The nation loves the householder, but also loves the bandit: nation-building and myth-making, the case of modern Greece, 1750-1862

Abstract

This dissertation endeavors to describe and account for nation-building processes through a detailed investigation of the forces and factors that were involved in transforming brigand-irregulars into Greek national heroes during the 1750-1862 period. The overall aim is to contribute to the existing discourse concerning nations and nationalism by attempting to bridge the gap between modernist and ethno-symbolic accounts of the relevant phenomena. This has been accomplished by elaborating an analytical framework based on four general propositions and illustrating how they can contribute to more refined and context sensitive analyses of attempts at nation-building (i.e., nations and nationalism are constitutive components of modernity; they are constructed or invented forms of human organization; the importance of ethno-cultural material in the formation of nations; the inherently contingent and the contentious nature of such processes). Finally, the thesis also accentuates that the following factors are necessary, but not sufficient, for successful nation-building projects: an affinity between the national identity or myth being propagated and the prevailing worldviews of the targeted population; the establishment of durable and effective nation-building mechanisms and, accompanying, institutionalization of the particular myth or identity.

Η παρούσα διατριβή επιχειρεί να περιγράψει και να αιτιολογήσει διαδικασίες εθνικής οικοδόμησης δια μέσω μιας λεπτομερούς διερεύνησης των δυνάμεων και των παραγόντων που συμμετείχαν στη μετατροπή κλεφτών-αρματολών σε ελληνικούς εθνικούς ήρωες κατά την περίοδο 1750-1862. Ο γενικός στόχος της διατριβής είναι να συνεισφέρει στον υπάρχοντα διάλογο σχετικά με τα έθνη και τον εθνικισμό, επιχειρώντας να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των νεωτεριστικών και εθνοσυμβολικών προσεγγίσεων των σχετικών φαινομένων. Αυτός ο στόχος έχει επιτευχθεί με την διαμόρφωση ενός αναλυτικού πλαισίου που βασίζεται σε τέσσερις γενικές προτάσεις και ταυτόχρονα επεξηγώντας πως αυτές μπορούν να συμβάλουν σε πιο βελτιωμένες και ευαίσθητες, στο ιστορικό πλαίσιο, αναλύσεις περί απόπειρας οικοδόμησης του έθνους (δηλαδή, τα έθνη και ο εθνικισμός είναι συστατικά στοιχεία της νεωτερικότητας, αποτελούν κατασκευασμένες ή επινοημένες μορφές ανθρώπινης οργάνωσης· γίνεται λόγος για τη σημασία του εθνοτικού-πολιτισμικού υλικού στη διαμόρφωση των εθνών· για την εγγενώς ενδεχόμενη και αμφιλεγόμενη φύση τέτοιων διαδικασιών). Τέλος, η διατριβή τονίζει ότι οι ακόλουθοι παράγοντες είναι απαραίτητοι, αλλά όχι επαρκείς, για επιτυχημένα εγχειρήματα εθνικής οικοδόμησης: η σχέση μεταξύ της εθνικής ταυτότητας ή του μύθου που διαδίδεται καθώς και των επικρατουσών κοσμοθεωριών του στοχευμένου πληθυσμού· η σύσταση ανθεκτικών και αποτελεσματικών μηχανισμών εθνικής συγκρότησης και τέλος η συνοδευόμενη θεσμοθέτηση του συγκεκριμένου μύθου ή ταυτότητας.