διαδικασία του αναγκαστικού πλειστηριασμού κατά το νομοθετικό διάταγμα της 17ης Ιουλίου / 13ης Αυγούστου 1923: περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών

Abstract

The subject matter of this doctoral thesis is the Enforced Sale Procedure under the Decree-Law of 17 July/13 August, 1923: 'Specific Provisions on public limited companies'. As stated in the title, the aforementioned provisions, which govern the Enforced Sale Procedure, shall constitute the fundamental interpretative springboard of this thesis. Nevertheless, the procedure shall not be strictly considered sensu stricto; on the contrary, when the enforcement procedure is accelerated pursuant to the Decree-Law (17.7/13.8.1923), it should be construed under a rather wider concept of all those interpretative matters pertaining to the aggregate enforcement proceedings. This includes the possession of an enforceable title and the overall preliminary stage of the enforcement in general, the imposition of foreclosure, as well as the ultimate act of conducting an auction without disregarding other, present or subsequent, interpretative matters such as any issues arising from the method of payment of the auction proceeds and the rank order list of creditors. The core subject matter of this doctoral thesis is the in globo analysis and methodical interpretation of those provisions of the Decree-Law in relation to the acceleration of the enforcement procedure by the entitled legal persons for the fulfilment of their claims secured by a lien or a mortgage. The acceleration of the enforcement is a sui generis executive procedure under the Decree-Law of 1923. Additional and extensive reference shall be made, inter alia, to the fundamental principle of multiplicity of forcible seizures (see Article 58 of the Decree-Law) and its relevant interpretative matters.

Η εν λόγω διδακτορική διατριβή έχει ως θεματικό της αντικείμενο τη διαδικασία του αναγκαστικού πλειστηριασμού κατά το Νομοθετικό Διάταγμα της 17ης Ιουλίου / 13ης Αυγούστου 1923 « περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών ». Υπό το πρίσμα και της γραμματικής διατυπώσεως του ως άνω τίτλου οίκοθεν βεβαίως νοείται ότι θεμελιώδες ερμηνευτικό εφαλτήριο θα αποτελέσουν προεχόντως οι διατάξεις εκείνες του εν λόγω νομοθετικού διατάγματος (17.7/13.8.1923) οι οποίες διέπουν τη διαδικασία του αναγκαστικού πλειστηριασμού. Η διαδικασία όμως αυτή δεν πρέπει όπως νοηθεί αυστηρά stricto sensu, αλλά αντιθέτως, η εν λόγω διαδικασία πρέπει να εκληφθεί υπό τη γενικότερη έννοια της πραγματεύσεως όλων εκείνων των ερμηνευτικών ζητημάτων που άπτονται της συνολικής αναγκαστικής εκτελέσεως, οσάκις αυτή επισπεύδεται δυνάμει του εν θέματι νομοθετικού διατάγματος του 1923, αρχής γενομένης, κατά ταύτα, από την ύπαρξη εκτελεστού τίτλου, καθώς και την εν γένει λοιπή προδικασία της προκείμενης αναγκαστικής εκτελέσεως, έως φυσικά την επιβολή της κατασχέσεως και βεβαίως τον εν συνεχεία διενεργηθησόμενο πλειστηριασμό ως χρονικώς ύστατη πράξη της εκτελεστικής διαδικασίας, χωρίς όμως να παρορώνται και ορισμένα άλλα ερμηνευτικά ζητήματα, σύγχρονα ή και μεταγενέστερα του εν θέματι πλειστηριασμού, όπως είναι, λόγου χάριν, το ειδικότερο ζήτημα του τρόπου καταβολής του πλειστηριάσματος, καθώς και ζητήματα κατατάξεως δανειστών. Κεντρικό θεματικό αντικείμενο της παρούσης διδακτορικής διατριβής είναι η εν συνόλω ανάλυση και συστηματική ερμηνεία των διατάξεων εκείνων του νομοθετικού διατάγματος της 17ης Ιουλίου / 13ης Αυγούστου 1923 «περί ειδικών διατάξεων επί ανωνύμων εταιρειών» οι οποίες αφορούν στην αναγκαστική εκτέλεση η οποία επισπεύδεται δυνάμει του εν λόγω νομοθετικού διατάγματος από τα δικαιούμενα προς τούτο νομικά πρόσωπα για την ικανοποίηση των απαιτήσεών τους εκείνων που ασφαλίζονται με ενέχυρο ή υποθήκη. Η αναγκαστική εκτέλεση που επισπεύδεται κατά το νομοθετικό διάταγμα του 1923 είναι μία sui generis ειδική εκτελεστική διαδικασία. Ειδική και αρκετά εκτεταμένη μνεία θα γίνει, μεταξύ άλλων, και στη θεμελιώδη αρχή της πολλαπλότητος των αναγκαστικών κατασχέσεων (βλ. άρθρο 58 ν.δ.) και στα σχετικά ερμηνευτικά ζητήματα.