Ο ρόλος της δεξαμεθαζόνης στο μασχαλιαίο αποκλεισμό του βραχιονίου πλέγματος με ροπιβακαίνη σε χειρουργικές επεμβάσεις άνω άκρου

Abstract

Introduction: Increasing the duration of local anesthetic action is often desirable because it prolongs surgical anesthesia and analgesia. Dexamethasone has been found to prolong the block duration in animal and human studies. The purpose of this study is the evaluation of the effect of dexamethasone added to ropivacaine on the onset and duration of axillary brachial plexus block, along with the intensity of postoperative pain. Methods: Forty patients scheduled for hand surgery under ultrasound-guided axillary brachial plexus block were randomly allocated to receive either 30 mL ropivacaine 0.75% with 2 mL of saline (Group A, n = 20) or 30 mL ropivacaine 0.75% with 2 mL of dexamethasone (4 mg) (Group B, n = 20). Sensory and motor blockade were assessed, with the use of pinprick test and the modified Bromage scale, at 5, 10, 15 and 20 min after the block. Duration of analgesia, intensity of postoperative pain (measured by VAS score), postoperative opioid consumption, overall satisfaction and perioperative complications were compared between the 2 groups. Results: There was no difference at the mean onset time of the sensory and motor block between the two groups. The mean duration of analgesia was 3 hours higher in dexamethasone group (15,85 ± 4,82 versus 11,75 ± 6,81, p-value = 0,035). Pain intensity, was lower in the dexamethasone group, at 6 and 12 hours after surgery (3.45 ± 1.79 versus 4.65 ± 1.79, p-value = 0.040). No difference was observed in postoperative opioid consumption and patient overall satisfaction. No perioperative complications were recorded in both groups. Conclusions: Dexamethasone prolongs the duration of ropivacaine in axillary brachial plexus block and decreases postoperative pain in patients subjected to hand surgery.

Εισαγωγή: Η αύξηση της διάρκειας της δράσης των τοπικών αναισθητικών είναι συχνά επιθυμητή επειδή παρατείνει τη χειρουργική αναισθησία και την αναλγησία. Η δεξαμεθαζόνη έχει βρεθεί ότι παρατείνει τη διάρκεια του αποκλεισμού σε μελέτες σε ζώα και ανθρώπους. Ο σκοπός αυτής της μελέτης είναι η αξιολόγηση της επίδρασης της δεξαμεθαζόνης που προστίθεται στη ροπιβακαΐνη στην έναρξη και τη διάρκεια του μασχαλιαίου αποκλεισμού του βραχιονίου πλέγματος, καθώς και στην ένταση του μετεγχειρητικού πόνου. Μέθοδοι : Σαράντα ασθενείς που είχαν προγραμματιστεί για χειρουργική επέμβαση στα άνω άκρα με υπερηχογραφικά υποβοηθούμενο μασχαλιαίο αποκλεισμό του βραχιονίου πλέγματος τυχαιοποιήθηκαν για να λάβουν είτε 30 mL ροπιβακαΐνης 0,75% με 2 mL φυσιολογικό ορό (Ομάδα Α, n = 20) ή 30 mL ροπιβακαΐνης 0,75% με 2 mL δεξαμεθαζόνης ( 4 mg) (Ομάδα Β, η = 20). Ο αισθητικός και ο κινητικός αποκλεισμός αξιολογήθηκαν, με τη χρήση της δοκιμής pinprick και της τροποποιημένης κλίμακας Bromage, στα 5, 10, 15 και 20 λεπτά μετά τον αποκλεισμό. Η διάρκεια της αναλγησίας, η ένταση του μετεγχειρητικού πόνου (μέτρηση με βαθμολογία VAS), η μετεγχειρητική κατανάλωση οπιοειδών, η συνολική ικανοποίηση των ασθενών και οι περιεγχειρητικές επιπλοκές συγκρίθηκαν μεταξύ των 2 ομάδων. Αποτελέσματα : Δεν υπήρχε διαφορά στο μέσο χρόνο έναρξης του αισθητικού και του κινητικού αποκλεισμού μεταξύ των δύο ομάδων. Η μέση διάρκεια της αναλγησίας ήταν 3 ώρες υψηλότερη στην ομάδα δεξαμεθαζόνης (15,85 ± 4,82 έναντι 11,75 ± 6,81, τιμή p = 0,035). Η ένταση του πόνου ήταν χαμηλότερη στην ομάδα της δεξαμεθαζόνης, στις 6 και 12 ώρες μετά τη χειρουργική επέμβαση (3,45 ± 1,79 έναντι 4,65 ± 1,79, τιμή p = 0,040). Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στη μετεγχειρητική κατανάλωση οπιοειδών και στη συνολική ικανοποίηση του ασθενούς. Δεν καταγράφηκαν περιεγχειρητικές επιπλοκές σε καμία από τις δύο ομάδες. Συμπεράσματα : Η δεξαμεθαζόνη παρατείνει τη διάρκεια δράσης της ροπιβακαΐνης στο μασχαλιαίο αποκλεισμό του βραχιονίου πλέγματος και μειώνει τον μετεγχειρητικό πόνο σε ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση στο χέρι.